DE VLAAMSE PRESIDENT

DE PRESIDENT VAN VLAANDEREN
Vandaag roeptoetert de De Morgen (ongesigneerd! Waarom?) in geuren en kleuren over de Vrije Republiek Vlaanderen. Nog net niet omringd door beiaardklanken en Zwart-Gele Leeuwenvlaggen.
Wordt er zand in onze ogen gestrooid? Zoekt men het omgekeerd effect? Gaat het loeven (overstag gaan) door? Is het pompen of verzuipen’?
De 10 tot 20 lezers van de De Morgen (zij die reageren dus) vallen ofwel om van verbazing, ofwel geven ze (de meerderheid) Prof. Maddens gelijk. Nou Moe! Nou breekt mijn klomp!
Maar alla, het weze U gegund, jullie die de De Morgen niet (meer) lezenn even mee te wiegen op de dagdromen van deze nobele onbekende. Profeet Pauli was vandaag anders van mening dat nog maar even zou duren, voor Wallonië Vlaanderen niet alleen zou zijn ingehaald, maar zelfs zou zijn voorbij gestoken….
Raar volkje, die pelgen, zou Pim Fortuyn gezegd hebben.
Tjonge Tjonge, wat al symboliek die ineens, dank zij De Morgen, klaar en duidelijk wordt! Het ontslag van Peeters I aan de Senaatsvoorzitster (on,gezien!), de residentie van de ‘formateur’ in het ‘Ererrajuis’ (nieuw!Ongezien!), de ‘raadplegingen’ met Koninklijke allures aldaar (ongezien!) … Al deze dingen zullen iedereen wel opgevallen zij, zonder (in mijn geval) erbij te zijn blijven stilstaan….Ik vraag mij af: waar zit die heldere zanger die zo fijn lied in alle stilte heeft voorbereid?! Was hij een helderziende? Of zijn er méér regelingen en protocollen voor de nabije toekomst die in duistere achterkamertjes getroffen zijn? Heeft, zonder dat we (het volk, de massa) het weten, al 12 uur geslagen voor Vlaanderen? Is er al ‘iets’ uitgedokterd dat de lauwen tevreden stelt, en de ‘harden’ de wind uit de zeilen neemt? Iets…op en top Tjeefs dus?.....
Zeg; nu alle stukjes van de puzzel zowat op hun plaats vallen… MR buiten spel de PS (en Ecolo) grandioos in een feestroes…Idem dito de CVP, en in mindere mate de NV-A, met (een beetje) slaag voor de PVV en de SP:, de Ministrer-President grandioos in zijn goddelijke grootheid en hun dadendrang: afgesproken spel? Zwaar verlies voor het Vlaams Belang…Afgesproken spel?
Men zal toch niet geknoeid hebben met de stemcomputers? JaJa, met de dood in het hart, voor de allerlaatste keer en in ’s lands belang, dat spreekt…Als ik denk aan de lichaamstaal van de winnende kopstukken vòòr de verkiezingen…de vroegtijdige heropstanding van verbrande kopstukken, de boude taal als nog mar de helft van de stemmen was geteld….De taal zelf die bijvoorbeeld Peeters gebruikte tegenover Dewever, voor hij wist dat zijn kandidatuur als Peeters II was gelukt: U kunt het nakijken bij ‘videozone’ op ‘De Keien’ Zijn ogen verraden een voorkennis, en als hij zich verspreekt, herpakt hij zich op de duur niet meer….Hij zit daar in alle zekerheid van een goede uitslag!...
Een uitslag die vriend en vijand heeft verrast!: PS en CVP beloond door de kiezer, daar waar iedereen zwaar verlies, om verschillende redenen, verwacht had….Het Vlaams Belang, bijna gehalveerd, en, als goed verstaander, voortaan bijna nutteloos….
Jamaar, zegt het duiveltje op mijn linkerschouder: de peilingen! Wat doet U daar dan mee? Waren die niet spectaculair gekeerd, naarmate de verkiezingen naderden?
Juist, zegt het duiveltje op mijn rechterschouder, maar die miraculeuze wending van de gunsten der kiezers, dat zou kunnen georchestreerd zijn met de ‘Onbekende Hand’ die de verkiezingsuitslagen al maanden tevoren in zijn brandkast had liggen…
Engeltje L en Engeltje R heb ik met een schouderruk verplicht hun vleugels uit slaan, en lijk 2 Geilige Heestjes zijn ze klapwiekend uitgeweken naar andere oorden, naar waar er kadaver- discipline heerst.
Curieus! Maar de indruk blijft dat er hier een glorieus schimmenspel wordt opgevoerd, waar alleen de Hrote Heesten die bekend zijn met het Geilige der Geiligen, als Gogepriester mogen binnen gaan.
Sire Le rwa zou in eigen land een mini-concurrent hebben, zonder zijn kettingshonden van de Staatsvuiligheid daarop los te laten?
Welke afspraakjes zijn er gemaakt? Welke losprijzen betaald (de Franstaligen hebben geld, veel geld nodig!) en op die manier kunnen ze égalité -gelijkheid bekomen: Vlaanderen even arm als Wallina!
Ach ik weet het al. Om de Vlamingen koest te houden heeft men hen een eigen grondgebied gelaten (on nous a volé la Flandre), men heeft ons een eigen Regering en een eigen parlement gegeven weliswaar met verwaarloosbare bevoegdheden, maar met ondertussen nog 4 nieuwe Franstalige Regeringen en Parlementen erbij, die de Vlamingen in hoofdzaak, betalen….Zodat we nu niet één tegenstander (het federale niveau) hebben, maar 5, die, ‘en bloc’ een blok aan ons been zijn…Nu zal men ons, tegen een uitermate hoge prijs in geld en in grondgebied, een marionetten-zelfstandigheid toestaan. En de Vlaming, met het woord van de dichter: ‘ploegde voort’….
Wie zei daar: ‘Vraag Moeskoren terug’? Wie opperde daar de ‘faciliteiten’ af te schaffen? Wie zou ‘Brussel onder curatele’ plaatsen? Wie zou het omdraaien, dat fameuze ‘non’-‘neen’ en wie ‘on n’est demandeur de rien’?
Maar kijk, die twee duiveltjes zijn daar terug! Landinsrecht opgezegd? Ja, fezelen ze, en wat meer is We maakten een tussenlanding bij een Wijs Man; die zei ‘Zoek een bekwaam en vooral durvend jurist, om de stemcomputers voorslsnog in beslag te nemen….Een met succes bekroond huiszoekingsbevel en het Modelland wordt overspoeld door buitenlandse journalisten. En wat meer is, door controleurs vazn de Europese Commissie bij de herverkiezingen, zoals in de eerste de beste bananenrepubliek….
Is er iemand die weet waar een bestaande identiteitskaart kan vervangen worden door een ‘Schengen-kaart’? Ik ken iemand die als eerste wil fungeren. Zijn naam is
André Baert
De President van Vlaanderen

Koning Albert en premier Herman Van Rompuy kunnen enkel knarsetandend toekijken hoe een door de kiezers geplebisciteerde president van Vlaanderen aan de touwtjes trekt. En daarmee ook het lot van België bepaalt
Bart Maddens, politicoloog aan de KU Leuven, over 'koning, informateur en formateur' Kris Peeters (CD&V).

Kris Peeters wil vooral haast maken met de vorming van een Vlaamse regering, verklaarde hij in 'De zevende dag'. Bart Maddens is niet zozeer geïnteresseerd in snelheid van een en ander, als wel in symboliek:'Peeters speelt een rol die het best kan vergeleken worden met die van de president in een systeem als dat van de Verenigde Staten'. Dwarse analyse of 'wishful thinking'? Bart Maddens geeft zijn visie op de Vlaamse regeringsvorming.

Als koning Albert naar een van de verre uithoeken van zijn reusachtige paleis loopt en door het venster kijkt, dan kan hij misschien nog net zien wie er allemaal zijn opwachting maakt in het Vlaamse Errerahuis. Machteloos toekijken is vandaag inderdaad het enige wat het staatshoofd kan doen. Hij speelt enkel nog een ceremoniële rol helemaal op het einde van de rit, wanneer de nieuwe minister-president even bij hem langs gaat om een bijkomende eed af te leggen. Maar dat is niet meer dan een formaliteit.

Dat de monarch veroordeeld is tot een figurantenrol is vandaag des te opmerkelijk omdat de vorming van een Vlaamse regering onmiskenbaar belangrijke gevolgen kan hebben voor de federale regering. En dan gaat het niet enkel om de samenstelling van die federale regering, maar ook om het beleid dat die regering zal kunnen voeren, en zelfs of die nog wel tot regeren in staat zal zijn.

Er is ook nog iets anders intrigerends aan de hand met deze Vlaamse regeringsvorming. Toen er in 2004 voor het eerst een Vlaamse regering moest worden gevormd na aparte regionale verkiezingen was Yves Leterme aan zet. Die opereerde echter veel meer in de luwte, vanuit een kamertje in het Vlaams Parlement. Wat een verschil met Kris Peeters die vandaag met veel allures zijn gasten verwelkomt en uitwuift op het bordes van zijn eigen paleis. Ook Leterme ontving vertegenwoordigers van de administratie en van het middenveld bij het begin van de formatie. Bij Peeters is die consultatieronde echter ruimer en gebeurt ze met veel meer egards.

Het is mooi meegenomen dat Peeters daarmee wat tijd kan winnen. Maar tegelijkertijd is het hem ongetwijfeld ook om het symbolische effect te doen. Partijvoorzitters en andere gezagsdragers reden bij hem af en aan net zoals ze dat na de federale verkiezingen bij de koning doen. De koning rondt zijn consultatieronde normaal af met de benoeming van een informateur.

En bij nader inzien doet de manier waarop Peeters vorige week glorieerde in het statige Errerahuis ook wel een beetje denken aan de rol die informateur Didier Reynders speelde na de verkiezingen van 2007. Reynders had toen eventjes presidentiële allures, en net hetzelfde kan vandaag van Peeters worden gezegd.

Drie rollen tegelijkertijd
In feite speelt Peeters drie rollen tegelijkertijd: hij is koning, informateur én formateur. Nochtans is er ook een ander scenario denkbaar. Vlak na de verkiezingen heeft Peeters zijn ontslag ingediend als minister-president bij de voorzitter van het Vlaams Parlement, net zoals de eerste minister dat na een federale verkiezing doet bij de koning.

Dit wijst erop dat in het Vlaamse institutionele model de rol van staatshoofd misschien eerder is weggelegd voor de parlementsvoorzitter. Je zou je inderdaad kunnen voorstellen dat die voorzitter, net als de koning, eerst een consultatieronde houdt en vervolgens een informateur of een formateur aanduidt.

Het probleem is echter dat het hier de aftredende voorzitter van het Parlement betreft, die daardoor ook niet de legitimiteit heeft om de spelverdeler te zijn bij de regeringsvorming. Zo een systeem zou enkel kunnen werken wanneer het nieuwe Vlaamse Parlement al meteen na de verkiezingen zou samenkomen en een parlementsvoorzitter zou aanwijzen. Maar dat is om allerlei praktische redenen niet evident.

Bovendien maakt het voorzitterschap deel uit van de prijzenpot die bij de regeringsonderhandelingen wordt verdeeld. Het zou wat moeilijk zijn om eerst een voorzitter te verkiezen, die eventjes de rol van staatshoofd te laten spelen en die vervolgens dan weer de laan uit te sturen als het spel van de regeringsvorming en de portefeuilleverdeling een andere voorzitter oplevert.

Natuurlijk zou het Vlaams Parlement best volledig autonoom, los van de regeringsonderhandelingen, een voorzitter kiezen, desnoods iemand van de oppositie. Maar dat vergt een graad van politieke volwassenheid die de Vlaamse partijen vooralsnog niet hebben bereikt.

Zo komt het dat Kris Peeters vandaag een rol speelt die inderdaad het best kan vergeleken worden met die van de president in een systeem als dat van de Verenigde Staten. Aan de ene kant is hij het Vlaamse staatshoofd, de symbolische vertegenwoordiger van de natie, die boven het partijgewoel staat en zich informeert over de staat van het land. Maar tegelijkertijd is hij ook de (toekomstige) regeringsleider die politieke knopen moet doorhakken en partijdige keuzes moet maken. Het combineren van die twee tegenstrijdige rollen is een moeilijke evenwichtsoefening. Maar tot nu slaagt Peeters daar wonderwel in.

Ik heb wijlen Hugo Schiltz ooit horen uitleggen hoe hij er doelbewust op heeft aangestuurd dat het Belgische staatshoofd geen enkele rol zou spelen bij de Vlaamse regeringsvorming. En hij wist natuurlijk wel waarom. Vandaag versterkt deze schijnbaar onschuldige regeling de dynamiek naar Vlaamse staatsvorming. Koning Albert en premier Herman Van Rompuy kunnen enkel knarsetandend toekijken hoe een door de kiezers geplebisciteerde president van Vlaanderen aan de touwtjes trekt en daarmee ook het lot van België bepaalt.

Tijdens de campagne heeft Kris Peeters er een paar keer smalend over gedaan, maar vandaag is ze (mede dankzij hem) wel een stukje realiteit : de Republiek Vlaanderen.
16/06/09 11u50
Bron De Morgen (Niet gesigneerd)