LUST BARTJE WEL DIE BRUINE BONEN

LUST BARTJE WEL DIE BRUINE BONEN?
Weer vind ik vandaag bij mijn zwerftocht langs ‘Heren wegen’, een leeg vertrapt blikje Coca Cola en weer kan ik het niet nalaten dit onbedachtzaam een stukje verder te schoppen. Een kleine verstrooiing op een verlaten cyberroute doorheen een woestijn van starende stilte vanwege de vele meningen die vragen waarom ze niet worden gedeeld.
Deze keer is het de Nieuwe Jonge God, de zoveelste aan het Vlaams firmament, de gevatte Bart DeWever, die ik wel achteloos op zijn bureau achter een wit velletje A4 had willen zien zitten (zie zijn artikel), en hem daar had laten zitten, ware uit de eerste lijnen van zijn mijmeringen (verplichte goed betaalde colums in de Oude Media) niet de schim van Staf DeClercq opgedoken. Staf Declercq in het strakke uniform van de Zwarte Brigade, geveld door ziekte voor hij kon worden geveld door de kogels van een executiepeloton…Gevaarlijk gezelschap! Zou voor het AFF genoeg zijn om er ‘Heil Hitler’ bij te sleuren. En dan zou hij moeten aftreden nog voor hij minister was!

16-06-2009 - Bart de Wever - de standaard
Het spookt op mijn bureau. Lode Claes en Hugo Schiltz voeren er heroïsche twistgesprekken onder het afkeurend oog van een grimmige Staf De Clercq. Hun geesten werden op 10 juni via deze krant en via De Morgen opgeroepen door een gezelschap van uitmuntende academici. Bart Maddens vergeleek de opgetelde uitslagen van VB, LDD, N-VA en zelfs SLP met die van het VNV in 1939 om te concluderen dat het verzamelde Vlaams-nationalisme op 7 juni een recordscore behaalde. En alhoewel Maddens verwacht dat de N-VA haar goede score niet zal kunnen bestendigen, ziet hij de 50 procent al aan de horizon.
Wouter Beke sprak de hoop uit dat de goede uitslag voor mijn partij de geest van Hugo Schiltz over mij zou doen neerdalen tijdens eventuele regeringsonderhandelingen. Beke hoopt op een terugkeer van de tijd waarin de CVP zaken kon doen met de Volksunie. Spijtig genoeg voor hem aanriep Marnix Beyen parallel de geest van Lode Claes en het Egmontspook om me precies de postume moord op Hugo Schiltz aan te wrijven. Beyen ziet in mijn partij niet de opvolger van de Volksunie, maar wel van de Vlaamse Volkspartij, de kortstondige anti-Egmontformatie van Lode Claes die Beyen in essentie duidt als een VB zonder xenofobie en populisme.(*)
Nu ben ik slecht geplaatst om anderen te beschuldigen van historisch determinisme, want ook ik pleeg de lezer van deze stukken al eens te vermeien met een historische vergelijking of spielerei, maar zo'n overdosis bezorgt me toch een slechte historische 'trip'. Veel gelukkiger was ik met de expliciete felicitaties van mijn burgemeester Patrick Janssens, die in zijn verzet tegen de Lange Wapper zelf de geest van de Meetingpartij oproept, omdat ik er volgens hem in geslaagd ben het Vlaams-nationalisme weer in het spoor te brengen van de emancipatorische traditie die ook deze Antwerpse formatie kenmerkte. Ik hoop immers dat het niet zozeer De Clercq, Claes of Schiltz waren die de kiezer naar N-VA lokten, maar wel de volgehouden pogingen om aan het streven naar Vlaamse autonomie een strikt rationele onderbouw en een breed draagvlak te geven. Meer Vlaanderen is een verhaal geworden dat gaat over bestuurskracht en efficiëntie.
In 1999 stelde een paars-groene regering zich nog tot ambitie om van België een 'modelstaat' te maken. Tien jaar later is er geen enkele Vlaamse partij meer die tegenspreekt dat er eerst en vooral een overheveling van bevoegdheden naar de deelstaten nodig is, aangevuld met een versterking van het Europese niveau dat België evenzeer verder zal uitkleden. De middelpuntvliedende evolutie van de twee democratieën ondergraaft aan Vlaamse kant in ijltempo het geloof dat België als bestuursniveau nog voor veel meer kan dienen dan een aantal zakelijke transacties. In die context groeide er electorale ruimte voor een partij die het streven naar Vlaamse autonomie op een heldere manier koppelde aan de acute vraag naar daadkracht in het economisch beleid en de noodzaak aan een reeks sociale maatregelen. Dat was de geest van de overwinning op 7 juni.
Althans, dat dacht ik. Want in De Standaard van 11 juni drijft Dave Sinardet vakkundig alle geesten uit, zowel de mijne als die van zijn collega academici. Heeft de Antwerpse politicoloog er ons nu nog niet genoeg op gewezen dat de communautaire kwestie evenveel dynamiek veroorzaakt in het kiezerskorps dan een aspirine in de levenslijn van een zwaar comateuze patiënt? Hoe kan men zich dan inbeelden dat de geest van wie dan ook iets te maken zou hebben met de verkiezingsuitslag? Moegetergd door het feit dat de verkiezingsuitslag alweer aanleiding geeft om iets anders te denken dan de door hem wetenschappelijk vastgestelde waarheid, trok Sinardet zelf de straat op om die kiezer te ondervragen. Met de natte vinger in de lucht stelde hij vast dat er alvast in Kontich geen enkele empirische bevinding gedaan kan worden om aan zijn wijsheid te twijfelen. De kiezer mag daar dan 44,24 procent hebben verleend aan de partijen die Maddens samentelt, je vindt er nauwelijks een levende ziel die ooit van Vlaamse autonomie heeft gehoord, laat staan met die motivatie zijn/haar stem heeft uitgebracht. Waarvoor men dan wel stemde, blijkt zo complex dat het niet uit te leggen valt, maar een staatshervorming was het in geen enkel geval. De geesten van Staf, Hugo en Lode kunnen dus weer in vrede rusten. Ik zit weer alleen op mijn bureau, voor een leeg blad
Bron Iskander
(*) Marnix Beyen….heb ik een eitje mee te pellen. Zie volgend stukje. Maar Bart, heb ik U niet ergens (weet niet meer precies waar) horen verkondigen dat die van het Vlaams Belang regelrechte idioten waren? Gevat als U nog als eens uit de hoek komt, zei U dat zelfs veel gevatter dan ik onthouden heb! Voorname heren schelden toch niet!? Mocht het U interesseren: het was bij de confrontatie met Frank Vandenbroucke, Uw vriend.

O Ja, die bruine bonen. Om die beeldspraak te begrijpen moet U naar de ‘bib’ gaan, om het boek van Anne De Vries ‘Bartje’ te herlezen. Bartje, een ventje van zowat een jaar of 10, leert het harde leven kennen via een plak bruine bonen op tafel die hij niet wil eten…Tienduizend keer beter dan de zoveelste herhaling van FC De Kampioenen…..
Vandaar de bedenking: als er wordt opgeschept, zal Bart DeWever ook zijn bord wegtrekken? Want als hij dat niet doet, moet hij die vermaledijde bruine CVP-bonen binnenspelen……..