Vreemdelingen zijn anders
01-03-2010 - Mia Doornaert - de standaard
Carrefour heeft ontdekt dat de Belgen niet op dezelfde manier winkelen als de Fransen. Hopelijk mag dat verschil in winkelgedrag nog vastgesteld worden zonder aan het 'identiteitsdenken' te doen dat 'naar Auschwitz leidt'. De internationale keten had beter de moeite genomen naar de eigenheid van de Belgen te peilen. Dan stonden er binnenkort misschien geen 1.672werknemers op straat. Maar goed, als Guy Verhofstadt beweert dat er niet méér verschil bestaat tussen pakweg een Zweed, een Chinees, een Congolees, een Saudi en een Braziliaan, dan tussen Zweden of Chinezen onderling, wie zijn wij dan om het beter te willen weten? De heer Verhofstadt verkeert al lang in veel hogere kringen dan waar gewone stervelingen vertoeven.
En misschien ligt daar een deel van zijn probleem. Politieke prominenten reizen veel. Maar ze doen dat op een manier die ze geen idee geeft over het echte leven in de landen die ze bezoeken. Door de vip-behandeling op de luchthavens komen ze al nooit aan de weet hoe efficiënt - of tergend traag - de diensten ervan werken. Hun wagenstoeten worden begeleid door politiewagens en zwaailichten, zodat ze geen idee hebben over verkeer en opstoppingen. Hun programma's zitten eivol afspraken en verplichtingen. Ze hebben dus weinig of geen tijd om in andere landen te flaneren, te kijken wat in de winkels ligt en hoeveel het kost, te zien hoe straten en wijken er bij liggen. Uiteraard kunnen ze geen openbaar vervoer nemen en dus nagaan hoe goed - of slecht - bus, trein, tram en metro werken, hoe comfortabel ze zijn.
PS. M.E.S. Ze had er nog de uitspraak van Jaures aan kunne toevoegen die Defoort vaak citeerde: "un peu d'internationalisme éloigne de la nation. Beaucoup y ramène". Dat is geen kritiek, het is een vaststelling. Het kan gewoon niet anders.
Ook van hun officiële gesprekken worden de politieke leiders op dat vlak niet noodzakelijk veel wijzer. De ontmoetingen worden voorbereid door diplomaten en andere experts. De regeringsleiders en/of ministers krijgen speaking points die aangepast zijn aan de stijl en verwachtingen van de tegenpartij, om het onderhoud zo positief mogelijk te laten verlopen. Wat controversieel, laat staan 'polariserend' zou kunnen zijn, wordt zo veel mogelijk weggeslepen door diplomaten. Dat is opnieuw geen kritiek, zo werkt het nu eenmaal.
Het is dan wel geen wonder dat sommige politieke leiders aan hun reizen en gesprekken doorheen de wereld het waanidee overhouden dat de meeste naties en hun leiders in grote mate hetzelfde willen. Op ijle hoogte kan dat zo lijken. Maar wie met de voeten op de grond staat, wie het discours van al die leiders beluistert als ze voor hun eigen achterban spreken, die hoort beduidend veel minder eenklank en veel meer verschillen.
'Vreemdelingen zijn anders, dat is een les die we allen opnieuw moeten leren.' Nee, mijnheer Verhofstadt, hier is geen potentiële génocidaire aan het woord, wel de Europese topdiplomaat Robert Cooper, directeur-generaal voor Externe en Politiek-Militaire Zaken van de ministerraad van de Europese Unie.
'Vreemdelingen zijn anders opgevoed; hun gedachten zijn anders gestructureerd door de andere taal die ze spreken en de andere boeken die ze gelezen hebben; hun gewoonten zijn beïnvloed door andere scholen, andere sociale gebruiken, andere nationale helden, andere kerken, moskeeën en tempels; ze mogen soms dezelfde tv-sitcoms bekijken maar hun tv-nieuws komt nog steeds uit andere studio's en is gemaakt vanuit andere uitgangspunten; hun ideeën over rechtvaardigheid en legitimiteit kunnen heel verschillend zijn van de onze.'
Dat schrijft de ervaren Britse carrièrediplomaat in zijn boek The Breaking of Nations. Order and chaos in the Twenty-first Century (2003). Aanbevolen lectuur. We zijn inderdaad geen elementaire deeltjes die compleet los van elkaar ronddwarrelen en zich overal zonder onderscheid kunnen neerzetten. We zijn, vaak onbewust, gevormd door en doordrongen van de codes en rites en denkwijzen van een gemeenschap. Als dat niet zo was, hoe zouden er dan ooit integratieproblemen kunnen bestaan? Op dat punt kan de heer Verhofstadt best zijn eigen Burgermanifest herlezen, onder meer de passages over de islam.
Er gaapt een brede kloof tussen enerzijds de gehechtheid aan het gezamenlijke, en ook steeds evoluerende, verhaal van een natie en anderzijds het extreme nationalisme en de haat voor de 'andere' die tot de gruwel van Auschwitz leidden. Wie dat niet wil zien, weigert naar de wereld te kijken zoals hij is, Wijlen Romain Gary, Frans diplomaat en schrijver, heeft dat verschil mooi samengevat. 'Le patriottisme, c'est l'amour des siens. Le nationalisme, c'est la haine des autres
Bron Iskander
Boeketje Digitalis
(zeer tricolore getint)
Barones Mia Doornaert is een knap verstand en ze heeft een goede tot zeer goede, ja zelfs uitstekende pen. Wat ze verkondigt, getuigt ook van een grote belezenheid. Al kan het, dat ze op haar niveau, wel beschikt over enige voorlezers, die lijk wij doen voor onze herdershonden, de beste brokjes op haar bord brengen. Voor wie die honden ziet eten, zou denken dat het slimme beesten zijn, die zo’n lekkere brokjes als vanzelf op hun bord toveren.
Het is alleen jammer dat ze deze keer eindigt met een wel zeer dom citaat van die wijlen Franse diplomaat, mij verder onbekend en ik wil dat graag zo houden. Die man speelt pingpong met begrippen als ‘de anderen’ en ‘wij’ en verwringt tussen die beide in elkaar lopende begrippen, de woorden ‘nationalisme’ en patriottisme’ die in deze context gewoon synoniem zijn van elkaar. Woordkramerij dus.
Inderdaad, vervang beide ‘ismen’ door ‘vaderlandsliefde’ en dan zijn ‘de anderen’ en ‘wij’ ineens veel duidelijker. Vooral veel vriendelijker. De leerling-tovenaars die van een supra-nationaal Eurabia dromen, gooien gewoon alles dooreen : ‘wij’ dat is iedereen en de wereld is ons enig vaderland. Kan er meteen niet meer gezanikt worden, over MELTIN-POTS en de neo-communistische idee van ‘alle Menschen werden Brüder’ in een geglobaliseerd Eurabia…..
Of dat werkbaar is?
Goethe en de toondichter Paul Dukas hebben over zo-iets ooit gedicht een muziekstukje gepleegd, dat we allemaal kennen als ‘De Leerling-Tovenaar’ , in het Duits Der Zauberlehrling en dat niet goed afloopt. Een emmer die maar constant loopt water leeg te gieten, een bezem die niet weet van ophouden met alles overhoop te schuren, enz. Het is maar als de Meester-Tovenaar ingrijpt, dat de rust weerkeert. Wie dat is, laat ik aan ieders verbeelding over. Hopelijk luistert die niet naar de naam Allah….
Moest mijn computer-leverancier nu eindelijk eens van zijn woord willen zijn, om te leren werken met het opnemen, opslaan en op het web zetten van video/audio, dan hoorde U bij het lezen van dit stukje, de eigenlijke muziek van Paul Dukas.. U zou dan waarschijnlijk niet eens tot hier gelezen hebben, want de muziek zou het waanbeeld ‘Eurabia’ al lang de verbale krachtpatserij van Barones Mia Doornaert overstemd hebben.
Al heb ik grote twijfel, of ‘Danse Macabre’ van Saint Saëns niet beter zou geschikt geweest zijn.
Ten andere, de door Barones Mia Doornaert opgediepte Jean Jaurès klinkt goed, als het waar is dat hij gezegd heeft: "un peu d'internationalisme éloigne de la nation. Beaucoup y ramène". Dat zijn bijna letterlijk dezelfde woorden als van Goethe en Dukas : de orde wordt hersteld, als de Meester-Tovenaar optreedt….
Zouden die ‘Burgermanifesten’ van Verhofstadt….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten