In militaire termen zou men kunnen zeggen : door een schotschrift op Berlusconi in hun gazetje te willen schrijven, hebben ze bij De Morgen in hun eigen voet geschoten. Een soort boeùerang-artikel dus….Nooit gedacht dat een nieuwe stijlfiguur (boemerang-artikel) in de zuurstofarme omgeving rond de DM zou kunnen gedijen.
De De Morgen neem de werkwijze Berlusconi op de korrel. Och Ja…De pot verwijt de ketel, zou men kunnen zeggen. Of ‘aan zichzelf kent men de anderen’…
Zou men bij de linkxe De Morgen zo weinig spreekwoorden in huis hebben, dat daar zelfs de overbekende stoplap ‘Spreken is zilver, zwijgen is goud’ onbekend is? Na het Milaan-incident met het beeldje in zijn gezicht (met verschillende dagen kliniek ten gevolge) wordt Il Cavaliere en zijn politiek door zowat alle regeringsleiders ter wereld gunstig besproken. Dat moet steken! Vooral daar hun credo over ‘Kopenhagen’ vervalt, moet er, uit oogverblinding, een vervang-thema gevonden worden. Liefst been tegenstrever die geen weerwerk zal geven….Typisch voor diegenen die geen eigen overtuigende kracht in zich meer hebben. Een schoolvoorbeeld van overlevings-strategie….
En wat meer is : (met die kruisbeelden en zo) Berlusconi is niet de grote vriend van hun vrienden, de wereldwijde oprukkende Muzelmannen die gretig de door de christelijken vrijgegeven ruimte , druppelsgewijze zijn komen innemen. Dus : geef mo buzze, Gérard!
In christelijke termen geredeneerd, zou ik zeggen, dat ze jaloers zijn. Maar dat staat niet meer zo goed. De Menners Pastoors horen het niet want er zijn er bijna geen meer….En dat ze die jaloersheid niet eens wegsteken, maar aanwenden om hun eigen falen te bedekken. Zo iets als ‘omsluierd federalisme’ dat volgens Albèr verkeerd was, waarmee hij eigenlijk bedoelde dat hij het verkeerd vond dat die mensen tegen hem waren. Hij had het net zo goed!
Volgens mij moet iedere lezer van onderstaand artikel, van uiterst links tot uiterst rechts, onderstaande tekst ondergaan, met in het achterhoofd vele ‘gemengde gevoelens’. Hoe linkx en centrum-linkx in eigen land de touwtjes trekken, op een omvattender manier dan Berlusconi het doet in Italië. Na meer dan 15 jaar regeringswerk is zijn populariteit nog altijd groeiend, tot grote wanhoop van zijn opposanten.
Mij trof in dit artikel hoe Berlusconi de dingen bij hun werkelijke naam noemt. Hetgeen wij beter ook zouden doen in eigen land. Wij zouden al die linkx-menschen beter benoemen zoals ze werkelijk zijn :communisten’.
Verder komen bepaalde scheldwoorden mij bekend voor die in Italië door de li,lx-menschen gebruikt worden waarvan ‘ mentaal gestoorden’ mij het meest opvalt.
Kortom, een dankbare tekst om felicitaties te sturen naar De Morgen.
Martelaar Berlusconi predikt de liefde
Hedwig Zeedijk, VRT-correspondente in Rome, begeleidt de Italiaanse premier Silvio Berlusconi uit het ziekenhuis. Berlusconi is na een weekje in de ziekenboeg weer thuis. Hij was er zondagavond opgenomen nadat een labiele man hem een zwaar voorwerp in het gezicht had gegooid. 'Nu de spanningsboog is geknapt, is de premier weer aan zet', schrijft Hedwig Zeedijk. En op het menu staan enkele hervormingen op het vlak van, jawel, justitie.
Enkel voormalig onderzoeksrechter Di Pietro durft de bal terug te kaatsen, door te stellen dat de premier zélf heeft meegewerkt aan het verharde klimaat
Vanuit het ziekenhuis liet premier Silvio Berlusconi weten: "De liefde wint het altijd van de afgunst en de haat", maar zijn aanhangers in het parlement wijzen een beschuldigende vinger naar oppositie, journalisten en magistraten, wier haatcampagne de hand van de dader zou hebben bewapend. Precies zoals hun leider de afgelopen 15 jaar geleerd heeft. Want een gezamenlijke vijand versterkt de eigen coalitie.
In het parlement benoemt zijn fractievoorzitter Cicchitto de 'opdrachtgevers' van de aanslag. Het 'vergif' is geproduceerd door de haatcampagne tegen Berlusconi, die geregisseerd wordt door de kranten La Repubblica en Il Fatto, door weekblad Espresso, door RAI-journalist Santoro en door de 'media-terrorist' Travaglio. Verantwoordelijk zijn ook de magistraten die Berlusconi demoniseren en politicus Antonio di Pietro, die "oproept tot geweld, alsof hij een burgeroorlog wil ontketenen."
Van de oppositie onvoorwaardelijke solidariteit met de premier. Enkel voormalig onderzoeksrechter Antonio di Pietro, durft de bal terug te kaatsen, door te stellen dat de premier zélf heeft meegewerkt aan het verharde klimaat.
Het verziekte klimaat bereikte zondag een dieptepunt, toen een 42-jarige man met psychische problemen een beeldje van de Dom van Milaan naar de premier gooide. President Napolitano riep deze week op de toon te matigen. Hetzelfde roepen linkse en rechtse politici om ter hardst. Naar elkaar, wel te verstaan.
De polarisatie in Italië is het resultaat van 15 jaar Berlusconi. De vernieuwing die hij zou brengen en waar men in 1994 zo op hoopte, blijkt niet in de inhoud, maar vooral in de verpakking te zitten. De poppetjes zijn belangrijker geworden en een reclameman als Berlusconi weet als geen ander hoe dat beeld te manipuleren.
Zo stuurde hij tijdens de verkiezingscampagne van 2001 een miljoen exemplaren van zijn fotoboek Una storia Italiana rond. Daarin werden de successen van de familieman, de sportman, de ondernemer, de mediaman en politicus Berlusconi in woord, maar vooral beeld, uitgelegd. Zijn privéleven en politieke carrière zijn voor altijd verweven en een belangenconflict bestaat niet, want wat goed is voor Silvio, is goed voor het land.
Berlusconi introduceerde nieuw, populair taalgebruik in de politiek en bestempelde zijn vijanden steevast als communisten. Kritische journalisten, die hij met naam en toenaam noemde, betichtte hij ervan "crimineel" gebruik te maken van de openbare omroep en wie oproept tot meer persvrijheid is een "oplichter". De ideeën van de centrumlinkse ex-premier Romano Prodi noemde hij stronzate (schijterijen) en rechters en magistraten zijn volgens hem letterlijk "gek" en "mentaal gestoord". De stemmers op linkse partijen, werden bestempeld als "klootzakken".
Centrumlinks spint ook garen bij de polarisatie. Waar Berlusconi de ex-fascisten van Fini en de racistische federalisten van Bossi bijeen weet te houden tegen de gemeenschappelijke vijand, de communisten, geldt het omgekeerde voor de anti-Berlusconigevoelens van de linkse partijen: vaak een bindmiddel in verkiezingstijd, nooit voldoende om een regeerperiode uit te zitten.
Het land verkeert in een spagaat. Je bent voor of tegen de Mediamagnaat. De supporters van Silvio zitten in clubs, zwaaien met vlaggen naar presidente Berlusconi en zingen 'Meno male che Silvio c'è' ('Gelukkig maar dat Silvio er is'). Tegenstanders zien gefrustreerd hoe de parlementaire meerderheid, bestaande uit persoonlijke vrienden, advocaten, werknemers, showgirls en andere supporters van Berlusconi, het land bestuurt, niet zelden in het voordeel van de Padre-Padrone zelf.
Nu de spanningsboog is geknapt, is de zet weer aan de premier. Vanuit zijn slachtofferrol zal hij de plooien recht strijken. "Als door dit incident een besef groeit van de noodzaak eerlijker en kalmer te communiceren, dan is mijn pijn niet zinloos geweest. Als zij (de oppositie, hz) zich oprecht distantiëren van de enkele predikers van geweld, dan kan de dialoog eindelijk geopend worden."
Terwijl de beelden van Berlusconi-met-neuspleister de wereld rondgaan, neemt Gianni Letta tijdelijk de teugels in handen. Letta is een van de weinige diplomaten uit Berlusconi's team, die ook bij links respect geniet. Met steun van de oppositie (uitgezonderd Di Pietro) ziet de regering haar kans schoon om enkele hervormingen door te voeren, met name op het gebied van - het mag niet verbazen - justitie.
Een niet onbelangrijke medestander lijkt Letta al te vinden in ex-premier Massimo D'Alema van de Partito Democratico. Die liet donderdag weten dat een kleine wet 'ad personam' om te voorkomen dat Berlusconi berecht wordt, "bijna beter is" dan het andere voorstel de algemene rechtsgang te verkorten. Want in het tweede geval wast niet alleen de premier de handen in onschuld, maar dreigen bovendien honderden verdachten van zware misdrijven vrij te komen.
Hoe lang zal 'Meno male che Silvio c'è' nog klinken?
19/12/09 08u30 in De Morgen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten