ISLAM RUKT OP

ISLAM RUKT OP

Moslims maken misbruik van westerse rechtssystemen


E.J. Bron 24 juni 2009

Wanneer christelijke of joodse symbolen bekritiseerd of gekarikaturiseerd worden, interesseert dat de meeste mensen niet. Niemand gaat de straat op om met geweld tegen de ”misdadigers” te demonstreren. Een lange historie van Verlichting en van de meningsvrijheid heeft de meerderheid van de christenen en de joden kleingekregen.

Ze accepteren vrijheid van godsdienst als een factor van het geciviliseerde leven. Dat is echter niet van toepassing op radicale moslims. Ze maken vooral in Europa gebruik van de westerse rechtssystemen en de nieuwste blasfemiewetten om vaart te zetten achter hun jihad-agenda.

Na de strafvervolgingen van Geert Wilders in Nederland en Rachel Ehrenfeld in Engeland en van vele andere islamcritici, die door agerende moslims aanhangig werden gemaakt, is er een nieuw geval in Oostenrijk te vermelden. Susanne Winter, lid van de Oostenrijkse partij FPÖ en van het parlement, werd korte tijd geleden tot een voorwaardelijke straf van drie maanden en een geldboete van
€ 24.000,- veroordeeld (http://www.pi-news.net/2009/06/urteil-gegen-susanne-winter-rechtskraeftig/).

Mevrouw Winters ”misdaad” was gewoon een vaststelling en dat moet in een samenleving die in burgerlijke vrijheden gelooft, worden getolereerd. Mevrouw Winter zei: ”Mohammed zou in het huidige systeem een pedofiel geweest zijn”, wat immers klopt. Mohammed trouwde met Aisja, een 9-jarig meisje, en voltrok dit huwelijk voor haar eerste menstruatie. Dat is een duidelijk geval van pedofilie.

De rechter, de heer Schwentner, motiveerde zijn vonnis met de volgende woorden: ”Het is schandalig om een door de staat erkende religiegemeenschap haar waarde te ontzeggen.”

De Oostenrijkse zender OE24 TV en de en de bekendmakingen van andere geloofsverdedigende media verwelkomden het vonnis en maakten Susanne Winter verantwoordelijk voor alle ”vergeldingsmaatregelen” van islamitische terroristen.

Het ”Globale islamitische mediafront” (GIMF) publiceerde een doodsbedreiging op zijn website, waarin stond: ”Winter te doden is de plicht van alle moslims”. Het blog ”Muslimwelt” riep ook op om de ”heks Winter” te vermoorden. Een commentator van de Deutschlandfunk zei: ”Islamisten eisen het hoofd van Winter! Geen wonder, ze heeft ze beledigd.”

Veel Oostenrijks politici en mainstream media haastten zich om mevrouw Winter te veroordelen en gingen voorbij aan het feit dat ze slechts gebruik gemaakt had van haar recht op vrije meningsuiting, dat door de grondwet van de staat wordt gegarandeerd. Voor geloofsverdedigers in Oostenrijk en Duitsland is Winter de ”misdadigster”. Ze provoceerde doodsbedreigingen. Blijkbaar houden zulke mensen niet zozeer rekening met de grondwet als met de fanatieke ”gevoelige” gevoelens van radicale moslims.

Zelfs de Oostenrijkse president Heinz Fischer veroordeelde mevrouw Winter en brandmerkte haar uitspraak als ”onacceptabel”. Met andere woorden, Oostenrijkse geloofsverdedigers geven de islamitische extremisten te kennen: jullie hebben gelijk. Winter heeft ongelijk.

Het groeiende aantal aanklachten tegen critici van de islam (zijn leer en praktijk) laat heel duidelijk de confrontatie tussen westerse principes van godsdienstvrijheid aan de ene kant en de tactiek van de jihadisten aan de andere kant zien om informatie over de radicale islam te censureren en te onderdrukken.

Het doel is heel duidelijk: godsdienstvrijheid moet tot zwijgen worden gebracht en kritiek op de radicale islam en moslims wordt gebrandmerkt als racisme en verloochening van een ”gevestigde religie”.
Blasfemiewetten in Groot-Brittannië, Oostenrijk, Nederland, Zwitserland en Duitsland bekronen dit nog en helpen de jihadisten vaart te zetten achter hun theocratische agenda.

Radicale moslims hebben in de liberale westerse rechtssystemen een openbaar forum en een legaal instrument ontdekt om zichzelf en hun radicale meningen als slachtoffers van de ”islamofobie” voor te stellen.

De laatste tien jaar is het aantal strafvervolgingen van critici van de radicale islam toegenomen, en wel in de meeste gevallen met succes. De tactiek is heel duidelijk: islamcritici tot zwijgen brengen!

Om geen tijd te verspillen, een faillissement te vermijden en niet te riskeren vermoord te worden door islamitische fanatici, geeft menig criticus er de voorkeur aan toe te geven aan de aanklagers, ongeacht de verdienste van hun kritiek.

Enkele critici van de rijke Saoedische zakenman Khalid Bin Mahfouz, die hem in verbinding hadden gebracht met de financiering van islamitische terroristen, gaven er de voorkeur aan de geldboete buiten de rechtbank van Londen om te betalen. Enkele van hen betaalden zelfs bijdragen aan zijn ”liefdadigheidsorganisatie”.

Ook mainstream-publicisten wagen het niet om boeken te publiceren die de ”gevoelige” gevoelens van radicale moslims zouden kunnen kwetsen. De Random House uitgeversgroep trok ”Het juweel van Medina” (http://www.pi-news.net/2008/08/vorauseilende-unterwerfung-bei-bertelsmann/) van Sherry Jones terug uit angst om moslims te ”beledigen” en ”vergeldingsmaatregelen” uit te lokken.

Na 9/11 lieten westerse wetgevers, rechtbanken en de mainstream media zich gewoon door radicale moslims intimideren. Om zo’n vreselijke daad en andere zelfmoord- en autobommen in westerse steden te vermijden, proberen ze radicale moslims met rechtvaardigende argumenten te paaien.

De strikte, ongelooflijke, blasfemiewetten, zoals die in Saoedi-Arabië, Soedan, Pakistan, Egypte, Somalië, Koeweit en in andere islamitische landen worden toegepast, zijn – zo lijkt het in ieder geval – door de westerse rechtbanken gekopieerd. Zelfs westerse staatshoofden, zoals Obama en de Duitse minister van Binnenlandse Zaken Schäuble, zingen onophoudelijk en hypocriet het loflied van de vreedzaamheid van de islam.

In Saoedi-Arabië worden personen die de islam beledigen onthoofd. In Soedan werd een Britse lerares (http://www.sueddeutsche.de/panorama/758/425516/text/) die een teddybeer ”Mohammed” noemde, opgesloten. Islamitische critici van de radicale islam worden vervolgd. Hierbij is te denken aan Nasser Hamed Abu Zeid.

Arabische en islamitische denkers en schrijvers nemen uiteindelijk hun toevlucht tot het internet om de radicale islam en jihadisten te bekritiseren. Zie: http://www.ahewar.org/eng/main.asp?code=eng.

In plaats van zulke websites te stimuleren, in plaats van Arabische en islamitische critici van de radicale islam te steunen, sluit het westen een bondgenootschap met de onderdrukkers van de godsdienstvrijheid en vervolgt westerse critici zoals Wilders, Winter en anderen.

Erger nog. Terwijl Duitse instanties bijvoorbeeld de propaganda van extremistische groepen aan de rechterkant van het politieke spectrum verbieden, sluiten ze de ogen voor de islamitische propaganda, die erger is en tot haat en geweld opstookt.

In Duitsland stemde het stadsbestuur (van Keulen) in met de bouw van een van de grootste moskeeën in Europa. (…) De mensen die tegen deze moskee protesteren, worden omschreven als ”fascisten”.

Ralf Giordano, een joodse atheïst, en Mina Ahadi, een ex-moslima, veroordeelden de beslissing van het stadsbestuur. Tijdens een demonstratie in Keulen benadrukte Giordano dat tweehonderd tekstpassages in de koran oproepen tot haat en geweld tegen de joden: ”Dood de joden. Dood ze! Dood ze!” Hij zei ook: ”De hoofddoek (hijab), die Obama van ganser harte verdedigt, is de eerste stap tot de gezichtsversluiering (niqaab) en later tot de boerka. Dat is islam!”

”Een reusachtige moskee, zoals de moslims die in Keulen willen bouwen, kan men van veraf als zichtbaar symbool van geweld herkennen”, voegde hij eraan toe.

Mina Ahadi wees erop dat kleuters door islamitische ouders worden gedwongen de hoofddoek te dragen, ”zogenaamd om er aan te wennen. Kleine kinderen worden gedwongen een symbool van geweld en onderdrukking te dragen. Dat heeft niets met godsdienstvrijheid te maken. Dat is indoctrinatie en kindermisbruik.”

Ahadi viel Wolfgang Schäuble aan, de Duitse minister van Binnenlandse Zaken, omdat hij heeft gebogen voor de radicale islamitische organisaties, die doen alsof ze de moslims in Duitsland vertegenwoordigen. ”Heel veel moslims vluchtten voor de islamitische onderdrukking uit hun geboorteland, en hier in Duitsland moeten ze zich door dezelfde soort islam laten vertegenwoordigen waarvoor ze gevlucht zijn”, zegt Ahadi.

Alle geschriften van de islam, inclusief de koran en de hadith, verwerpen het concept van de democratie en zijn voor de ”shura” ( overleg tussen de machtigen). Obama, Schäuble en hun gelijken proberen, uit angst voor radicale moslims, de radicale islam te bagatelliseren, en schaven deze voor de wereld bij als ”vredelievend”.

Potter Stewart (http://de.wikipedia.org/wiki/Potter_Stewart) zei: ”De censuur weerspiegelt het gebrek aan zelfvertrouwen van een samenleving. Zij is een kenmerk van een autoritair regime.” Kennelijk geldt dat niet alleen voor islamitische, maar ook in toenemende mate voor enkele westerse landen. Ze censureren de religieuze vrijheid in naam van de kerkhofvrede.

Aan het einde van bovengenoemde demonstratie zei Giordano: ”Men kan de democratie dood liberaliseren door toe te geven aan een gewelddadige religie als de islam.”

Dr. Sarni Alrabaa is redacteur van http://familysecuritymatters.org/ en ex-moslim. Hij is professor in de sociologie en specialist voor Arabisch-islamitische cultuur. Hij doceerde aan de universiteit van Koeweit, aan de King Saud universiteit en aan de universiteit van Michigan. Hij schrijft ook voor de Jerusalem Post.
LINK: http://www.familysecuritymatters.org/publications/id.2680/pub_detail.asp


Bron: www.pi-news.net

Vertaald uit het Duits door:

E.J. Bron in Het Vrije Volk