Zondag 31December 2017
4383 - MET HET UUR BETER NIEUWS. SPIJTIG DAT DIT
JAAR STOPT. HIER EN NU…
*
INHOUD: AMERICA REBUILT –EURIOA REBUILT: amper 12
maanden President Donald Trump aan de knoppen, en spijts al de tegenwerking van
alle slechte verliezers ter wereld, spreken wereldwijd de feiten een duidelijke
taal De beurzen die hebben nog nooit zo hoog gestaan, de werkloosheid
zo
laag, en is de Opwarming van de Aarde gezakt tot tot -30, ja zelfs tot
-41° Celsius.
En nu
verspreidt de Leugenpers, in weerwil van de feiten, dat Trump zal moeten worden
afgezet. Ze zouden moeten in de grond zinken van schaamte!
Omdat Trump
diene Donald, in samenwerking met de Poet, die ‘n bovenste beste vijand van de
Nato is (weer ’n onmogelijk iets!),
de invasie van de islammerij heeft gestopt.
O U V E R T U R E
OPUs
B A R D O L LI N O
(A N
DANTE)
*
Sakker Nonde Pie! nu ik voor die
ene keer hier weer eens iets uit De Schandaard wilde commentariëren, met ik tot
mijn grote ergernis vaststellen dat alle ramen, poorten en deuren daar op slot
zijn voor mij. Niet geelaten, dacht ik, Google zal me wel uit de brand helpen.
En jan wat vind den diene daar?
Hij vond daar niet alleen het gebarricadeerd
artikel uit De Schandaard, maar onmiddellijk daaro in 2de Positie, de
Blog ‘Eeuwig Strijden’ van ons aller vriend Guvaal. Op de derde plaats
een NRC-schrijfsel… uit 1999! Goed doorlegen, dus.
Raar, hé! Toch wel, enerzijds in de
eerste plaats. Maar anderzijds dan weer niet. Het is zelfs zeer gewoontjes want
die twee zijn communicerende vaten. Het is verdorie inderdaad reeds alsof de Republiek
der Vrije Herenignde Nederlanden reeds een feit zijn.. Wat ’n lef! Of is dat
misschien juist veelbelovend?
**
Savetty first!
Beide artikels, van veel te groot
belang in de actuele blogger-sfeer, zijn voortaan veilig en onvervalst opgeslagen
op m’n eigen vaste schijf. Met daarebovben elke dag kopij op een extern geheugen.
Op een geheime plaats weggeborgen, veilig voor de Staatsvuiligjheid…
Aan de lezer om uit te maken of ik
gelijk hen, of gelijk. In ieder geval staan mijn ‘kolommen’ altijd open voor
iedereen, voor vriend als voor vijand. Als een veilige vuurtoren naar vaargeul
en dus naar de open zee…
**
*
Einde van een periode
*
Op 19 maart 1920 verwierp de Amerikaanse Senaat het verdrag van
Versailles, dat een eind maakte aan de Eerste Wereldoorlog, en het handvest van
de Volkenbond, het geesteskind van president Woodrow Wilson.
Hiermee veroordeelde de Senaat de
Verenigde Staten, in de woorden van de historici Allen Nevins en Henry Steele
Commager, tot jaren van ‘steriel en on-heroïsch
isolationisme''.
J.L.
Heldring
19
oktober 1999
Het is niet overdreven hiermee
het besluit te vergelijken waarmee de Senaat op 13 oktober 1999 het kernstop-verdrag
verwierp.
De betekenis van dit besluit
overtreft verre de op zichzelf al kwalijke gevolgen die dit zal hebben voor de
verspreiding van kernwapens. Vele landen is hiermee immers het groene licht
gegeven hun eigen nucleaire arsenaal te perfectioneren.
Maar dit is slechts het directe
gevolg van het Senaatsbesluit. Historisch gezien, hebben de Verenigde Staten
een waterscheiding bereikt in hun verhouding tot de rest van de wereld. Zij
dreigen terug te keren tot de jaren na 1920, toen zij die rest van de wereld de
rug toekeerden. Aan die jaren kwam een eind in 1941, toen de Verenigde Staten
de Tweede Wereldoorlog intraden.
Daarna vervielen zij niet in de
fout van 1920. Integendeel, aan hun interventies is de vorm die de wereld
gedurende de afgelopen halve eeuw heeft aangenomen, grotendeels toe te
schrijven, en al waren niet al die interventies gelukkig, het resultaat was toch
dat er in 1989 een eind kwam aan de Koude Oorlog. Aan die periode van
Amerikaans engagement lijkt nu een einde gekomen te zijn.
Nu zal de breuk van 1999 niet zo
abrupt zijn als die van 1920. De talloze verdragen die de Verenigde Staten in
die periode van engagement hebben gesloten, maken dat alleen al onmogelijk.
Maar verdragen zijn lege hulzen als de belangrijkste verdragsgenoot een soort
stille vennoot wordt. Op de Amerikaanse inspiratie die de laatste vijftig jaar
heeft getekend, zullen we niet al te veel meer kunnen rekenen, en er is geen
mogendheid die, wat dat betreft, die functie kan overnemen. Ook Europa niet –
dat eerst nog moet ontstaan.
Betekent dit een terugkeer tot
het Amerikaanse isolationisme van tussen de twee wereldoorlogen? President Clinton
heeft dit woord gebruikt in zijn reactie op het Senaatsbesluit, en in vele
andere reacties duikt het voortdurend op. Toch is dit een te oppervlakkig woord
om aan te duiden wat er nu – en eigenlijk al sinds het einde van de Koude
Oorlog – gaande is in de Verenigde Staten.
Zeker, er was altijd, ook in de
jaren van engagement, een onderstroming van heimwee naar de tijden dat de
Amerikanen zich niets van de rest van de wereld hoefden aan te trekken. George
Washington, de vader des vaderlands, waarschuwde in zijn afscheidsrede al voor
`buitenlandse
verstrikkingen', en dat woord is in het collectieve onderbewustzijn
blijven hangen.
Maar er is één groot verschil
tussen nu en 1920. Toen keerden de Verenigde Staten niet alleen terug tot een
politiek van isolationisme, maar deden ze ook grotendeels afstand van de
militaire middelen die hun superioriteit of hegemonie hadden kunnen vestigen.
Nu zijn zij 's werelds sterkste militaire macht, en de weigering van de Senaat
af te zien van kernproeven, bewijst dat de Amerikanen niet van plan zijn die
superioriteit op te geven.
Waar machtsmiddelen aanwezig
zijn, bestaat ook altijd de verleiding er, zo nodig, gebruik van te maken – al
was het slechts politiek gebruik. Daarom is met het woord isolationisme de
toestand van vandaag niet afdoende beschreven. Een beter woord is unilateralisme,
de neiging om alleen, zonder overleg met de bondgenoten, op te treden waar het
Amerikaanse belang dat, in de ogen van Witte Huis en Congres, vergt.
Die neiging was al lang
bespeurbaar. De noodzaak tot bondgenootschappelijke solidariteit waartoe de
Koude Oorlog had gedwongen, was na het einde daarvan afgenomen – een gevolg dat
bijna natuurlijk, in elk geval te voorzien was. Weliswaar zijn er sindsdien
geallieerde acties geweest, maar de Amerikaanse leiding ervan werd steeds
duidelijker, ja onverbloemder.
Dat Amerikaanse unilateralisme is
nu in het Senaatsbesluit van vorige week 't meest onverbloemd naar voren
getreden. Van de regering-Clinton, die nog maar iets meer dan een jaar heeft
te gaan, kan niet verwacht worden dat zij er voldoende weerstand aan zal
bieden. Daarvoor is de nederlaag die zij met dit besluit geleden heeft te
groot. En daarvoor is de president zelf misschien ook te opportunistisch.
De rest van de wereld, en de
bondgenoten in de eerste plaats, zal daar rekening mee moeten houden. De
Europees-Amerikaanse betrekkingen gaan `turbulente tijden' tegemoet, zei de
Duits-Amerikaanse historicus Fritz Stern zondag bij de uitreiking van de
Vredesprijs van de Duitse boekhandel in Frankfurt.
Kortom, de zorgeloosheid waarmee
minister Van Aartsen in zijn Memorie van Toelichting over de transatlantische
relatie spreekt, lijkt nu al achterhaald. Niet dat hij er nu dadelijk bezorgde
uitspraken over moet doen – dat zou het proces van transatlantische
vervreemding slechts bespoedigen – maar hij kan wel zijn ambtenaren alvast de
opdracht geven zich op de nieuwe situatie te bezinnen.
Maar zoals president Clinton met
een Congres zit dat hem tegenwerkt, zo niet vleugellam maakt, heeft Van Aartsen
in de Tweede Kamer te maken met partijgenoten die blijkbaar van mening zijn dat
er niets aan de hand is en Nederland, zoals het altijd gedaan heeft, wat zijn
veiligheidsbeleid betreft alles op de kaart van de Verenigde Staten kan blijven
zetten.
*
**
*
En dan is daar http://blog.seniorennet.be/guvaal/
met zijn kant van het verhaal Helder en vlot geschreven met conclusies die
iedereen voor volgende jaren een hart onder de riem zou moeten steken
*
De valse profeten
In 2018 maken de Democraten Trump ‘vleugellam’, door
het Huis en misschien ook de Senaat terug te winnen’.
Bovenstaande voorspelling komt van Ine Roox,
correspondente van de zelfverklaarde kwaliteitskrant De Standaard. Verklaringen
in die trant waren er ook al vorig jaar, zelfs van Financial Times commentator
Martin Wolf en Nobelprijswinnaar voor Economie Paul Krugman. En wat blijkt nu:
ze zaten er allemaal naast.
De beurzen hebben na één jaar Trump wereldwijd nooit
zo hoog gestaan, met de Amerikaanse aan de top. Zelfs de Brusselse Bel20 ging
meer dan 10% vooruit en blijft daarmee boven het Europees gemiddelde. Als men
er de netto dividenden bij telt, komt men zelfs aan een rendement van 13,2%. En
daar houdt het niet mee op.
In Amerika daalde de werkloosheid sinds het aantreden
van Trump met 0,7% en staat er nu op zijn laagste punt sinds 2000 (4,1%). Als
uitleg wordt hier de verlaging van de Amerikaanse vennootschapsbelasting
gegeven, maar dat alleen kan de reden niet zijn. Die verlaging kwam er nl pas
in de laatste maand van het jaar en was daarvoor niet 100% zeker. Ze had
weggestemd kunnen worden zoals het inreisverbod uit bepaalde moslimlanden en
Obamacare (die later, zij het afgezwakt, toch gestemd werden). Niet alleen in
de States, maar in bijna de hele wereld groeide het optimisme, zowel bij
bedrijfsleiders als bij consumenten.
Kortom, de politiekcorrecte media hebben hun dromen
voor werkelijkheid gehouden en sommigen, zoals die hierboven aangehaalde
correspondente van De Standaard, volharden in de boosheid. Men kan zich terecht
vragen of die mensen wel bekwaam genoeg zijn voor het beroep dat ze uitoefenen.
Wie gelooft ze nog?
E O N T H O U D E N
OP ONZE VASTE SCHIJF
*
NRC Handelsblad legt feiten voor doe perfect passen in
hun kraam, maar Guvaal is (tot he point’. De combinaatie van beide schrijfsels doen
lichtjes branden aan de horizon.
Am ben ik ervan overtuigd, dat den Donald dat ook allemaal
nog veel beter en ons daarin al ver
vooruit is.
Het is precies alsof men aan Marc Coucke nog moet
uitleggen waar Abraham de mosterd heeft gehaald… Eogenlijk weet ikzelf dat ook
niet zo goed, maar in ieder geval niet bij … de Leugenpers.
**
*
Ik hen gezegd. En wat ik hiermee bedoel, is
niet vatbaar voor herhaling. Toch niet in de laatste seconden van dit verdoemd
goede wijnjaar 2017!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten