Met daarnaast een dot volgehouden vandalisme, een slagveld vol granaattrechters, kapot geschoten puin, walmende rookpluimen, gillende sirenes, dat maakt van het leven in die rimboe van aangespoelde vreemdelingen, één groot gekleurd feest. Met knallende champagnekurken (of zijn het pistoolschoten, want Muzelmannen mogen geen alcohol gebruiken. Over andere roesmiddelen is niets gezegd…), wapperende Turkse of Marokkaanse vlaggen en schuw wegkuipend langharig werkschuw gespuis. Brandende auto’s, brandende stadhuizen. Uitgebrande politievoertuigen. Brandende politiekantoren. Manschappen voor weken buiten strijd… Aantal aanhoudingen: geen. Bekomen schadevergoeding? Van wie wel? Ziedaar de gedroomde multiculturele maatschappij, die ons gezellig bruisend standsleven heeft vervangen. Zelfs al worden de berichten angstvallig gefilterd, de waarheid heeft zijn rechten.
Maar officieel daarover op het Internet schrijven….dat roept om wraak. Arme Meneer Walter Vandenbossche!
Recht op veiligheid, ook in Anderlecht
25-11-2009 - Walter Vandenbossche - de standaard
In Iskander.
VETERAAN VAN DE BRUSSELSE POLITIEK LUIDT ALARMBEL — 'Het is onhoudbaar geworden in Anderlecht', schrijft WALTER VANDENBOSSCHE. 'Geen mens is in onze gemeente nog in staat een normaal leven te leiden.'
Jong en oud, Belg of allochtoon, man of vrouw, iedereen schreeuwt om veiligheid. In Anderlecht is het wekelijks prijs. Wij worden hier geconfronteerd met zowat alle denkbare vormen van misdaad. Moorden zijn hier schering en inslag (een viertal op één maand), er zijn carjackings, sackjackings, diefstal, afpersing. Wij houden het hier niet echt meer vol.
Alles gaat hier kapot. De feiten doen zich voor in alle wijken, elke hoek van elke straat wordt als gevaarlijk ervaren. Geen ouder durft het nog aan zijn kinderen alleen om boodschappen te sturen, het sociaalculturele leven van onze senioren valt om dezelfde reden helemaal stil. Handelaars worden in hun winkels in elkaar geslagen en beroofd, ze stoppen hun activiteiten en vluchten weg. Je kunt je krant niet meer gaan halen zonder het risico te lopen om tegen de grond te worden gegooid en te worden bestolen van je handtas of portefeuille. Op een veilige manier de metro nemen is er hier niet meer bij, je geparkeerde wagen achterlaten gebeurt op eigen risico, goede mensen verkopen massaal have en goed en verhuizen naar veiliger oorden.
U overdrijft, zegt u? Nee hoor, het geweld wordt eerder een dagelijkse realiteit, waarbij iedereen zich begint te organiseren om eraan te ontsnappen of om het binnen bepaalde perken te houden. En de overheid, vraagt u?
De politionele overheid is niet in staat deze stroom van geweld staande te houden, terug te dringen of op te lossen. De politie treedt niet meer op in risicowijken. Haar actie is erop gericht opvallend te laat te komen bij oproepen, letterlijk de andere kant op te kijken, het eigen vege lijf voorrang te geven op hulp en bijstand voor de burgers. Een moedige inwoonster kwam onlangs tussen in een afranselpartijtje van acht tegen één burger. Haar gsm-oproep werd één uur en vijftien minuten later beantwoord door de lokale politie.
De politie is machteloos tegenover georganiseerde jongeren, wanneer ze alsmaar opnieuw wordt opgeroepen en moet uitrukken bij het minste incident. De communicatieve netwerken onder relschoppers functioneren blijkbaar optimaal, dat werd afgelopen vrijdag nog bewezen. Bij de politie is er geen strategie, zijn er onvoldoende manschappen en is er te weinig technische ondersteuning om hierop een antwoord te bieden.
De politie verliest de strijd tegen criminelen van allerlei aard, die, met de nodige technische ondersteuning, de macht over delen van het Anderlechtse territorium bevechten met de overheid en hun slag thuis halen. Wij zien en ervaren deze machteloosheid dagelijks. Wij geven het op.
De gemeente is als beleidsstructuur niet in staat een antwoord te bieden op deze extreme toestanden. Te beperkte middelen, feodale structuren en een gemis aan grootstedelijk benadering leidt hier tot chaos. De kloof tussen enerzijds een totaal nieuwe sociologische samenstelling van de bevolking, met andere noden, gewijzigde verwachtingen en andere normen, en, anderzijds, verouderde politici en onwerkbare instellingen, wordt vrijwel onoverbrugbaar.
Wij, alle inwoners van Anderlecht, hebben recht op een normaal leven. Wij eisen het recht om onze huizen en appartementen in veiligheid te kunnen bewonen, wij eisen het recht om ons op de openbare weg te kunnen bewegen zonder gevaar voor lijf en leden, wij eisen de ruimte om onze kinderen en kleinkinderen te laten spelen in parken en pleinen zonder gevaar, wij eisen een politie die haar job doet, wij willen in vrede leven met mensen die dat ook willen.
Veiligheid wordt nog altijd gezien als een door de overheid te verlenen dienst aan samenlevende burgers en bedrijven. De politionele organisatie wordt gezien als een specifieke taak van de overheid wanneer mensen samen een gemeenschap vormen, binnen een specifieke bestuurlijke organisatie.
Dit volstaat vandaag niet meer. Laten we de zaken omkeren. Veiligheid moet een grondwettelijk recht worden van elke burger, een grondrecht, waar hij ook beslist zich te vestigen.
Veiligheid moet ook juridisch afdwingbaar worden. Burgers moeten de mogelijkheid krijgen zich tot de rechter te wenden en de overheid te dwingen veiligheid te organiseren, wanneer ze afwezig is en de overheid niet of onvoldoende optreedt.
Alleen op deze wijze kan het prioriteitenbeleid van de overheid worden hertekend. De frustratie dat je als burger geen gehoor meer krijgt bij gemeente, gewest of regering, moet kunnen uitmonden in een vorderingsrecht tot meer veiligheid.
Boeketje Digitalis
(Uit de loop van een gebroken geweer)
Een schrijnend artikel, waarbij er wonderwel in geslaagd wordt, nergens de vinger niet op de zere plek te leggen….Meneer Walter Vandenbossche, er is nog hoop….Als noch Overheid, noch politie in staat zijn de burger te beschermen, ja zelfs de brandweer niet of de Civiele Bescherming (en het leger met andere speeltjes bezig is), rest er dan de mogelijkheid tot algemene mobilisatie van gewapende burgers. Zo iets zou dan al gauw burgeroorlog genoemd worden, wellicht.
Ik moet zeggen : ik zag U bezig bij Tante Phara en kon mijn oren en ogen niet geloven. U meende elk woord van wat U zei!
Maar zeg nu eens zelf: Gemoedelijk, onder ons. Een soort van tussen pot en pint. Uw eigen leven en have en goed beschermen, is dat voor U ook burgeroorlog?
De korte pijn, vriend! Er waren al eens in onze geschiedenis de Brugse Metten. Waarop wachten jullie om de Anderlechtse Vespers aan te heffen? Eens zal het er toch van komen. Waarbij dan de aanval de beste verdediging zal blijken!
Voor aankoop van wapens, gelieve U te wenden naar de Waalse Deelregering. Die hebben werkhuizen en ateliers voor die dingen. In afwachting raden wij U aan, zich meester te maken van de Gemeentelijke Slachthuizen. Dat is een infrastructuur die wel eens tegen jullie zou kunnen gebruikt worden….
Uw krijgsgevangenen kunt U, in afwachting van repatriëring, voorlopig huisvesten in het alom gekende voetbalstadium. Waarbij in één klap het voetbal-hooliganisme zou opgelost zijn. De TV zou, gewoontegetrouw en met kennis van de locaties, fantastische beelden kunnen de wereld rondsturen. Er is reeds een alom bekende slogan die als werktitel zou kunnen dienen. ENOUGH IS ENOUGH. Dat komt, als ik mij niet vergis, uit de mond van die andere grote Anderlechtenaar. Die van die saucissen en dat beetje compote…Dat waren nog eens tijden, en met de Polle zou dat allemaal niet mogelijk geweest zijn!
Helaas, waar is der oud’ren fierheid nu gevaren….
O Ja! Wat een waarlijk lichtend voorbeeld zou kunnen zijn (om de media te halen, wereldwijd) Bange Blanke Man! Organiseer eens een avondje vrije en vrolijke KuKuxClan-optochten, met brandende fakkels, gehuld in witte gewaden met een groot rood kruis op de borst….Als het enigszins kan, ook de puntmuts overnemen, om de gelijkenis compleet te maken…..Maar pas op! Voor blanken geldt de Wet! Brandstichting bij nacht in woningen is een misdaad waarvoor U zult boeten! Kleurlingen zijn daarvan vrijgesteld, zoals de ondervinding bewijst…..Me dunkt dat het, zelfs al doen jullie geen vlieg kwaad, wel zal helpen. Die helden doen het namelijk in hun broek, zo gauw ze zien dat het U menens is. Weet U, ze spelen altijd een klein guerrilla-oorlogje met ons!
Draag er wel zorg voor dat het een toegelaten betoging wordt. Vestimentaire uitrusting dus onvermeld laten bij de aanvraag. En die fakkels, die dienen om elkaar bij te lichten, voor geval de openbare verlichting uitvalt. Hier en daar op het parcours onverwacht een paar (lege) lijkkisten meedragen, zou ook meegenomen zijn. Waar U de optocht ontbindt, liefst op een open plek) gebruikt U Uw fakkels om de daar vreedzaam opgestelde kruisen à la Golgotha (drie op een rij, de middelste hoger en groter) in de fik te steken. Noem die plechtigheid een eredienst – die is vrij in dit land – en zelfs het Parochieblad zal U moeten gelijk geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten