VIVISECTIE OP DEWEVER (KNACKIE)

VIVSECTIE OP DEWEVER (KNACKIE)
Wat zouden de tabloïd-hoernalisten nog zijn zonder regelmatige verkiezingen? Die zijn hun lust en hun leven. Want ze spelen zich af in de niet-reële wereld van een schijn-democratie die verworden is tot een algemeen en welgemeend ‘après moi le déluge’. Dansend naar de ondergang, het Oude Rome wist er alles van!
Van de vele onzinnige dingen die zowel vòòr als nà de verkiezingen geschreven worden, is er niets stabieler dan het zand uit de woestijn. Dat draait en verplaatst zich mee met de wind, zodat waar er gisteren heuvels waren, er vandaag diepe dalen zijn….Als dorstige reiziger velt men zich dan ook constant bedot. Tenzij men het zand uit andermans ogen wegwrijft, en zelf naar de dingen des levens kijkt.
Neem nu die twee kwasten in onderstaand artikel: ze poneren een zelf verzonnen waarheid, vlechten daar vervolgens een kluwen van verwarrende kapstokken aan, waaruit dan het besluit volgt, dat ze weer eens gelijk hebben! Zie dat plak-incident in Halle, waar een groep fanatiekelingen (de onzen) een andere groep fanatiekelingen (de franscouillons) te lijf gingen met een onkruidverdelger….Hadden ze liever en beter het accent gelegd op het ludieke, om zo de lachers op hun hand te krijgen. Nu scheelt het niet veel of ze roepen het Spionnencentrum ter hulp om die arme Franse Ratten in bescherming te nemen. Want zeg nu zelf: op vreemde grond gaan plakken, dat is toch vijandige nabuurschap kweken! Zijn er omgekeerde incidenten bekend, van Vlamingen die bij hun buren, op Franstalig grondgebied, zijn gaan oorlogje spelen? Welaan dan, Heren! Een beetje ernst AUB.
Een geleerde theorie ophangen aan een plak-incident in volle verkiezingstijd, dat getuigt van weinig inspiratie! En dat is de reden van mijn repliek op dit ‘Knackie’-stukje.
Vervolgens worden de diepste zielroerselen van Bart Dewever en de Zijnen opgespit en onder het ontleedmes gehouden. In afwezigheid van betrokkenen. Met als voorbeeld de aloude VU…Precies alsof Gert Bourgeois in persoon de NV-A vertegenwoordigt…Verder voor de rest weet elk kind wat er staat te gebeuren. Het staat in de sterren geschreven dat, om hert even hoe het avontuur NV-A uitdraait, dat ten koste (hopelijk) van de CVP zal wezen…Maar Bart Dewever moet van niemand lessen in strategie krijgen, me dunkt. Let maar eens op hoe vriendelijk de troïka van het Vlaams Belang hem bejegent….
Ik kijk naar het ongeduldig lachje en de twinkeling in Bart’s ogen, en wacht met ongeduld tot het mirakel zich voltrekt…Eric Defoort kan misschien de rest doen…En ik verhoop dat op het Madouplein de juiste antennes opgestoken staan….Nog even, zei onlangs een geleerde Perfesser, en we bereiken misschien de 50%, en daar zou het, zonder tegenstellingen, wel eens te saai kunnen worden. We gaan naar spannende tijden. Maar, tot de teerlingen geworpen zijn en de regeringen gevormd, zal ik mij van zinloze bespiegelingen onthouden. Dat zegt niet alleen Digitalia, maar ook
André Baert

Hoe kan de N-VA haar zuiverheid bewaren?'
16/06/2009 14:33
Stefan Rummens, docent politieke theorie aan de Radboud Universiteit Nijmegen en Koen Abts (K.U.Leuven), die in de eindfase zit van zijn proefschrift over onbehagen en populisme, bespreken het verkiezingssucces van N-VA.
Stefan Rummens: Net als het VB verengt de N-VA alle maatschappelijke problemen tot problemen met een bevolkingsgroep. Vroeger had het VB daarop het monopolie: het was allemaal de schuld van de vreemdelingen. N-VA diaboliseert nu ook een tegenstander en dat is niet de immigrant, wel de Franstaligen: zij gaan volgens de N-VA met een groot deel van onze koek lopen.
Die diabolisering van de Franstaligen gaat heel ver, en daarbij flirt N-VA soms met zaken die vanuit democratisch standpunt problematisch zijn. Neem de acties in Halle. De gemeenteraad had er beslist dat de Franstaligen geen Franstalige affiches mochten plakken op de gemeentelijke plakborden.
Toen de Franstaligen dat toch wilden doen, werden ze tegengehouden door een gezamenlijke actie van het Taal Aktie Komitee (TAK), het Vlaams Belang en de N-VA. Die stonden daar met een onkruidverdelgersproeier op hun rug om de Franstaligen te besproeien, zeg maar te verdelgen.
Mark Demesmaeker, N-VA-lijsttrekker in Vlaams-Brabant, nam daar toen het woord maar hij distantieerde zich niet van die actie. Integendeel, hij claimde dat het ophangen van Franstalige affiches een gebrek aan respect was voor de Vlaamse cultuur, dat wie in Vlaanderen woont zich moet aanpassen aan de Vlaamse taal enzovoort.
Dat toont een fundamenteel gebrek aan respect voor de tegenstander. Een week later bevestigde trouwens een rechtbank dat het verbod op Franstalige affiches een schending van het gelijkheidsbeginsel is.
En dat was zeker niet de enige keer dat N-VA met democratische waarden botste. Een ander voorbeeld: de meeste Vlaamse partijen zeggen nu dat ze de Vlaamse bevoegdheden maximaal zullen interpreteren. De N-VA heeft het echter over 'buiten de lijntjes kleuren', en dat gaat toch nog een stap verder.
Wil de N-VA zich echt niet houden aan het legale kader? Laat ons zien wat de feiten brengen, maar als de partij doelbewust de juridische afspraken aan haar laars lapt, is dat in ieder geval niet respectvol tegenover de democratische rechtsstaat.
Na de verkiezingsoverwinning wenkt voor de N-VA een regeringsdeelname. Dreigt ze dan niet te veel compromissen te moeten sluiten, wat haar kiezers niet zullen smaken?
Rummens: De N-VA zit nu met een Egmontpactdilemma: in 1977 ondertekenden de meerderheidspartijen van de regering-Tindemans II een overeenkomst over een staatshervorming. Ook de Volksunie zette daaronder haar handtekening, en dat werd haar door een meerderheid van de Vlaamse nationalisten nooit vergeven.
De N-VA scoorde met een duidelijk verhaal van 'wij tegen de Walen', maar als het gaat om deelnemen aan de macht, is het moeilijker om dat ongenuanceerde verhaal vol te houden. Zal de N-VA nu in de Vlaamse regering gaan zitten? In welke mate kan ze dan haar harde eisen verwezenlijken? Hoe kan ze haar zuiverheid bewaren?
Koen Abts: De N-VA kan wel een strategie toepassen die populisten vaak hanteren: ze stappen in de Vlaamse regering en kunnen nog altijd beweren dat de Belgische regering hen dwarsboomt bij het uitvoeren van hun plannen. Zo kunnen ze op Vlaams niveau hun zuiverheid bewaren.
Want dat is het grote verschil tussen de N-VA vandaag en de Volksunie met het Egmontpact: de Volksunie zat toen in de federale regering, de N-VA heeft altijd geweigerd om in de federale regering te stappen, zelfs toen ze in het kartel zat met de CD&V. Dat was een zeer bewuste keuze: als de partij in de Belgische regering stapt, móét ze realiseren waar ze voor staat. Dan kunnen ze geen hogere regering meer als zondebok brandmerken.
Ewald Pironet