VOORSCHRIFT
**
**
Enkele
dagen ‘Time Out’ voor de lezer? U krijgt (om reden van een
nietszeggende appelflauwte) bij deze pas nu een achterwaarts
vooruitzicht over de – sedert 1935 – onthutsende
nederlaag van de Slinxen, de Scheven en de Schotsen van over het Grote
Water dat eens te meer veel te diep is om te gaan hulp bieden. Laat het
’n goede les zijn voor Jongeheer Comèr Rousseau, langs
onze kant van Het Kanaal, het nieuwe SPA-Opperhoofdje. Zodat die hoge
onverwachte nieuwe verloning, zonder zich àl te moemoe te maken, toch
uitermate welkom is. Wat gij, Djonneke Crombeen? Ik hoop maar dat hij
zich niet al te veel illusies maakt. Met het uiteindelijk lot van Labour
en zo in het achterhoofd…
*
*
Boris Johnson en de Tory's kiezen voor een veilige campagne.
*
foto: ©Reporters / iimages
*
Boris en het trauma van 2017
Hoe de nederlaag van Theresa May de campagne van 2019 tekent.
‘Met
deze man wordt het anders’, het is inmiddels een oude politieke truc.
In de Belgische politieke geschiedenis gooide de CVP in 1974 Leo
Tindemans als troefkaart op tafel onder het mom van ‘verandering’. De
Tindemanscampagne veegde meer dan twintig jaar machts-deelname onder het
tapijt.
Boris als ‘a new leader’
Zodra Boris Johnson op het schild van de partijleider werd geheven, brak hij met de voorgaande regeringen
*
In
het Verenigd Koninkrijk wordt op dit moment dezelfde foor-truc
opgevoerd. Als de Britse Conservatives op 12 december erin slagen een
absolute meerderheid te halen, dan is dat omdat hun partijleider zich
als het nieuwe alternatief aanbiedt. Zodra Boris Johnson op het schild
van de partijleider werd geheven, brak hij met de voorgaande regeringen.
De nieuwe premier zou een einde maken aan de besparingen die zijn eigen
partij doorvoerde onder David Cameron en Theresa May.
Toen
kritische journalisten Johnson erop wezen dat die besparingen er wel
kwamen door toedoen van zijn partij, schudde hij dit van zich af met ‘ik
zat toen op de burgemeestersstoel van Londen’. Boris Johnson zegt nu al
maanden dat hij meer blauw op straat zal brengen. Dat blauw verdween
onder meer door die besparingen in het politiebudget op bevel van
premier Theresa May. Op de vraag: ‘U zat toch in die ministerraad,
meneer Johnson?’ geeft hij nooit duidelijk antwoord. Hij staat een ‘one nation conservatism’ voor, een conservatisme met aandacht voor iedereen.
De verkiezingskater van Theresa May
De
Britse Conservatives zijn als de dood voor een herhaling van het
scenario van twee jaar terug. Toen wonnen ze de verkiezingen, maar
verloren die eigenlijk. De partij steeg in stemmenaantal en werd de
grootste. Theresa May trok zo’n twee miljoen kiezers meer aan dan haar
voorganger David Cameron. Maar hij had door het Britse kiessysteem wel
een volstrekte meerderheid op zak. Theresa May kwam om dat te herhalen
meer dan tien zetels tekort.
Over alle kiesdistricten bekeken kostten drieënnegentig (ja, 93) kiezers de Conservatives de volstrekte meerderheid
Oppositiepartij
Labour trok met Jeremy Corbyn aan het hoofd zelf ook drie miljoen
kiezers meer aan dan twee jaar ervoor. Deze grote groei hield Theresa
May van die meerderheid. Over alle kiesdistricten bekeken kostten
drieënnegentig (ja, 93) kiezers de Conservatives de volstrekte
meerderheid. In sommige kiesdistricten was het resultaat telkens uiterst
nipt. De zetel van Kensington ging bijvoorbeeld met een verschil van
twintig stemmen naar Labour. De Tory’s, en tegelijk het hele politieke
systeem, hielden er een enorme kater aan over.
Stick to the script!
Daarom
houdt Boris Johnson zich mooi aan het draaiboek van zijn
campagneadviseur Isaac Levido. Deze Australiër komt recht uit de stal
van Lynton Crosby die in het verleden de succesvolle
campagne van David Cameron en de tegenvallende campagne van Theresa May
leidde. Het huidige scenario lijkt een volledige kopie van die laatste
verkiezingscampagne. De Tory’s bieden zich aan als de stabiele keuze met
een duidelijke boodschap: ‘Let’s get Brexit done!’.
Een
groot verschil met 2017 is het partijprogramma. Theresa May vloog
daarmee uit de bocht toen zij verschillende onpopulaire
beleidsvoorstellen bekendmaakte tegen het advies van Lynton Crosby in.
De voorsprong in de peilingen was de Tory’s naar het hoofd gestegen.
Zodra het programma werd voorgesteld zakte die indrukwekkende voorsprong
als plumpudding in elkaar.
Ditmaal
kiezen de Tory’s voor een veilig programma zonder avonturen en met
vooral populaire beloftes: meer geld voor de gezondheidszorg, meer geld voor de nationale veiligheid en – tot vervelens toe – ‘Let’s get Brexit done!’
**
*
In
de Cameroncampagne van 2015 waarschuwden de Tory’s de kiezer voor de
chaos die een keuze voor Labour zou veroorzaken: ‘Stem Labour en krijg
de Schotse nationalisten erbij!’ Het werkte toen prima, dus gebruikt men
vandaag die truc ook.
Tactisch stemmen tegen Brexit
Als
Johnson premier wordt, dan is dat niet alleen te danken aan zijn
campagne. De impopulariteit van zijn grootste uitdager, Jeremy Corbyn,
speelt er ook een grote rol in. Vele stemmen beweren dat enig andere
leider gehakt zou maken van de prutsende Tory’s. In de kiesstrijd met
Theresa May was het nochtans net de rijzende rode ster van Corbyn die
Labour zo’n goed resultaat gaf in 2017. Massa’s zongen zijn naam als
teken van zijn immense populariteit.
Vandaag is Corbyn in bevragingen zelfs minder populair dan Boris Johnson,
Vandaag
is Corbyn in bevragingen zelfs minder populair dan Boris Johnson, en
die is zelf ook niet al te graag gezien. Indien men Johnson van het
premierschap wil houden, dan zullen zijn tegenstanders tactisch moeten
stemmen. Er wordt gesproken van vijftig kiesdistricten waar het
tactische stemmen ertoe zal doen.
Dat
betekent dat de kiezer op dat ogenblik niet stemt voor de partij van de
eigen voorkeur, maar voor de partij die het meest kans maakt om de
Conservatives van zetelwinst te houden in het betreffende kiesdistrict.
Dit is vooral van belang voor de tegenstanders van een brexit. Voorkomen
dat Boris Johnson premier wordt, betekent het uitstellen en het
mogelijk afblazen van die ingrijpende beslissing.
‘Let’s
get Brexit done’ klinkt voor de ene even verlossend als voor de andere
bedreigend. Als Johnson premier wordt, dan wordt het bereikte
brexitakkoord uitgevoerd en verlaat het VK de EU op de laatste dag van
januari 2020. Vele mensen kijken ernaar uit, omdat men het
brexitgekibbel beu is. Dat het brexitgekibbel net begon door toedoen van
de Tory’s en dat de Brexit na januari nog lang niet voorbij is, dat
vegen de Conservatives het liefste onder het in West-Vlaanderen geproduceerde tapijt.
**
*
Hetzelfde waaronder men het stof van straks tien jaar machtsdeelname zal vegen.
*
Harry De Paepe, Pieter Cleppe en Geert Bourgeois gaan op 12 december in gesprek over Vlaanderen en Engeland,
hun verleden en hun toekomst. Die avond, op de dag van de Britse
verkiezingen, wordt ook voor het eerst duidelijk wie de nieuwe premier
van het Verenigd Koninkrijk wordt. Oud-VRT-journalist en
Doorbraak-auteur Lukas de Vos leidt alles in goede banen.
HARRY DE PAEPE
Harry De Paepe is kenner van het Verenigd Koninkrijk en de Britse politiek.
Lees meer van Harry De Paepe
Boris en het trauma van 2017
Britse verkiezingen: Boris Johnson of de rest?
House of Cards in Manchester
31 oktober: met of zonder deal!*
Het eiland van de Tory’s
Op Verkiezingsavond was tussen drie leidinggevende Vlamingen een gesprek over Vlaanderen en Engeland, na de Brexit.
Over dit o zo belangrijk onderwerp vooral o zo bitter weinig gehoord op de TeeVee of gehoord in de Uitgekochte Pers.
Ik vraag mij af waarom.
Of heb ik dat nog maar eens gemist? Toch nooit geen waar dat ik begin ze te missen?
Ik, of die officiële media?
*
*
Als
een wel zeer persoonlijk besluit nog even dit… Is volgens mij de kern
van het kiesgedrag in de gehele UK; d.w.z. zowel Engeland, Schotland als
in Noord-Ierland.
“Ditmaal
kiezen de Tory’s (= Conservatieven) voor een veilig programma zonder
avonturen en met vooral populaire beloftes: meer geld voor de
gezondheidszorg, meer geld voor de nationale veiligheid en – tot vervelens toe – ‘Let’s get Brexit done!’
**
*
Das ist hier des Pudels Kern: méér geld voor nationale veiligheid.
m.a.w.
wèg van die vervloekte EUSSR, maar vooral SCHLUSS met die wilde
immigratie van vooral de Islammerij. De Britten willen hun eigen
homeland terug!!!!
En ze zijn voorwaar niet de enigen!
*
Maandag 16 December 2019
Geen opmerkingen:
Een reactie posten