.
Door de bergen van d’Ardennen
Golft de brede jagersstoet.
Vol en aangehouden schalt
het Halali-getoet…(*)
De wooncode en een Ardense chalet
Onder de titel "Le Wooncode et la loi du talion", publiceerde Le Soir vorige week een column van journalist en essayist Jean-Paul Marthoz, met daarbij een foto van een massagraf in Nigeria. Voor Bart De Wever (N-VA) was het de aanleiding om tegen de krant klacht in te dienen bij het Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding. "Ik nodig mensen in Vlaanderen uit die tekst echt eens te lezen", zei De Wever daarover op Radio 1. Dat kan hieronder.
Een land dat zich een democratie noemt, moet zich schikken naar de ethische en rechtsprincipes die haar legitimiteit verlenen: Vlaanderen met zijn Wooncode, Marokko met zijn religieuze discriminatie, Italië met zijn razzia's onder migranten
Jean-Paul Marthoz is professor internationale journalistiek aan de UCL. Hij schrijft drie keer per maand een column voor Le Soir enis senior advisor van het Committee to Protect Journalists in New York. Hij schreef meerdere boeken over buitenlandbeleid, mensenrechten en journalistiek.
Wraakzucht is een van de meest atavistische impulsen van de mens. "Un prêté pour un rendu", "tit for tat", leer om leer: het lexicon staat vol uitdrukkingen en woorden die uiting geven aan die krachtige drang om wraak te nemen.
In bepaalde landen met een clantraditie ontspoort die obsessie met het vereffenen van rekeningen regelmatig tot vendetta"s en moorden. Het eremisdrijf is er nog een slappe expressie van.
Oog om oog, tand om tand: de zogenaamde taliowet of wet van de vergelding richt ook schade aan in de etnische en religieuze gemeenschappen. Onlangs werd een bloedbad door moslims onder honderden christenen in Nigeria door de daders nog goedgepraat als "een terechte vergelding", als een reactie op een slachtpartij enkele maanden geleden waarvan moslims het slachtoffer waren.
In een rechtsstaat wordt de wraak gelukkig genoeg beteugeld door tal van regels die verbieden het recht in eigen handen te nemen of te reageren op discriminatie door onrechtvaardigheid.
De verleiding is nochtans groot om dezelfde wapens te hanteren als de tegenstander, door extreem op zijn misbruik te reageren, door het hem betaald te zetten. Die "negatieve wederkerigheid" bedreigt voortdurend de verhoudingen tussen de gemeenschappen. De Marokkaanse overheid heeft onlangs bijvoorbeeld buitenlandse missionarissen uitgewezen die ze beschuldigde van overdreven bekeringsijver. "De maatregel kadert binnen de strijd tegen pogingen om de evangelische boodschap te propageren, die erop gericht zijn het geloof van de moslims aan te tasten", verklaarde de Marokkaanse minister van Binnenlandse Zaken. Waarom, wierpen de evangelisten op, zouden moslims in Europa en in Amerika mogen bogen op wetten die gelijke rechten toekennen aan alle gelovigen, terwijl het merendeel van de grondwetten in islamlanden de discriminatie, zelfs de verdrukking, van andere religies officialiseren?
Positieve discriminatie
Dezelfde reflex bekruipt sommige Franstaligen die zich terecht ergeren aan toepassing door de Vlaamse Gemeenschap van een duidelijk discriminerende Wooncode. Waarom, vragen ze zich af, zouden we niet dezelfde criteria hanteren voor Vlamingen die een chalet in de Ardennen willen kopen?
Wederkerigheid, wet van de vergelding? Daar is het waar de wegen uiteen gaan, waar er een scheiding optreedt tussen het archaïsme en de moderniteit. Het gedrag van de Marokkaanse autoriteiten, zoals dat van de Vlaamse Gemeenschap, geeft blijk van een premoderne en predemocratische opvatting van de staat en de maatschappij.
Het zendt ons terug naar de "dhimmitude" van het Ottomaanse Rijk van weleer: de christelijke en joodse minderheid werden getolereerd maar hadden niet dezelfde rechten als moslims. Het lijkt onaangetast door de Verlichting van de achttiende eeuw, die samen met de Amerikaanse en Franse Revolutie een breuk aanbracht met de bestaande orde en de principes van vrijheid, gelijkheid en broederschap uitriep.
Meer dan twee eeuwen later, en deze keer toegepast op alle burgers, "tot welk ras, geslacht en religie ze ook behoren", blijven de Amerikaanse grondwet en de Verklaring van de Rechten van de Mens en van de Burger de waarden uitdragen die de democratie schragen en haar afzetten tegen haar tegenstanders: het ultranationalisme, het klerikalisme en het communautarisme.
Dat democratisch model vereist dat alle leden van een samenleving volgens dezelfde principes en dezelfde wetten behandeld worden. Als er al discriminatie mag zijn, dan moet die "positief" zijn, wat wil zeggen dat de discriminatie burgers in staat moet stellen te genieten van de rechten die gegraveerd zijn in het fronton van de Republiek.
Met andere woorden: een echte democratie gedraagt zich niet als een non-democratie. Ze geeft de meerderheid niet het recht naar eigen goeddunken te regeren. Ze verbiedt het vooral regels en wetten op te leggen die de andere essentiële fundamenten van de rechtsstaat geweld aandoen: individuele ontplooiing, gelijkheid voor de wet en de bescherming van minderheden.
Op basis van die principes moeten landen beoordeeld worden die zich beroepen op de democratie en de moderniteit, of dat nu Vlaanderen betreft met zijn Wooncode, Marokko met zijn religieuze discriminatie, Italië met zijn razzia's onder migranten, het Amerika van George Bush met zijn folteringen.
Een echte democratie ontzegt zichzelf principieel bepaalde methoden te hanteren en haar toevlucht te nemen tot bepaalde praktijken. Als haar soldaten zonder onderscheid aan te brengen op de burgerbevolking schieten, als haar veiligheidsdiensten gevangenen aftuigen, als haar kustwacht kandidaat-vluchtelingen terugstuurt naar autoritaire landen zonder het recht van de vluchtelingen om gehoord te worden te respecteren, dan begaat ze hoogverraad, want ze ontwricht de democratische orde en waarden die ze moet beschermen.
De wet van de vergelding betekende in barbaarse tijden een vorm van vooruitgang, want hij introduceerde het principe van de proportionaliteit van de wraak. De diefstal van een kip vereiste niet meer noodzakelijk dat je de hele veestock van de dief van kant maakte. Maar hij mag niet gebruikt worden als een morele code of als wettelijk kader in een moderne democratie.
Niemand wordt verondersteld zijn vijanden de andere wang toe te keren. Maar een democratie die zich democratisch noemt, moet zich eenvoudigweg schikken naar de ethische en rechtsprincipes die haar legitimiteit verlenen.
Die regel geldt voor de krijgswetten maar ook voor het samenleven. Of om Yvon Toussaint te parafraseren in zijn recente en flamboyante kroniek La Belgique a peur? in Le Soir van 12 maart: een democratie die zich respecteert, antwoordt op de Wooncode, op fatwa's en op verkrampte identiteiten met "grote stromen frisse lucht om de mufheid te verdrijven". Ze reageert op de geobsedeerden van de zuiverheid van het bloed, de heiligheid van de grond en de eenheid van het geloof door zich sereen en vastbesloten vast te klampen aan de waarden van gelijkheid, openheid en moderniteit.
Digitalia denkt…
Dat iemand door het hele geval de muren zou oprijden!
Ha Non hé! Stel U eens voor dat de streek onder de taalgrens niet donker, vuil en arm zou zijn, maar groen, ruim en WELVAREND, dat Vlamingen + Vlaams sprekende Nieuwe Belgen (!) daar in groot getal naartoe willen. Dat ze daardoor de plaatselijke bevolking uit de markt prijzen en, wat meer is, eisen dat iedereen daar hun taal spreekt. Dat ze zelfs na verloop van tijd de burgemeesters willen worden….Dat deze Vlamingen zich als de nieuwe meesters gaan gedragen, en geringschattend neerzien op die Franse bourgoikens, die och arme ochgot, intellectueel niet in staat zijn om Vlaams te leren….Die met hun knechten-en meidentaaltje alleen goed zijn voor de vuile was en de kleine karweitjes…
Hoelang zou dat duren, denkt U, vooraleer het kot zou te klein zijn?
Maar zie: Le Soir gaat, in plaats van in de verdediging, in de aanval! Wat ypisch is voor franscouillons, met afliegen en naast de pot redenren….Dat van die boot met Vlamingen die in volle zee tot zinken zou gebracht worden : dat was humor van de bovenste plank! Foto’s met massagraven in verband gebracht met Vlaamse overheersing : dat is gewoon kolder.
En de Vette Vis van de NV-A trekt ten strijde – met veel Vlaamse bla-bla tegen nog meer Franse bla-bl…l Kan voor hem best een aantal jaartjes kan duren. Ondertussen wordt aan Franstalige kant de draad op het bobijntje ingehaald tot de buit binnen is…Aandacht afgeleid van de Niet-Staatshervorming en van de ‘onderhandelde oplossing’ voor BHV. Het profitariaat kan blijven duren…het Land is gered!
Bla-bla-bla in plaats van nieuwe verkiezingen! Liefst met denderende uitslagen…..richting 50% + 1 …voor de alliantie der V-Partijen. Met een welbepaald doel voor ogen is el leader maximo, Capo di Rupo, al mee gaan vieren me de Franse Sossen : de aansluiting met la Mère Patrie wordt geregeld – en de belziek mag ontploffen… gevolgd door de Onafhankelijkheid, want het onderspit delven in democratische verkiezingen, dat zal het Establishment nooit aanvaarden!.
Dank aan de Partij der Rechtlijnigen…die opkomen voor ‘Eige Volk Eerst’ – en niet ‘Vreemd volk eerst’….
Eén ding moeten we toegeven : de TV-Flamingant is weer in beeld geweest! Het wordt zowat hetzelfde als met waspoeder of maandverband of op de TEVEE : de merknaam alleen is al genoeg om zich af te keren, moegezien en moe gehoord….
(wordt vervolgd)
(*) In dankbare herinnering aan de harde schoolbanken van St Jan-Hoge-Zieken (Ieper) waar de veelzijdige Meester Daniel zijn rumoerige bende schoolknapen de eerste begrippen van de muziek-kunst probeerde bij te brengen….Hij moet het goed gedaan hebben, want nu, meer dan 50 kaar later, zweeft die melodie mij nog steeds voor de geest, zoadra ergens het woordje ‘Ardennen’ valt….Zeer tussen haakjes : zeg nooit tegen een Ardennais dat hij een Waal is…Je riskeert de huid te worden volgescholden in het sappigste koeterwaals ter wereld. Proef op de som; ga naar Florenville, gehucht Martué….Men zal rap doorhebben, dat je Vlaming bent – en meteen kan de verbroedering een aanvang nemen….Les Wallons? Cest du kaka!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten