DE BOERKA ANDERS GEZIEN
Frankrijk overweegt verbod boerka
• vrijdag 19 juni 2009
•
• Auteur: Mia Doornaert
Fadela Amera, staatssecretaris voor de Stad, en dus ook voor de banlieues, is voor een verbod van de islamitische 'sluier' die de vrouw van top tot teen omzwachtelt. 'De boerka is slechts de zichtbare en fysische uitdrukking van de aanwezigheid van fundamentalisten en integristen in ons land', zei de gewezen voorzitster van het collectief 'Ni putes ni soumises' (noch hoeren noch sloren) gisteren in een radio-interview.
Drieënzestig parlementsleden hebben een voorstel ondertekend voor de oprichting van een commissie die een verbod moet bestuderen van de allesomhullende 'sluier'. Het gaat om de boerka, die de vrouw totaal onzichtbaar maakt, en de niqab, die de vrouw ook geheel inpakt, maar een smalle opening aan de ogen laat. In de boerka zit voor de ogen een rastertje in stof dat de vrouw een zeer beperkt blikveld geeft.
Het initiatief komt van de communistische volksvertegenwoordiger André Gerin. Gerin is ook burgemeester van Le Vénissieux, een voorstad van Lyon, waar voornamelijk allochtonen en immigranten wonen. Hij vindt dergelijke kledij een belediging voor de waardigheid van de vrouw. 'Het beeld van die opgesloten vrouwen is al ondraaglijk wanneer het uit Iran, Afghanistan en Saudi-Arabië komt. Het is totaal onaanvaardbaar op de grond van de Franse republiek', zei hij. Gerin zei nog dat er in zijn gemeente steeds meer vrouwen rondlopen in die 'mobiele gevangenissen'.
'Ik zet me dagelijks in voor de rechten van de vrouwen in Afghanistan, dus begrijpt u dat ik wil dat alle vrouwen die in Frankrijk wonen, recht hebben op het eigen lichaam en de eigen persoon', verklaarde Pierre Lellouche, expert buitenlands beleid van de regeringspartij UMP, en één van de ondertekenaars. Zijn partijgenoot Thierry Mariani noemde de boerka en niqab 'de ontkenning van het staatsburgerschap van de vrouw, de manifestatie van haar onderwerping. Ook de minister van Nationale Opvoeding, Xavier Darcos zei dat de boerka een teken van onderdrukking is.
Frankrijk heeft in 2003 'opvallende godsdienstige symbolen' uit de scholen gebannen. Darcos noemde het een goede zaak dat 'uiterlijke tekenen van godsdienstige gezindheid en seksistische symbolen' verboden waren in de scholen. Hij hoopte dat ook de boerka en niqab uit de straten en openbare ruimten zouden worden geweerd.
Maar een aantal Franse politici van zowel de meerderheid als de oppositie vragen zich af of het verbod van een bepaalde kledij niet strijdig is met het principe van de individuele vrijheid. Zo zei de secretaris-generaal van de groene partij les Verts, Cécile Duflot, dat de boerka haar schokt 'als mens, als vrouw en als feministe', maar dat ze betwijfelt of een wettelijk verbod het juiste antwoord is. Ze vreesde ook dat een verbod de betrokken vrouwen nog verder in de marginaliteit zou drukken.
Bron DS
Een paar bemerkingen.
Eindelijk ziet het er naar uit dat het gezond verstand aan het terugkeren is. Werk aan de winkel voor de vers herbenoemde Barosso in Brussel: in de gauwte een ‘Europees Richtlijntje’ uitvaardigen, dat lijkt me niet zo moeilijk! Het is toch vanouds de gewoonte dat een pas geïnstalleerd Monarch zijn onderdanen vergast op een tractaat! Het moet niet altijd een dag ‘congé payé’ zijn….
Tja, en waarom overwegen om die boerka eigenlijk zo maar ineens totaal te verbieden? Waarom kan er geen ‘overgangsperiode’ voorzien worden? Voorbeeld; op de pare datums niet, op de onpare wel? Kon men, andere mogelijkheid, niet overwegen, het verbod te laten beginnen met de eis tot doorzichtigheid? Of tot ‘mini’? Of, om de zaken open te gooien, boerka’s voorzien met een rits decoratieve knoopjes langs voor, van kop tot teen, in de zin van de Romeinse priestertoga’s van vòòr het Concilie? Maar dan zouden er geen knoopsgaatjes mogen voorzien zijn, anders is men weer waar we vertrokken waren...
Zal men de dames tijd gunnen om hun gerderobe (‘en hun smaak!) aan te passen? Zullen de nodige kredieten hiervoor tijdig kunnen vrijgemaakt worden? Want het gaat toch niet op dat men die arme drommels zomaar modieuze dus kostelijke kledingsvoorschriften oplegt, daar waar ze, in boerka-tijden, voldoende hadden aan een stuk matrasstof! Met misschien daar onder alleen maar het allernoodzakelijkste! Of zelfs niet! .
Wie wordt Staatssecretaris van Boerka-zaken?
Heet men er aan gedacht, om naast iedere boerka-loze vrouw (denk aan een ontbolsterde walnoot, waar nu het blanke vruchtveel voor het bijten ligt), een militair-bewaker te plaatsen, om haar de hitsige mannen van het lijf te houden? Moeten al die haatbaarden niet herschoold worden?
Moeten er geen apartre moskeeën komen voor al deze ontblote vrouwen? Geen aparte zwembaden? Geen aparte scholen? Gen aparte ouderlingengestichten?
Heeft men gedacht om een soort ‘Lebensborn’ (*) waar de vruchten van de afgedwongen liefdesdaad, zullen kunnen opgevangen worden? Heeft men er aan gedacht hoe die dubbele ‘kansarmen’, dubbel kansarm want kansarm zowel langs vaders als langs moederskant, door het leven in die sloppenwijken zal loodsen? Heeft men er aan gedacht de Staatshotels tijdig uit te breiden, want statistisch gezien zal de bevolking ook daar exponentieel toenemen…
Tenslotte wil ik het nog hebben over de trieste blik in de ogen van mijn Nero, van oorsprong Duitse Herder en een sieraad in zijn soort. Hij is de enige die naast zijn Baasje is blijven zitten, sedert die het artikel van Barones Doornaert (zie hoger) onder ogen heeft gekregen. Want Nero kan tegen een stootje. Droog gewogen 45 Kgr hondenspieren zijn sterk! Zijn 2 broers die ietwat van kleiner formaat zijn, zijn kopschuddend en met hangende pootjes onder de grote palmboom en in de schaduw gaan liggen…Ook zij waken. Op veilige afstand. Sedert Nero weet dat Baasje de ‘Weg Boerka’-beweging propageert, ziet hij zijn jachtinstinct weer ingeperkt. Vandaar de triestigheid in zijn blik. Want in zijn nochtans pientere ogen, waren tot hiertoe totaal beklede mensen, geen mensen meer, maar met redenen omklede prooien. En, racistisch of niet, een prooihond ontneemt men zo maar niet straffeloos zijn buit….Alhoewel ik moet toegeven, dat onze honden de baasjes de laatste tijd stilaan geheel zijn beginnen te begrijpen. Hun opvoeding is, zoals wij aan alle bezoekers uitleggen, dat zij getraind zijn om alleen het vlees op te eten, en de beentjes te laten liggen. Geruststelling, begrijpt U, waarbij de meeste bezoekers opgelucht ademhalen.
Tot zover mijn bedenkingen bij de pennenvruchten van de Barones.
(*) De Lebensborn-huizen in Nazi-Duitsland, waren, zegt men maar daarvoor ontbreken ten enenmale alle bewijzen, buiten dat ene vluchthuis in de nabijheid van Berlijn, waar ‘bedrogen jonge dochters’ in alle discretie konden bevallen, waren dus volgens de Geallieerde Propaganda, de kweekscholen waar Arische Duitse SS-Mädel, gekoppeld aan jonge felle Arische SS-Superhelden, als op kweekbatterijen, in alle bescheidenheid, zoveel mogelijk nieuwe Strijders voor de Führer konden produceren. Aan de lopende band, en uiteraard tegen betaling….Alhoewel, voor mensen die het beleefd hebben, daar wel ietwat moeite mee zullen hebben. De moraliteit en de tucht van de Duitse militair torenden inderdaad huizenhoog boven die der Tommies of Yankees, om nog maar te zwijgen van de Fransen, en…de Pelgen, voor wie alles wat een rok droeg, en tussen 0 en 90 jaar was, zich niet veilig kon voelen. Dat een Duits militair, die zich vergreep aan een vrouw, zijn laatste gang besloot met een wandeling naar de executiemuur, is een waarheid die maar al te graag vergeten wordt in de beroezing van de Bevrijding, of in de verkramping bij de Invasie. Het is niet voor niets, dat in ons land de 50-jarige verjaringstermijn voor het vrijgeven van de archieven van Wereldoorlog II verlengd werd tot 100 jaar…..Wetenschappers als Bart DeWever zullen dus nog tot 2045 op hun honger dienen te blijven zitten…..Neen! Niet om de waarheid over de Lebensborn te vernemen, maar om de herkomst van al die vele fortuinen te kennen , die na de oorlog plotsklaps allemaal zo belgicistisch gezind werden…Wat Ernest Claes over Wereldoorlog I schreef in ‘De ranzige avonturen van Charelke Dop”, zo grandioos op het witte doek gezet door Jef Burm, is kleuterspel, in vergelijking met de mogelijkheden die in 1940-45 voorhanden waren. Alhoewel…De Engelse archieven! Die nemen geen blad voor de mond – maar ja…Engeland…dat is aan de overkant der Noordzee, en daar geraakte zelfs de Wehrmacht niet over… Des te minder een arme Vlaming als ik,
André Baert
Geen opmerkingen:
Een reactie posten