De Benno over de Geert,
Weer een paar 100 kiezers bij.
Als de body-guards nu maar
Alert blijven! Lieve God!
Wij houden ons hart vast!
en branden een dikke kaars!
Hoe slecht is Geert Wilders?
08 / 03 / 2010 bij de BRT (Hoe bestaat het! – Straks hangt achter elke presentator, duidelijk tegen de muur, een enorm crucifix…Misschien wordt zelfs Vlaanderen Vacantieland vervangen door een wekelijkse voettocht naar Scherpenheuvel….). Meisjes en Jongens! Laat U niet pramen? Hier gaat dit stukje van vandaag, vers van de pers…
Spreek, Meester, wij luisteren!
(tussen haakjes : zou De Benno som stoemelings onze blogs lezen? Wilders en het Vlaams Blok/Belang zeggen wat de mensen denken, de Benno schrijft wat de bloggers denken….)
-o-o-o-o-o-
Omdat journalisten gemakzuchtige papegaaien zijn, zeggen ze allemaal hetzelfde over Geert Wilders, de interessantste nog levende politicus van Nederland.
Om dat laatste te beweren, hoef je het niet met Wilders eens te zijn. Maar je moet wel beseffen dat hij geen Pim Fortuyn redivivus is. Fortuyn was een irritante relnicht zonder duidelijke visie. Wilders is een ervaren parlementslid, dat erin slaagt iedereen over hem te laten debatteren zonder dat hij daar zelf bij aanwezig hoeft te zijn. Op die manier zet hij de televisie voor schut. Een bijzondere prestatie.
In De Standaard van 5 maart jongstleden analyseerde Geert van Istendael het gele gevaar onder de titel Onze rechtse noorderbuur. Ik citeer drie cruciale passages uit zijn betoog, allereerst deze:
‘Hij betaalt zijn ongezouten meningen wel peperduur. Hij is zowat de zwaarst bewaakte politicus van de Europese Unie.’
Mein Kampf
Dat is een feit waar zelfs de grootste vijand van Wilders hooguit over kan beweren dat hij het aan zichzelf te danken heeft, ook al bewijst die bescherming nu juist dat minstens een deel van zijn ongezouten meningen gewoon waar is.
‘Wilders laat zich niet betrappen op racisme, wat zijn politieke tegenstanders ook mogen beweren. Wel oefent hij vehement kritiek uit op de islam, maar dat heet, dacht ik, ideologiekritiek,’ schrijft Van Istendael vervolgens.
Dat is zeer juist en onafhankelijk gedacht. Het is bovendien bewijsbaar, aangezien de islam geen ras vertegenwoordigt. Het proces tegen Wilders is dan ook bespottelijk. Hij zou ‘aanzetten tot haat tegen een bevolkingsgroep’ omdat hij de Koran met Mein Kampf vergelijkt. W.F. Hermans moest zich al in de jaren vijftig tegen een soortgelijke belachelijke aantijging verdedigen (toen ging het over katholieken). Omdat Wilders een boek met een ander boek vergelijkt, hitst hij dus de bevolking op, en dat terwijl er best iets voor zijn vergelijking valt te zeggen. Winston Churchill noemde Mein Kampf al in de jaren dertig ‘een nieuwe Koran’. Ook dat lijkt me een verdedigbare perifrase. Raar genoeg wordt de geest van Churchill niet gedagvaard in Amsterdam.
Populistisch
Ten slotte zegt Van Istendael dit: ‘…dat Wilders rechts is, zal niemand ontkennen, hijzelf in de eerste plaats niet. (…) Zijn sociaal-economische voorstellen zou ik in het beste geval libertair noemen of, als je het gemener wilt, platvloers populistisch.’
Die laatste opmerking vraagt om enige kanttekeningen.
Wilders is in zoverre inderdaad rechts, dat hij zich niet opwerpt als de architect van een maakbare samenleving, dat luchtkasteel van links. Of hij libertair is, durf ik niet te zeggen. Libertair betekent anarchistisch en dat is niet een adjectief dat ik persoonlijk met Wilders associeer. Populistisch is hij dan weer wel. Hij zegt dingen die veel ‘gewone mensen’ ook vinden. En platvloers populistisch is hij soms ook wel. Dure subsidies aan allerlei kunstinstellingen vindt hij onzin, want daar vraagt het volk niet om.
Een ander volk
Nu vind ik populisme op zichzelf niet perse verwerpelijk. De grote Engelse schrijver en apologeet van het katholicisme G.K. Chesterton noemde zichzelf een populist, omdat hij zich wenste te onderscheiden van de arrogante elite waarmee we ook vandaag nog zitten opgescheept: de erfgenamen van Marx en Nietzsche.
Populisme was in Chestertons opvatting een vorm van bescheidenheid, een uiting van het besef dat je deel uitmaakte van een groter geheel, een volk bijvoorbeeld. Tegenwoordig representeert de elite in het parlement geen enkel gewoon mens meer, zoals David van Reybrouck al eens heeft opgemerkt.
Op televisie verklaart de elite dat het volk zich vergist door op Wilders te stemmen. Wanneer je de democratie als stelsel omhelst, moet je ook aanvaarden dat het volk soms iets anders vindt dan jij. Demos betekent namelijk volk. Maar ik ontmoet zelden een lid van de elite, dat werkelijk democratisch is. Meestal willen ze een ander volk.
Het skelet van de politieke correctheid dondert in elkaar
En toch onttrekt Wilders zich ook weer aan dit convenabele schema. Hij wil bijvoorbeeld de pensioenleeftijd ten koste van alles op 65 jaar houden. Dat is een uitgesproken links standpunt; zelfs de sociaal-democraten zijn op dat punt rechtser dan hij. Of het ook een goed standpunt is, kan ik niet beoordelen; maar mijn politieke kijk is hier verder niet in het geding.
Links verwijt Wilders dat hij een bevolkingsgroep stigmatiseert en zijn aanhangers tegen die groep opzet. Maar in geen enkele ideologie bestaat een ergere vorm van haatprediking en uitsluiting dan uitgerekend in de islam – dus als links dergelijke zaken wil veroordelen, zal het om te beginnen de islam moeten veroordelen. En wat te denken van links zelf? Grappig genoeg doen de socialisten al sinds de negentiende eeuw niets anders dan het volk ophitsen tegen een bevolkingsgroep, de kapitalisten namelijk.
Het kapitalisme bestrijden heet dialectiek, de islam bestrijden heet populisme.
Wonderlijke boel.
Wat zegt de Socialistische Partij daar?
Kapitalisten hebben macht en moslims niet?
Hebben imams en moskeeën en schotelzenders dan soms geen macht?
Is straatterreur soms geen machtsuitoefening?
Ondertussen is het feit dat Wilders nog leeft niet aan de zelfbeheersing van de islam te danken; en ook niet aan links.
Als je links tegenwoordig over de islam hoort praten, de geheel uit minachtende kuchjes bestaande Maarten van Rossem bijvoorbeeld, lijken de woorden van George Orwell in vervulling te zijn gegaan: ‘War is peace, freedom is slavery, ignorance is strength.’ Ja, na het gemiddelde gesprek met linkse mensen over de islam zou je snikkend het eerste het beste kruisbeeld omhelzen.
Alhoewel ik Wilders niet per definitie het retorische niveau van Chesterton vind halen, drukt hij zich tenminste nooit in Nieuwspraak uit. Dat is in deze tijd een reusachtige verdienste. Hij ergert me soms, maar zodra hij zijn mond opendoet, dondert het semantische skelet van de politieke correctheid in elkaar. Dat alleen al vervult mij met een innige tevredenheid.
Benno Barnard schrijft al ruim een kwart eeuw in België
Pssst
Nog maar een kwart eeuw? Dus dan was zijn schampere beoordeling over Guido Gezelle (1999) een soort van verlate jeugdzonde? Enfin, laat dat nu genoeg zijn. De belediging is ruimschoots goedgemaakt. Doe zo verder, Benno! U geraakt hier inderdaad thuis! U is zelfs goed onderweg om een parel aan de Vlaamse kroon te worden…Maar daarbij een lauwerkrans verwerven?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten