KOREAANSE NIEUWJAARWENSEN

.









삼성 그룹)









Het Oude Jaar is voorbij. Het Nieuwe komt er aan. Het leven lacht U toe : de oorlog in Korea is, lang geleden, door ons, het Westen, gewonnen en zelf onbewust zijn we daar nu de vruchten van aan het plukken. Het menselijk vernuft, de werklust en de ondernemingsgeest hebben het gehaald. Elektronica en domestica, door het Westen gerealiseerd maar door onder andere (Zuid-)Korea ge-miniaturiseerd: wij heten het van harte welkom! Van hilarische hebbedingetjes tot spitsvondige robots : ze sieren de étalages in deze cadeautjes-dagen rond Kerstmis en Nieuwjaar.

Ik wens U bij deze een dezer hoog-technologische vruchten toe voor het Nieuwe jaar 2010. GSM – Ipod - GPS – elk zijn eigen TV-scherm Flatscreen High Definition – laptop : er komt geen einde aan. ’t Zijn wel slechte tijden, maar dat wil niet geweten worden!

Ik wens U (correctie: wij wensen U) die dit leest, alle goeds toe, lichamelijk en geestelijk, voor U en Uw Geliefden, tot in lengte van dagen. Bij elke wens hoort een cadeautje….Hoor toe wat ten huize Digitalia dezer dagen is geschied.

Laat mij jullie verhalen over een heel jaar heel wat minder pintjes verorberen (Leffe, Bruin), wat goed is niet alleen voor de lijn, maar ook voor mijn lief klein spaarvarkentje. Laat mij verhalen over mijn kruiswegen voor inspiratie over wat ‘die van ons’ verdient voor de Feestdagen, want verdienen doen ze dat allemaal, onze vrouwen. Ze hebben al alles, en om nog een batterij-boormachien te geven, dat is al te doorzichtig gericht op eigenbelang. Iets voor de vrouwelijke helft van het huishouden? Is problematisch! Somtijds worden er bij ons keuken-apparaten ontdekt, waarvan het bestaan vergeten was…Mijn vrouwtje gebruikt geen verf of vernis voor haar opsmuk, en, wat zijn goede kanten heeft; ze is allergisch voor parfum….Een verre vacantie-reis komt ook al niet meer in aanmerking, want we leven (door omstandigheden) continu in verre vreemde streken. Voor frivoliteitjes op gebied van ondergoed bestaat geen interesse meer, en warme winterschoenen zijn hier in het warme Zuiden louter geldverspilling.

Toen kwam Meneer Lee Byung-Chull op virtueel bezoek, en …alles werd duidelijk. Een vriendelijke Chinees dacht ik, maar bij nader toezien was hij wel Zuid- Koreaan, zeid-ie. Een onderscheid die voor ons Westerlingen, niet meteen duidelijk is. U kunt, als U mij niet gelooft, alles nagaan bij http://en.wikipedia.org/wiki/Samsung_Group of ik de waarheid spreek of niet!
Zijn voorstel was, of ik niets voelde voor een ROBOT in huis, die mijn allerliefste veel werk uit handen zou nemen. “Hoe”, vroeg ik? En “met welke middelen’? vroeg ik. Want ik dacht ‘Met alle Chinezen maar niet met den dezen’…

Kijk, zeid-ie, en toverde op mijn computerscherm een snoerloze wandelende stofzuiger, model mini-vliegende-schotel, die zelfs onder de kasten kroop en er terug uit kwam. Die, als de batterijen verzwakten, zelf zijn laadstation opzocht. Die piepte als een muis als het stofbakje te vol werd…Die kleine S.O.S.-kreetjes slaakte als hij, wat zelden gebeurde, eens vastliep in een onmogelijke situatie. Haperen over een langharig tapijt of zo….

Meneer SAMSUNG (want dat was zijn fabrieksmerk) had trouwens al lang gezien dat er bij ons, met die Duitse Herders in huis, heel wat stof (en haar!) te zuigen viel.
“Demo, Mevlouw, Meneel ?” vloeg hij, beleefd buigend. En gezellig brommend, daar ging “het ding”. Netjes een ingebeelde lijn volgend van de ene kant van de plaats naar de andere, lijk een zonnecel-grasmachine die vanzelf Uw gazon afrijdt….mulcht en ’s avonds netjes de berging opzoekt…Halt houden tegen de plint, 30 cm manoeuvreren om te keren en zachtjes zoemend terug! Een teer meubel in de weg? Zonder dit te stoten, de omtrek aftasten, keren draaien, en terugrijjden….Precies alsof er een uiterst kleine bestuurder zijn uiterste best doet om goede punten te krijgen van de Vrouw des Huizes….Een tafelpoot als hindernis? Niet de minste aarzeling. Als een leger in slagorde draait hij er omheen, en – zijn oorspronkelijke route onthouden – herneemt hij zijn baantjes. Nog een meubel als hindernis? De voelsprieten als van een grote mei-kever hebben hun taak perfect verricht….Er wordt gedraaid, vooruit, achteruit, zijdelings tot hij denkt dat alles gezogen is wat diende gezogen te worden…Onder de bedden? vroeg mijn allerliefste, die de laatste tijd nogal erg weet van haar pijnlijke rug. “Gaalne’, zie Meneel Lee, en nadat het stofbakje geledigd was, rolde ‘het ding’ vrolijk van de ene kant van de slaapkamer naar de andere, precies alsof er geen laag-bij-de-grond bed stond…

Onze honden waren een beetje achterdochtig, toch durven naderen, klaar om het hazenpad te kiezen. Een andere stofzuiger is voor hen speeltijd-tijd, en dus vliegen ze altijd buiten, luid protesterend, dat wel. Maar hier, voor dit ding, hadden ze alleen wantrouwige bewondering…Die lichtjes op zijn rug : was hij misschien en UFO? En die binnenwaarts draaiende borsteltjes aan de voorkant : was hij het kleinkind van een ^volwassen straatveger?

“Neen” –wist Meneel Lee, “dat komt door zijn ladal-geheugen met een oneindig aantal chips” ‘En’ vroeg ik, heeft SAMSUNG ook afdroogrobots met ingebouwde radar? “We welken el aan” was het antwoord.

Meneel Lee was zekel van zijn stuk, want hij gaf ons meteen een bon met twee jaar waarborg met daar bovenop een kortingsbon van € 50,- “Vool mijn Nieuwjaal” – zeid-ie.


En zo komt het 1° dat ‘dat ding’ nu al een week op vaste tijden door ons huis rolt, om het kwartier piepend om verlossing van zijn opgezogen vuil (en haar) om regelmatig te gaan ‘tanken’ als een volleerde zelfstandige pit-stopper, niet zonder daarvoor zijn afgesproken signaal te hebben gegeven. Verloren lopen doet-ie niet, want bij de minste stoornis in zijn werkzaamheden, verwittigt hij, met aanduiding van de vastgestelde ‘error’….”Ellol” zei Meneel Lee.

Verder gevolg is, dat ik nog voor een paar jaar een lening heb lopen bij mijn allerliefste. Wat wil zeggen dat de Leffe (Bruin) heel die tijd meteen gerantsoeneerd blijft. Maar het voordeel is, dat ‘het ding’ rond mijn voeten komt stofzuigen, zonder te mopperen dat ik moet rechtstaan, onder de schrijftafel kruipt tot in de kleinste hoekjes, en herbegint – WOORDELOOS – als ik mijn voeten eindelijk verplaatst heb en daarna tevreden grommend de plaats verlaat. Echt waar, een hele verbetering! Nu brengt ’t Vrouwtje ’n koffie (in plaats van werkvrouw te spelen) en gaat daarna tevreden glimlachend ook wat internetten…..Zoals dat koppel op TV : een mail met veel liefs naar elkaar….JaJa, de moderne techniek staat voor niets! Nu is zelfs een postbode al overbodig geworden!

Maar zeg nu zelf: wie wil ‘zij die zijn zorgen deelt’ nu niet mooi en gelukkig zien!

Want : A thing of beauty is a joy for ever….

Groeten van een gelukkige schenker! En van nog een gelukkiger ‘krijgster’…..