Vlaanderen door de ogen van 'Le Soir'
'Le Soir is een haatdragende krant', verklaarde Bart De Wever (N-VA) naar aanleiding van een opiniestuk over de Vlaamse wooncode, dat vorige week in de Brusselse krant verscheen, samen met een foto van een massagraf in Nigeria (DM 24/3). Ook Yves Desmet vond de connotatie 'op zijn minst bijzonder onkies. Béatrice Delvaux reageert 'vooral verontwaardigd'. Béatrice Delvaux is hoofdredactrice van de Brusselse krant Le Soir.
Wij zijn er van overtuigd dat het separatisme blijk zou geven van verschrikkelijk menselijk falen. Een mislukking van mensen die te trots, te navelstaarderig zijn om manieren te vinden om respectvol samen te leven
Verontwaardigd? Ja, we zijn eerst en vooral verontwaardigd. Dat je onze krant beschuldigt van 'aanzetten tot racistische haat' is belachelijk, zo niet beledigend, onterecht en onrechtvaardig. Ik zal nooit woorden genoeg hebben om dat uit de drukken namens mijn krant, haar journalisten en haar lezers, en in mijn hoedanigheid als hoofdredactrice.
In alles - ons redactioneel project, personen, waarden - zijn we compleet het tegenovergestelde. Strijden tegen de uitsluiting, het nationalisme en de segregatie, bruggen bouwen en mensen het woord geven die iets te vertellen hebben, ook dingen die storend zijn, dat is wat we willen en wat we dagelijks doen.
Dat streven we moedig en vastberaden na. Zijn we soms onhandig? Soms. We pretenderen niet zonder fouten te zijn.
We staan meneer De Wever, voorzitter van de N-VA, dus toe dat hij bewust de twijfel aanwakkert, om zo promotie voor zichzelf te maken of zijn eigen tekortkomingen te maskeren. Hij heeft het recht dat te zeggen - wij althans zijn voor de vrijheid van meningsuiting - maar wij zullen hem op dat vlak heel hard bestrijden.
Le Soir en Vlaanderen: de verhouding is duidelijk.
Ten eerste is er een grote nieuwsgierigheid, een totale openheid tegenover wat het is, wat het gecreëerd heeft, wat het denkt, en vaak ook een echte en diepe bewondering. Getuige daarvan de krantenkolommen die we al jaren wijden aan Vlaamse opinies, de vele acties (Nord-Sud, Toernee Générale, dialogen tussen schrijvers), en het peterschap van de KVS, een Vlaams theater in Brussel waarvoor we in drie talen, waaronder het Nederlands, het programma verdelen onder onze Franstalige lezers. En nog zoveel meer.
Wij geloven in de vermenging, de communicatie, de dialoog. Wij zijn ervan overtuigd dat het separatisme blijk zou geven van verschrikkelijk menselijk falen. Een mislukking van mensen die te trots, te egoïstisch, te navelstaarderig zijn om manieren te vinden om respectvol samen te leven.
Kritisch en streng
Ten tweede is onze kijk op Vlaanderen kritisch en streng. Ja, we maken ons ernstige zorgen over zijn reglementen, zijn wetten, die om sociaaleconomische of andere redenen alleen maar tot doel hebben de toegang tot huisvesting, grond. te beperken, via criteria die worden voorgesteld als objectief maar in feite selectief zijn voor de rechten van anderen. Wij zien er een Vlaanderen in dat zich terugplooit op zichzelf, dat in de eerste plaats kiest voor zijn inwoners, zijn buren in de wijk. Wij vinden het heel moeilijk om te geloven dat de intenties werkelijk zuiver op de graat zijn. En we zullen ze blijven duiden, ontleden, en, als wij dat nodig achten, aan de kaak stellen. Zoals we ook doen met wetten voor Franstaligen als ze ons even grote zorgen baren.
Wij zijn duidelijk niet de enigen die huiveren als we horen praten over 'wooncode' of 'wonen in eigen streek'. De eerste tegenstanders en sceptici zijn opiniemakers en politici in het noorden van het land. De tweede zijn mensenrechtenexperts, die heel gevoelig zijn voor dat thema.
Het is de mening van een eminent expert onder hen, Jean-Paul Marthoz, die Le Soir heeft gepubliceerd (zie ook DM 24/3). Bepaalde mensen hebben in de tekst alleen maar etnische verhaspelingen opgemerkt, een belediging voor de democratie, een schandalige foto om het artikel te illustreren. Terwijl het ging om een waarschuwing en een alarmsignaal vanuit de perceptie die zaken zoals de wooncode losmaken in de wereld van de mensenrechten. De foto zelf wilde maar één ding illustreren: de uitspattingen waartoe de wet van de vergelding kan leiden.
Jean-Paul Marthoz heeft het nogal scherp gesteld. Maar het is dan ook een opiniepagina, bedoeld voor lezers die weten hoe ze zich een eigen mening kunnen vormen! Naar het model van de lange vrije tribune van Guy Verhofstadt in Le Monde, die stelde dat "er duidelijk iets rot was" in de Republiek Frankrijk die op zoek gaat naar zijn nationale identiteit. Heeft Sarkozy klacht ingediend tegen Le Monde omdat die aanzette tot haat? Heb ik commentaren gelezen die de tekst van Verhofstadt woord voor woord op één lijn plaatsten met de kijk van Le Monde? Was het een afgewogen consensustekst?
Jean-Claude Marthoz bouwt een redenering op, hij vergelijkt. Als hij bepaalde Vlaamse democraten geschokt en gekwetst heeft, dan spijt dat hem, net zoals ons. Dat was niet het doel van een tekst die twee democratische waarschuwingen bevatte: één ten aanzien van de Vlamingen, één - de voornaamste - ten aanzien van Franstaligen die in de verleiding zouden komen hun eigen wooncode op te stellen.
Ten eerste: "Een democratie vereist dat alle leden van een samenleving volgens dezelfde principes en wetten behandeld worden."
Ten tweede: "Een democratie reageert op de geobsedeerden van de zuiverheid van het bloed, de heiligheid van de grond en de eenheid van het geloof, niet met vergelding, wel door sereen vast te houden aan de waarden van gelijkheid, openheid en moderniteit."
Ja, Le Soir en haar hoofdredactrice beschouwen het uitroepen van die twee principes als een ode aan de fundamentele waarden van de democratie. Samen met een derde, die jullie, ondanks onze uiteenlopende meningen en jullie verontwaardiging gisteren opnieuw hebben getoond in jullie kolommen: de vrijheid van meningsuiting. Waarvoor duizendmaal dank
Digitalia denkt…
Imperialisme…zou er van dat woord geen Franse vertaling bestaan, misschien? Dan is het hoogtijd dat iets dergelijks uitgevonden wordt, anders zullen wij elkaar nooit verstaan, Vlamingen en Walen zowel voor de tijd dat dit Land nog bestaat, als daarna, als we alleen nog maar (goede) buren zijn.
Om goede buren te blijven…Wat zou U er over denken, als U door hard werken Uw bete broods verdient, en Uw buurman daar meteen van mee geniet? Ge zoudt voor minder met Uw kop tegen de muur lopen – vooral als die buurman daarnaast dan nog stoemelings bij U in de kassa graait uit redenen van solidariteit….
Ja, ergens verstaat Dame Béatrice Delvaux iets van de achtergrond en de werkelijkheid rond imperialisme, want ze gebruikt gaarne de begrippen ‘Blut und Boden’, segregatie, nationalisme en nog vele andere, om maar te zeggen dat haar krant werkelijk alles mag schrijven, zelfs de grofste beledigingen. Wat, zegt ze, zij trouwens nooit zou toelaten….Mijne kleine kon dat ook, lang geleden : zijn ogen toeknijpen maar niet stoppen met grijpen in de koekentrommel terwijl zijn Moeke hem op de vingers toetste….
Le Soir schrijft een beetje zoals de beul het zegt over de scherpte van zijn bijl : dat het een beetje kietelt, maar dat het niet lang duurt….
Le Soir…dat BruSSels ketje, die als een kuitenbijter snapt naar de hand die hem voedt…en ik zou nog lelijker dingen kunnen schrijven. Maar die reserveer ik voor een volgend stukje over ‘LE METRO LÉGER DE CHARLEROI’ die een bevriend blogger vandaag uit zijn pen schudde. Charleroi is wel BruSSel niet – maar alla, als Brussels South heeft het bij de hond geslapen, en dus ook diens vlooien gekregen.
Dame Blanche zou best geconfronteerd worden met een BruSSel waar Vlaanderen de handen van weg trekt. Gedaan met geven en toegeven. Gedaan met Vlaamse Ping-Ping : dat Sodoma & Gomorha mag best overgaan naar ‘Europa’ , waarvan het pretendeert de hoofdstad te zijn. Wij Vlamingen verkopen die ‘morzel grond’ aan de meest-biedende, desnoods aan de Volksrepubliek China. Wat trouwens berst zou uitkomen : de spleetoogjes kunnen veel en cash betalen, en zij hebben een jonge frisse gezonde democratie, waar de mensenrechten volledig in de lijn liggen met die van Mangain, de Führer des Francophons, van La Libre en van Le Soir.
Voor mijn part mag, ja MOET er nadien zelfs een soort Berlijnse Muur rond gebouwd worden. Die moet van onze kant onder stroom gezet worden, zowel 1 Km boven als 1 Km onder de grond, zodanig dat alle imperialistische neigingen en gebiedsroof als kiekenfretters in de kiem geroosterd worden.
Want vergeten we niet : onderhandelen met franscouillons heeft nog nooit in de geschiedenis iets anders opgeleverd dan sca en schand’….Zij hebben de gave van het Woord, van het liegen en bedriegen. De Vlamingen hebben de gave van de Daad! En die twee gaan niet goed samen!
Pssst
Er zou misschien voordien met de Chinezen kunnen onderhandeld worden om Bart De Wever en diens partijleiding als toemaatje bij BruSSel Métropole aan te bieden. Uiteraard als geheime bijlage aan het officieel protocol. Bart, gekleed als Mandarijn van de Hemelse Vrede, een overheerlijk vooruitzicht! Kan best dat vervelende klein plassertje vervangen, dat BruSSels souvenir-ventje. Maar liefst gekleed, want op zichzelf al erg genoeg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten