Italië, 36 uur onder noodweer,
Van het uiterste Noorden (de Alpen)
Tot het puntje van Sicilië.
De strengste winter in 200 jaar en
Nog een geluk dat de Aarde ondertussen
wat opgewermd is : wie weet hoe het
Anders zou geweest zijn!
Dat in elk socialistisch heilsland overal ter wereld het platteland als achtergebleven gebied behandeld wordt, is een open deur intrappen. Steden en grote agglomeratie, immers, herbergen het proletariaat der werkende klasse en dienen derhalve op alles voorrang te krijgen. Eigen volk eerst, als het ware.
Hier is het niet anders. Nog niet helemaal bekomen van de feodaliteit, smaakte het Italiaanse platteland reeds de ‘genoegens’ van het fascisme. Zo rood als maar kon. Alhoewel dat rood, achteraf en duidelijk goed en wel na de nederlaag in WO II, door zwart werd vervangen, kwestie van het wereldsocialisme niet in verlegenheid te brengen. Na de oorlog werd dat fascisme vervangen door een Moskou-regime, die de Rode Vaan nog roder dan socialistisch wilde doen kleuren. Enfin, al wat rood was, deed om ter roodst. En dat duurde, tot ene Silvio Berlusconi de volksgunst wist te verwerven. Even ‘populistisch’ als Geert Wilders dat doet in Nederland. Toen rolde het Rode Heilsland op zijn zij, en gaf de geest.
Niet zonder dat plaatselijke potentaten tijdelijk hun vel konden redden. Ondertussen krabbelde het doodzieke Italië uit de sloot, om heden ten dage het 6de grootste industrieland ter wereld te worden. Niettegenstaande mondiale recessie. Van kloteland tot droomland.
Tot de natuur haar duivels loslaat. En de Italiaanse plattelander pakt op zijn zwakste kant : zijn aanhankelijkheid aan hert beetje modern comfort dat hij ondertussen verworven heeft. Elektrische stroom, bijvoorbeeld, al mag die dan de duurste ter wereld zijn..De netten, bovengrondse leidingen, zowel hoog- als laagspanningen, meestal daterend uit de tijd der Zwarthemden van Mussolini, zijn blijkbaar aangelegd naar Socjet-geplogendheden. Zo iets als er indertijd van een Trabantje beweerd werd dat het een auto was…
Noodweer over Italië? Sneeuwstormen en rukwinden : vaarwel elektrische stroom. In 5 uur (vandaag) tussen 10 uur en 16 uur: 26 onderbrekingen, van langere of van kortere duur. Mijn computer kraakt als een oude os die bergop moet. Stroom uit? Crash als van een schans-springer in Garmisch Partenkirchen. Internet? Zou draadloos moeten zijn, maar is gewoon loos, zonder meer. Bliojkt inter-gallactisch te werken – maar niet in Centraal Italië, bij noodweer. Had U wel gewild! Het enige dat normaal functioneert is onze GSM. Voorlopig toch. Voor de rest konden we hier in Patagonië zitten!
Het huidig landsbestuur zet de plaatselijke potentaten onder druk zodat die hun best doen om de ergste nood te lenigen – maar wat wilt U : onze streek hier is zelfs toeristisch niet interessant – dus onze mensen kunnen wachten! Want ook Berlusconi heeft belastingsgeld, veel belastingsgeld nodig om te voldoen aan de hongerige magen van de vele miljoenen immigranten, erfernis uit het verleden….
Wat integendeel wel goed functioneert, is de meter-opname. Die gebeurt op afstand en staat waarschijnlijk ingesteld op ‘vol-automatisch’, We zien nog horen nooit iemand, en toch vallen de rekeningen binnen met de regelmaat van een klok.
Zo gauw de weersomstandigheden het toelaten, kom ik terug op het Internet. Beloofd. Italië is van de ene kant ons betere Vaderland – maar Vlaanderen heeft, moet ik toegeven, ook zijn goede kanten….
Pssst
Hoe lang duurt de heropstanding van een land dat bijna 100 jaar mismeesterd werd? Zal Italïë het beter doen dan Vlaanderen, die er bijna 200 jaar, na 1830 over gedaan heeft om beter te worden?.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten