GEROLF ANNEMANS IN DE WAARHEIDSCOMMISSIE

GEROLF ANNEMANS IN DE WAARHEIDSCOMMISSIE

Volledig onder auspiciën van ACV en ABVV
Column
zondag 21 juni 2009
Terwijl de Zevende Dag beweerde geen gehoor te krijgen bij CD&V noch bij N-VA voor een politiek gesprek/debat (zij moesten zich behelpen met monologen van Gennez en Gatz en met een breed uitgesmeerd tattoo-hoofdstuk) zaten Bart De Wever en zijn (huidige stads- en toekomstige regerings-) coalitiegenoot Patrick Janssens wèl samen in de studio van ATV.
Een kwestie van prioriteiten zo mag men aannemen, want het gesprekje (een "debat" kon met het met zoveel wederzijdse loftuitingen nauwelijks noemen) was door Bart De Wever zorgvuldig uitgekozen om twee ideeën ingang te doen vinden. De idee van Bart De Wever als minister en de idee van Bart De Wever als burgemeester.
Janssens vindt het helemaal niet erg dat De Wever minister zou worden en zelfs niet dat hij alle centrumkrachten gaat verzamelen voor de volgende gemeenteraadsverkiezingen, zolang het maar ten nadele is van het Vlaams Belang en van Filip Dewinter wier politieke lijk al gretig en in grote brokken door de beide heren werd verdeeld. Dat leek, net als de Vlaamse regering die er aankomt, allemaal al zo goed als in kannen en kruiken. Daar kwamen dan nog tussendoor wat complimentjes van De Wever voor Vandenbroucke bij. En in ruil begon Patrick Janssens een ode aan het Vlaams-nationalisme af te steken dat hem -zo blijkt nu- altijd nauw aan het hart heeft gelegen. Het scheelde niet veel of zijn strijd voor het socialisme en het burgemeesterschap van Antwerpen werden voorgesteld als een strijd voor de "democratische" zuiverheid van het Vlaams-nationalisme. Dit "kijk eens hoe lief we zijn voor elkaar"-gesprek had zonder dat het geforceerd zou zijn geweest, kunnen afgesloten worden met -vanwege de beide heren- een dikke kus op elkaars wangen. Het zou helemaal niet storend, ja zelfs perfect logisch zijn geweest.
Dat deze seance bij ATV plaatsvond, doet onwillekeurig terugdenken aan de Panorama reportage waarin De Wever, Dewinter en Dedecker - met een microfoontje op hun vest - wekenlang werden gevolgd door een VRT camera. Daarin komt een scene voor waar Caroline Gennez in de schmink-stoel van ATV wat wordt bijgewerkt en De Wever bij die stoel over toekomstige coalities speculeert en zij daar spontaan op inpikt. Zonder dat hij het woord VLD in de mond neemt presenteert hij zich als een alternatief in de verhouding tussen Peeters en Vandenbroucke. Op een gegeven ogenblik realiseert hij zich dat het gesprek wordt opgenomen en stopt hij de voortzetting ervan, zich excuserend, bevestigend dat hij vergeten was dat er werd opgenomen en Caroline Gennez geruststellend dat de reportage pas na de verkiezingen zal worden uitgezonden. (Na 32:40 min in reportage "Rechts marcheert" http://multiblog.vrt.be/canvasactua/category/panorama/ )
Waarom haal ik dit hier aan? Omdat de geschiedenis van deze verkiezingsuitslag en deze (snelle) coalitievorming nog lang niet duidelijk is en vooral heel veel vragen oproept over wat er achter de schermen van de macht plaatsvindt en plaatsvond. Ik zal het bijvoorbeeld tot mijn laatste snik verdacht blijven vinden dat Dehaene drie dagen voor de verkiezingen plots opriep om niet voor de N-VA te stemmen. Op dat moment hing er meteen een sfeertje dat mij in mijn ervaring terugleidde naar de gemanipuleerde dioxine-verkiezing van 1999. Ook toen was na de verkiezingen de "regime change" op enkel dagen geflikt... Is het kartel wel ooit echt dood geweest? En heeft het vroegere kartel en de huidige "combinatie" CD&V-N-VA niet gewoon -divide et impera (verdeel en heers)- VLD en SP.a netjes in een positie gewrongen van tegelijk regeren en oppositie voeren wat na de SP.a nu ook VLD in een wurgende spreidstand brengt?
***
De smekkerige gretigheid waarmee dus nu ook Patrick Janssens vlijtig over de zogenaamde wedergeboorte van het "democratische" Vlaams-nationalisme kwam staan meehuilen, plaatst hem in de snel lang geworden rij van politieke analisten die dat thema verder willen versterken.
Het verhaal is bekend: Bourgeois en De Wever lanceerden aan de hand van begrippen als "marginaal" en "humanitair" hun versie van het Vlaams-nationalisme als het grote alternatief voor het Vlaams Belang. Zij weten dat het dat is wat de media en vooral de "opgeluchte" machtspolitici willen horen. De klassieke politici denken dat ze na de woelige rivier van een radicaal en onomkoopbaar nationalisme nu kunnen verder dobberen in een rustig watertje. Een kwade droom lijkt voorbij. Dank u N-VA. Vaarwel Vlaams Belang.
Mag ik deze analisten echter kortstondig wijzen op een denkfout? Dat de N-VA haar project nu definieert in polemische termen, als een anti-partij, een anti-Vlaams Belang-partij, wijst op een grote schraalheid en gaat voorbij aan de kern zelf van Vlaams-nationale partijvorming. Dat gezwets over "humanitair" of "niet-humanitair" doet helemaal niet ter zake want het Vlaams Belang is ideologisch helemaal niet in conflict met humanisme in de brede culturele betekenis waarin het begrip wordt gebruikt. Integendeel: humanisme en zelfs humanitair denken is een belangrijk element van de normen en waarden die wij verdedigen in bijvoorbeeld het debat met de islam. Ook dat wij marginaal en nutteloos zouden zijn kan De Wever alleen maar zeggen omdat hij zelf daarbij de voorwaarden en de werking van het cordon sanitaire aanvaardt en zelfs ten eigen bate misbruikt. Essentieel slaat dat gezwets allemaal nergens op.
Wel relevant lijkt mij de links-rechts indeling maar om tactische redenen waagt De Wever zich daaraan niet. Hij gebruikt wel het begrip "centrum" als hij solliciteert naar een kartel-lijst bij de aanstaande gemeenteraadsverkiezingen in Antwerpen, maar riskeren dat hij "rechts" genoemd wordt kan hij niet. Durft hij niet. Mag hij niet. Zeker nu hij een regering met socialisten -volledig onder auspiciën van ACV en ABVV- moet gaan ondersteunen, wordt dat soort accenten best vermeden en zit hij in dezelfde schuit als waarin zijn vroegere moederpartij de Volksunie zich bevond, namelijk in alle hevigheid ontkennen dat de links-rechts tegenstelling zelfs nog maar relevant zou kunnen zijn.
Als De Wever nog een stapje verder gaat en schijnt te menen -zoals vanmorgen bij ATV- dat Vlaams-nationalisme zelfs niet mag (kan) gekoppeld worden aan het aansnijden van het vreemdelingenthema, dan komt hij in een Vlaams-nationalisme terecht dat zich wel èrg -laat ik het beleefd houden- pragmatisch opstelt.
Maar dan nog is er een tegenstelling die wellicht naar de wortels gaat van de Vlaams-nationale partijvorming. Veel ouder dan het vreemdelingenthema, veel ouder ook dan het cordon sanitaire of dan Woestijnvis is het debat in Vlaams-nationale kringen over participatie, deelname aan de macht. De methode om het doel te bereiken, de weg naar het realiseren van de doelstelling, is altijd een hevige strijd geweest en is zelfs de oorsprong geweest van de diepe tweedeling die na de stichting van het Vlaams Blok is ontstaan. Zelfs na het uiteenvallen van de Volksunie werd de N-VA geconcipieerd niet als "een humanitaire" versie van het rechtse Vlaams Blok, maar als een Vlaams-nationale partij die uit het cordon sanitaire wou blijven want die wou mee regeren en dan ook in de Vlaamse regering van Leterme stapte zelfs al had ze beloofd dat niet te zullen doen zonder een splitsing van B-H-V. De neiging tot machtsdeelname zit er heel diep in en het mag dan ook niet verwonderen dat Bourgeois zegt altijd een bewonderaar van Schiltz te zijn geweest (en gebleven ondanks alles). Bourgeois en konsoorten achten zich superieur. "Ze vinden ons maar de morsige broertjes", zei Karel Dillen mij reeds in 1985...
De peetvader van die Vlaams-nationale machtsdeelname, Hugo Schiltz, zou ooit hebben gezegd: "Wegen op de politieke agenda is niet voldoende, op de cruciale momenten moet je deelnemen aan het machtspel. En dan, dan wordt het pas echt gevaarlijk" (cit. Knack 17 juni 2009 p.20)
Nog afgezien van het feit dat "wegen op de politieke agenda" zeker wèl voldoende kan zijn (al is een dosis idealisme daarvoor wel van doen) is het volkomen waar dat het machtspel een gevaarlijk spel is en Schiltz heeft het aan den lijve mogen ondervinden: de Volksunie verschrompelde helemaal. Maar het is enkel gevaarlijk omdat er een alternatief is waarmee Vlaams-nationale kiezers de rekening kunnen aanbieden wanneer de belangen van Vlaanderen genegeerd of erger nog verkwanseld worden. Dat alternatief was het Vlaams Blok en is vandaag het Vlaams Belang. Een waakhond is nodig in het Belgische machtspel.
***
De N-VA heeft dus een eigenaardige rit gereden. Zij heeft "meegegeten aan de ruiven van de macht" maar is als maagd herboren. In de Vlaamse regering sinds 2004, in CD&V-zetels in 2007, met zetels en al uit het kartel gestapt een jaar later toen het onhoudbaar werd en dus net op tijd uit de Vlaamse regering gegooid om nog met succes een oppositie-kleed aan te trekken en zelfs het label "consequent" op te eisen. Een zwalpende rit met name en volgens mij is het nog erg vroeg om -zoals Patrick Janssens- te doen alsof er al definitieve conclusies moeten of zelfs nog maar kunnen getrokken worden.
Wie de uitslag van LDD mee in rekening neemt kan moeilijk beweren dat de daling van het Vlaams Belang niet complex is en dat die volledig in de richting van de N-VA is gegaan. Wie de CD&V-score nuchter analyseert kan moeilijk ontkennen dat de N-VA ook vanuit de CD&V is "gevoed", een afrekening van de flamingantenvleugel met de CD&V-moederpartij. Het is niet omdat de CD&V de grootste is gebleven of omdat Marianne Thyssen vroeg op de verkiezingsavond luid schreeuwde dat ze de verkiezingen had gewonnen, dat de cijfers tot diezelfde conclusie hoeven te leiden. De CD&V zit historisch laag, zeker in vergelijking met de tijden van Leterme en vandaar dat het dom zou zijn te beweren dat de N-VA het Vlaams Belang heeft "geveld". Nog veel dommer is te beweren dat het Vlaams Belang ontdaan is van Vlaams-radicale stemmen of invloed.
Het participeren aan de macht is een sterke impuls gebleven bij de N-VA. De kaarten liggen momenteel op tafel. De nota Peeters wordt door N-VA aanvaard. Een staatshervorming hoeft niet meer zo nodig. Ze zal er ook niet komen want ze wordt zonder engagementen verwezen naar het communautaire vriesvak bij uitstek: het overlegcomité.
(Van "curatele" of "usurpatie" is al lang geen sprake meer. In de nota Peeters staat er (ten behoeve van Jambon) duidelijk dat de bevoegdheden van Vlaanderen zullen moeten uitgeoefend worden binnen niet alleen het grondwettelijk maar zelfs binnen het "wettelijk" kader van de Belgische afspraken. Er staat zelfs in dat Vlaanderen zal participeren aan de federale schuldafbouw... Dat de N-VA haar keelgat maar al open zet. Ze zal namelijk moeten leren slikken. Want ACV en ABVV kijken toe. En zij zagen dat het goed was....

Gerolf Annemans
http://www.gerolfannemans.org/3/index.php?option=com_content&view=article&id=445:volledig-onder-auspicien-van-acv-en-abvv-&catid=31:column&Itemid=74
Commentaar
Geen. Volledige instemming. De Heer Annemans heeft, spijtig voor hem, de kracht van zijn overtuiging tegen hem. Moest hij zijn vele talenten aangewend hebben in een profitariaats-partij, dan was hij nu een schatrijk man. Maar een schatrijk man, zonder geweten. Wij duimen voor hem, als de eerstvolgende President van Vlaanderen, eenmaal het tweestemmig maar vals klinkend liedje van Bart Dewever, de nieuwe Schiltz, uitgezongen is. Vlaanderen wordt eens te meer uitverkocht, en wij staan erbij en kijken er naar!