.
Waar staat de hoogste boom
Waar is de sterkste koord?
Wie biedt zich vrijwillig aan?
Die kiest vrij de kleur der koord!
Ze willen het maar niet begrijpen !
HANS BESSELING - 19 MAART 2010
Met Wim Kan hadden we er misschien nog even om kunnen lachen, voordat ons het lachen voorgoed vergaat.
Als Paul Scheffer bij NOVA constateert dat de middenpartijen, CDA, PvdA en VVD, die verantwoordelijk zijn voor het bestuur van Nederland in de afgelopen decennia, het vertrouwen van zoveel kiezers hebben verloren, dan blijft maar steeds de conclusie uit, dat volgens die afvallige kiezers deze partijen Nederland kennelijk grote schade hebben berokkend. Wie stelde dit voor het eerst onomwonden vast? Juist, Pim Fortuyn! Nadat hij was vermoord dacht men even opgelucht te kunnen ademhalen, weliswaar op een aantal punten zijn kritiek ter harte nemend, maar er van overtuigd dat zij als politici van de oude partijen waren voorbestemd die bestuurszetels te blijven bezetten. Zij vertegenwoordigden tenslotte het fatsoenlijke Nederland, om met hun laatste coryfee, Job Cohen, te spreken. Ik vond echter dat demoniseren van Fortuyn, eindigend in die onvergetelijk afschuwelijke moord, helemaal niet fatsoenlijk, net zoals het demoniseren van Wilders niet fatsoenlijk is.
Nee, zij, die het land schade hebben berokkend op een schaal, zoals dat sinds mensenheugenis niet is voorgekomen, die moeten vertrekken. Opdoeken, die PvdA en VVD! Jammer, dat er op de Antillen slechts plaats was voor Henk Kamp, die in zijn nota’s de problemen zo duidelijk aan de orde had gesteld. Hij heeft zijn partijgenoten met zijn vertrek onterecht gespaard. Maar niet het CDA van Balkenende opdoeken? Nee, hij bleek steeds weer beschikbaar om een ploeg van ministers voor te zitten voor het behartigen van de lopende zaken. Onoprecht? Ja, dat wel. Het laatste regeerakkoord droop van de onoprechtheid, want je mag toch aannemen dat men onder leiding van de beroepsbemiddelaar, Herman Wijffels, slechts getracht heeft de kiezers in te prenten dat ze van die oude politiek nog niet af waren. Er stonden ook geen bekwame personen in voldoende aantal klaar om het bestuur van hen over te nemen. En Balkenende ging de verkiezingen dan maar als een wedstrijd in het bekende speelveld zien, zoals uit zijn uitroep: "we hebben goud !", valt op te maken. En door zich als flinke speler op te stellen zal hij ook straks weer veel kiezers tot zich trekken.
Voor de komende verkiezingen zijn er straks twee soorten kiezers: zij die zich nog steeds niet kunnen voorstellen, dat al die van de TV bekende gezichten het veld zouden moeten ruimen om Nederland van de ondergang te redden, en zij van de PVV, die de ondergang niet willen accepteren, tegenover de aanhangers van D66, die geen moeite hebben zich te schikken in het opgaan van Nederland in een Eurabia. De PVV en D66 zijn beide bereid in het overheidsbudget de tering naar de nering te zetten, maar verschillen principieel in hun opvattingen over de mogelijkheid de invloed van een onverdraagzaam geloof—ja, de islam—buiten de politiek te kunnen houden. Ik houd het er maar op dat al die jonge D66 kiezers nooit goed hebben leren rekenen en lezen.
Helaas blijkt het demoniseren van de boodschapper, gefaciliteerd door de eveneens in verouderde toestanden opgegroeide media figuren, voor de oude partijen gemakkelijker dan het uitspreken van een ‘mea culpa’, ofwel het uitspreken van de bekentenis: wij hebben gefaald en wij zullen plaats maken. Met Wim Kan hadden we er misschien nog even om kunnen lachen, voordat ons het lachen voorgoed vergaat.
Bron Het Vrije Volk
Digitalia denkt…..
Dat de kiesstrijd in Polderland gewoon een voorloper is van ons te wachten staat. Liever vandaag dan morgen. Zodat de ARROGANTIE zo vlug mogelijk ten val wordt gebracht.
Heerlijk vooruitzicht!
Om niet helemaal in Amerikaanse humbug-toestanden te verzeilen, zou er in de media voor een zekere tijd een absoluut verbod dienen te heersen over al wat de kijkers/lezers kan be-invloeden in zijn/haar kiesgedrag. Publicitair gerichte politieke boodschappen dus. Laten we, om te beginnen, deze termijn op zes maanden stellen.
Dat is, bescheiden geredeneerd, de nodige tijd om de opgedane hersenspoeling te boven te komen, om zodoende tot een eigen gelouterd oordeel te komen.
Eventuele inbreuken op dit manipulatie-verbod worden gesanctionneerd door 5.000, 10.000 of 100.000 stemmen af te nemen van de zondifgende partij, al naar gelang de ernst van de inbreuk. Recidivisten worden van deelnanme aan de macht uitgesloten.
Deze bedenking is ingegeven door het schamel resultaat dat amper 13 % van de kiezers nog vertrouwen heeft in de politici. In feite zouden deze 87 % onbetrouwbaren allemaal in een dwangbuis dienen afgevoerd te worden!
Daar te voorzien is, dat vooral deze 87 % zich tegen deze maatregel zouden verzetten, wordt een bindend referendum ingericht, waarbij alle zes regeringen heel deze tijd in verzekerde bewaring worden gehouden.
Mensen! Wij hebben toch de Leiders die we verdienen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten