**
*
U vraagt het mij niet. Niemand vraagt het mij ooit. En daarom zeg ik het maar zelf.
Niet
in een Apenland, maar in elke normale ‘Democratie’ horen Keizers of
Koningen niet thuis: ze zijn in onze tijd het allergrootste en vlees
geworden anachronisme. In een democratie is alle macht in exclusiviteit
voorbehouden aan het Volk, of beter gezegd, aan – in een eerlijke
verkiezing - de soeveraine Verkozenen des Volks. En dat zijn per
definitie NIET de Voorzitters van om het even welke ‘Kleurpartij’ die
achter de schermen, achter de rug en in den donkeren, de lakens
uitdelen…
De ‘Ouaarde Ouwielfriede’ (dixit Sire Baldwin onzaliger gedachte) versprak zich daarover in het openbaar, toen hij het had over ‘Geleide Democratie’. Tja, dat was tussen haakjes ongeveer ook de werkwijze van Stalin Mao en Nonkel Dolf.
En
geloof mij: deze Verkozenen des Volks zijn helemaal NIET de zogezegd
verkozen Leiders van een of andere ‘Kleuren-Partij’. (Herhaling om dit
goed te laten doordringen, want de mee-lopende Kiezer is ’n beetje ‘dur de comprenure’….).
Vraag
dat maar na, bij manier van spreken, bij uw bloedeigen
buurvrouw/buurman. Zowel die van rechts als die van links van Uw eigen
voordeur.
Vraag het vooral na bij
**
*
Dat is een Antieke Griek en bovendien daar de uitvinder van dat goddelijk gewaande systeem. Maar, AANDACHT AUB, voorzichting zijn, want de man is er na die jaren zelf nog altijd niet goed van….
*
Moeten wij dan medelijden voelen als ooit die dingen worden rechtgezet?
« Chacun pour soi et dieu pour tous ».
*
Weer ga ik bij ons Ma te rade. Haar favoriete gezegde – heb ik hier al dikwijls gezegd – was altijd ‘da wie niet werkt, ook niet moet eten’.
Ons Ma was een lieve gezonde huisvrouw, met handen aan haar lijf,
alleen gevallen met 5 kleine kinderen in volle oorlogsstijd. Ze kon het
dus weten, van dat werken en zo, en ze heeft het ons alle vijf meer dan
genoegzaam aangeleerd. Desnoods met doorslaande argumenten. Wat toen
zekerlijk nog geen kindermishandeling was. En ja ja, al is de oudste
onlangs overleden, de andere vier hebben ze nog alle vijf….
Ne
koning spreken we aan met ‘Sire’. Dat is een tong-draaisel (tongwrong?)
‘à la Française’ van het Engelse ‘Sir’. En ‘Sir’ dat is dus het Engelse
woord voor het Vlaamse ‘Mijnheer’.
Aldus is het beter te spreken van Mijnheer de Koning. (****) Maar nee, comme d’habitude : pour les flamands la même chose. ‘t Is altijd van ‘t oud’ en ‘t zelfde !
Ons Ma zei altijd van ‘ ‘t oltend van ’t zeiste. Het lieve mens was namelijk – ook reeds meermaals gezegd en geschreven - van aan ‘’t zèèètje…
Ach, où sont les jours d’Antan….
Maar
over die leeglopers van Coburgers van ons, daar in hun poepsjieke
gratis paleizen & buitenverblijven, de Heer des Huizes aldaar is de Sire. Zijn nobele gemalin is de Sirène, het oudste dochtertje is het Sirèneke
en de 3 knechten zijn echte ‘seuls’ want die vallen buiten het
subsidie-manna. Uit besparingsredenen is dat hemelwater namelijk
afgeschaft sedert de voorgaande generatie van Alberto, Poalini en hun 3
mee profiterende nazaten.
Ja,
inderdaad, want verder ging die deal niet bij heet bombarderen als
troonopvolger van Albert Primo en Zaan Loek Haantjes, de grote dik en
welgedane der Tsjeven voorzitter van toen…
**
*
Rond die ‘koninklijke dotaties’ die we gemakshalve en voor alle duidelijkheid beter als ‘leefloon’ of zelfs als ‘onderhoudsgeld’ zouden benoemen, zit er aldus schot in de zaak. ‘Zaaien naar de zak’ heet zoiets. Maar ‘t zit er hiertoe nog altijd niet in. Noblesse oblige.
Wacht maar af tot de Nieuwe Vlaamse Arrogantie en het VB elkaar gevonden zullen hebben. Zelfs als dat niet van een leien dakje zou lopen, is daar Le Nouveau CVP qui est arrivé die in die combinatie haar laatste overlevingskansen zou willen zien…
**
*
Revenons à nos moutons: de Coburgers uit het Utopia-land Coburgia genaamtekend..
**
*
(****)
Mijnheer de Koning: AUB trompeert U zich niet. Want er zijn Deconincks
en Deceunings met die familienaam van dertien-in-een-dozijn.
Zeggen wij ook niet Meneer Coburger, want dan zou hij zich - de macht der gewoonte - wel eens kunnen vergissen en Hamburger verstaan.
Het gespreide bedje
van Betje
*
**
*
Koninklijke Schenking
**
*
Het koninklijke gezin
foto: ©Reporters / DPA
*
De
vraag rees. De vraag rees in de gedachtegangen van uw spelbreker.
Waarom is juffrouw Elisabeth van Saksen-Coburg plots een prominent
gebruiksvoorwerp van het hof?
**
*
Het
gebruik van het oudste kind des konings, Betje voor de vrienden, neemt
zulke proporties aan dat het naar moreel misbruik ruikt. Tot het
schandaal rond de Koninklijk Stichting losbarstte. Toen wist iedereen
het antwoord op de vraag. De hofkringen voelden aan hun onfris water wat
er aan stond te komen. En ziedaar, de achttiende verjaardag van de
jongedame loerde om de Lakense poort. Waarom dat facet van de menselijke
evolutietheorie dan niet als oorzaak gebruikt om de tegenaanval in te
zetten.
Een blinkende jongedame haalt altijd artikels als tennisvelden zo groot
Oogst
applaus bij de burgers met een verstandelijke handicap tot de handen er
rood, zwart en geel van zien. Wat vooral opviel bij haar publieke
optredens was, dat de spreektaal van de juffrouw vertaald Frans is. Dat
ze zeer goed voorgekauwde teksten uit het hoofd kan leren en zich iets
minder houterig beweegt dan haar vader. Maar elegant is ze lang niet. Ze
is en blijft een boerendochter. Van nobel bloed, dat wel, maar dat
vormt niet iemands attitude.
Ongetwijfeld
is de familie Coburg een modelgezin. Met wat je gratis toegeworpen
krijgt is het niet moeilijk je kinderen graag te zien en te verwennen.
Hulp in hoe en wat een gezinsleven is, kreeg de vader van Betje niet van
zijn ouders. Albert en Paola hadden geen oudergevoel. Wat mij is
aangedaan wil ik mijn kinderen besparen, moet Filip gedacht hebben. De
enige gedachte die hij ooit zelf bedacht heeft. Wat hij denkt kan je
raden, want de man heeft geen eigenheid. Met één oogopslag heb je het
door, als hij buiten de poort komt: dit is een familievader die denkt
dat één plus één drie is.
Haar lichaamstaal is afkomstig uit een sociaal kookboek en geplakt op haar huid
Het
familiegevoel dat het koninklijk gezin heeft – voor het eerst in de
Belgische geschiedenis – is te danken aan madame Mathilde. Dat verdient
applaus, ware het niet dat haar opleiding als logopediste doorslaggevend
was om zowel Filip als de bevolking te behagen. Haar lichaamstaal is
afkomstig uit een sociaal kookboek en geplakt op haar huid, want diep
zit die niet. Na het strelen van een arm kinderhoofdje en de schijn van
het aandachtig luisteren naar de lasten van doven en blinden, keert ze
terug naar haar kasteel, ploft op een rustbank en laat een zucht die te
horen is tot in Tokio. Ik heb hem al een paar maal gehoord, toen hij
dankzij een gunstige wind mijn hut passeerde.
Banner flieger
In
XXL Luxe wordt Betje voorbereid op de taak die haar te wachten staat.
Een voordeel wat geen Belg heeft. Die moeten solliciteren voor een baan.
Dat blijft Betje bespaard. Dan is het niet moeilijk om te zeggen dat
het land op haar kan rekenen. Aan wat de Koninklijke Schenking heeft en
haar ter beschikking stelt, is het makkelijk het resultaat van haar
rekenkunde te vinden. Je moet er geen algebra voor gestudeerd hebben. Er
wacht haar nog veel meer lekkers. Zo moet ze niet kamperen om een
plaats op te tribune te krijgen voor de uittocht van ’t Ros Beiaard, in
de file staan, of wachten op Godot.
Voor
de duidelijkheid, Godot is wat een mens ergert in het leven. En wachten
is de meest voorkomende ergernis. Gevolgd door het ontkennen van het
godsbestaan. Heel wat mensen, waaronder een pak ongelovigen, vinden dat
erger dan de holocaustontkenning. Wat ben ik toch een literaire
knutselaar! Geen artikel of ik dwaal af. Maar ik troost me bij een van
de vele prachtige gedachten van Benno Barnard. Hij staat in zijn
versgebakken boek Zingen en kreperen, en luidt, ‘afdwalen is de enige
manier om ter zake te komen.’
De
schijn van het zijn heeft Betje al onder de schone knie. Te doen alsof
men begaan is met het klimaat en het erfgoed. Wat valt er anders te
besluiten door het wanbeleid van de Koninklijke Schenking. Dat de schuld
doorgeschoven wordt naar de Koninklijke Schenking, naar de
bestuursleden Paul Buysse en zijn bendeleden, is om de vorst uit de wind
te zetten. In werkelijkheid weet Filip precies hoe de vork aan de steel
zit en de steel in de vork. En met hem dochter Betje. Kunnen ze
applaudisseren voor activisten si en la, terwijl ze zonder verpinken de
boel laten verkommeren. Gewetenloos de kosten van het onderhoud
doorschuiven naar wie er niet mag van genieten.
Betje,
om ter zake te komen, heeft dringend een ‘ami’ nodig. Voor bed en bad
en bord. Een intimus op straat gevonden. Die haar, desnoods met pruik en
zonnebril op – om de Bernadette Soubirous van zich af te houden, niet
alleen recepties en paleizen toont, maar ook voedselbanken en banlieues,
waarvan geen hoekje schoongemaakt is, zoals gebruikelijk bij hoog
bezoek. Oorden waar het leven is wat het werkelijk is: leven als Job, op
een mestvaalt.
Of
ze na een trektocht met een straatartiest haar visie over haar leven en
het welzijn van de burger zal wijzigen, valt te betwijfelen. Het
profitariaat is een erfzonde. Van die geur en smaak raakt een mens
slechts verlost als hij in een rijtjeshuis gaat wonen en afstand neemt
van zijn omgeving. Zoals Ludwig Wittgenstein deed om zijn pacifisme
massa en macht te geven. Betje zie ik dat niet meteen doen. Je moet er
een eigen mathematica voor hebben; niet een gespreid bedje.
Guido Lauwaert
*
Het
tegen alle logica in, in stand houden van een (onbetaalbare) en boven
zijn stand levend verarmd buitenlands adellijk geslacht heeft de modale
Vlaming uitsluitend aan der Tsjeven- geldzucht te
danken. Zij en zij alleen hebben, met vooral het eigen belang als
leidraad, in hoofdzaak sedert WO II deze Staat eigenmachtig bestuurd.
Dit is notabene meer dan 70 jaar… Dat die luyden zich vooral niet
verrast tonen, en daar nu eindelijk voor afgestraft te worden. Door
straks misschien onder de kiesdrempel te moeten zakken…
Nieuwe
Landelijke Voorzitters verkiezen met hoop en al 3% stemmen op
overschot, is een veeg teken aan de wand. Oef, op het nippertje ’n jonge
gekleurde vers aangespoelde niet aan de Macht.
Wie zei daar ooit weer dat de Tsjeven de Immigranten Partij geworden was. De I.P. Een ‘Partij’ die dan al snel als R.I.P. zal kunnen betreurd worden.
Ook, die koningskwestie is nog maar het begin van de aanklacht die hopelijk binnenkort voor het Hooggerechtshof komt.
Daar
is ook de waarlijk criminele volksverlakkerij van het misdadig duo Kris
Peeters (nu lid geworden van de Opperste Sovjet in Bruxcèlles en de
Pakbonden altegaar één pot nat, in verband met de opkomst van de
zogenaamde wereld omvattende E-Commerce. De Dames en Heren waren tégen
overuren, tégen ‘nachtwerk’ en dus tégen de onstuitbare vooruitgang.
Snapten ze het dan niet? Waren ze er te dom voor? Zagen zij ‘de Tekenen
des
Tijds’ niet?
Tijds’ niet?
Of
wilden ze integendeel, net als zoveel jaren terug, na de elektrificatie
van de NMBS en het verdwijnen van de stoom- locomotieven, op alle
lijnen nog ‘stokers’ blijven op de loonlijsten zien staan. ‘Verworven
Rechten’, ziet U…
**
*
Nu roepen ‘de Media’ moord en brand over 8 Miljard
(€ 8.000.000.000)
Verloren
omzet door buitenlandse concurrentie die ons te rap af was, over 1030
gesloten handelszaken, over 45.000 verloren gegaan werkplaatsen ‘op de
arbeidsvloer’…. Om nog maar te zwijgen over omvolkte steden en ‘ontvolkte‘
winkelstraten. Gevolgd door ‘ghetto’s vol ’Nieuwkomers’…. Meestal
gevolgd door dringende investeringen die de Tand des Tijds moeten
trotseren en dus uitermate kostelijk zijn, zoals verkeersvrije steden en
wegen met daarop ‘Fietsers mogen Alles’.
**
*
En
dan, aansluitend bij het désastreuze beleid inzake de allernieuwste
E-Commerce, de ‘verplichte nachtrust’ die moet voorbehouden blijven voor
het uitgangsleven, de vele winkelsluitingen, het verlies aan omzet en
aan tewerkstelling, is er in onze streek het geval. ‘CARREFOUR’, met in
hoofdzaak Franse producten. Nogal wiedes, want al die supermarchés zijn
al-dan-niet op zelfstandige basis, gewoon succursales van de Franse
moederfirma.
De
huidige aanslepende stakingsgolf in La douce France heeft als logisch
gevolg, de vele bevoorradings-problemen en dus de leeg lopende rekken.
Hallo,
geacht clientèle van dat soort vreemde ‘Warenhuizen’: is het de moment
niet om eieren voor Uw geld te kiezen. Koop dus alleen dààr waar de
aangeboren manie van de Francofone stakingsdrift U niet langer parten
kan spelen. Koop bij voorkeur de eigen producten. Die zijn trouwens veel
lekkerder en minstens gegarandeerd volgens ‘de normen’ gekweekt of
geproduceerd.
En
zie: welke antigeur komt daar opnieuw om het hoekje kijken? Wie geeft
er op zondag toelating om trouwens met veel succes, open te zijn aan tal
van Carrefours-markets? Toch weer niet dat stuk onbenul van een Kris
Peeters…
*
Si
Si, mon cher ami. Het zijn meestal de eigen geliefden die iemand aan de
galg helpen. Denk daaraan als U binnenkort brandt in de hel van de
Vlaamse Verdoemenis.
**
*
Zaterdag 7 December 2019
Geen opmerkingen:
Een reactie posten