Moesten onze politiekers nog kinderen zijn, we zouden kunnen zeggen : ‘vreemde ogen dwingen’…
Persoonlijk vind ik die tweede Hollander bijna een goede Vlaming : ik bedoel : hij is uit het goede hout gesneden. Dat hij bij LDD zit, is trouwens een goed begin.
Frisse kijk op ons on-land B., niet eens een natie-staat, die zichzelf als een kikker die koe wil worden, opblaast om Eurabia te worden… Zo’n Euro-parlementslid lees ik liever dan het op straat uitvechten van drukkerskosten welles-niets bij de eigen partij. En wat meer is, zo’n tweede Hollander naast Benno Barnard die vrij en vrank de waarheid spreekt, is mooi meegenomen. Waarin een klein landje toch groot kan zijn! Weeral een stapje dichter bij de Vrije Herenigde Republiek der Nederlanden!
Wat een wondere wereld toch!
Verhofstadt volhardt in vergissing
27-02-2010 - Derk-Jan Eppink - de standaard
— ‘Een postnationaal Europa is een fictie', schrijft DERK JAN EPPINK. Verhofstadts essay zou een vlucht zijn uit de Belgische werkelijkheid.
Toen Guy Verhofstadt in Le Monde het Franse debat over nationale identiteit vergeleek met de geest van het Vichy-regime, noemde de Franse minister van Buitenlandse Zaken, Bernard Kouchner, hem ‘een beetje gek'. De redenering van Verhofstadt wordt steeds gekker. Hij schrijft in De Standaard dat ‘de uiterste consequentie van het identiteitsdenken de gaskamers van Auschwitz zijn' (DS 24 februari).
Verhofstadt leeft in een wereld die niet bestaat. Hij is wereldvreemd. In de huidige Europese Unie zijn natiestaten de regel; niet de uitzondering. Fransen, Italianen, Polen, Zweden, Denen, Britten, Nederlanders, Duitsers definiëren hun identiteit in de eerste plaats via hun natiestaat. Ze voelen zich deel van die gemeenschap die wordt verbonden door taal, geschiedenis, publieke opinie, traditie en waarden.
België is de uitzondering op die regel. Het is geen natiestaat, want binnen België heeft iedereen zijn eigen identificatie: Vlaams, Waals, Franstalige, Brussels, Belgisch of Europees? Bij gebrek aan een natiestaat zien veel inwoners van België in Europa een Ersatznation. Dat geldt ook voor Verhofstadt.
Ik kom uit een natiestaat en herken de kenmerken direct. In Nederland is de nationale identiteit omhuld door een ‘oranjegevoel' waardoor men het woord nationalisme niet hoeft te gebruiken. Maar Nederlanders zijn nationalistisch, ook al ontkennen ze dat. Fransen schamen zich niet voor hun natiestaat, zoals Verhofstadt heeft gemerkt na zijn artikel in Le Monde. Duitsers moeten hun ‘nationale identiteit' wat omfloerst bespreken, wegens de geschiedenis, net als Oostenrijkers. Britten hebben een uitgesproken nationale identiteit omdat ze als enig West-Europees land de Tweede Wereldoorlog hebben gewonnen. De Poolse nationale identiteit is geboren uit verzet tegen de grote buurlanden. Een postnationaal Europa is een fictie. Nieuwe EU-lidstaten traden toe tot de EU om hun natiestaat te versterken in een groter geheel. Wat is de Europese identiteit?
Die Europese identiteit bestaat niet, behalve misschien in het Europees Parlement. Er is wel een gemeenschappelijke Europese cultuur, van joods-christelijke strekking, waar de Europese staten hun waardenpatroon aan hebben ontleend. Deze cultuur heeft de bouwstenen aangereikt waarop onze maatschappijen zijn georganiseerd, zoals een democratische rechtstaat. Maar een Fin en een Italiaan hebben niet dezelfde ‘Europese identiteit', want ze zijn niet hetzelfde. Er is geen Europees volk en zelfs geen Europese publieke opinie. Daarom is het huidige Europa vooral een ‘Europa van de natiestaten' die in Brussel delen van hun soevereiniteit samenbrengen om een meerwaarde te creëren, zoals een interne markt of een gemeenschappelijke munt. Daarom ben ik voor een ‘Verenigd Europa van Staten'.
Zelfs in een globaliserende wereld waarin continenten die ver weg leken steeds dichterbij komen, groeit juist de behoefte aan een eigen identiteit. Wie zijn we en waar staat onze maatschappij voor? Dat proces voltrekt zich in veel Europese landen. Die vragen worden nog versterkt door massale immigratie van mensen met een andere cultuur politieke achtergrond. In zijn eerste Burgermanifest schreef Verhofstadt nog over ‘de spanning tussen Westerse waarden en de islam' op gebieden zoals vrijheid van meningsuiting, vrijheid van godsdienst en gelijkwaardigheid van man en vrouw. Nu beweert hij precies het tegenovergestelde van dat discours. Wie op die spanning wijst, is ineens een ‘nationalist'. Verhofstadt ontkent die spanningen nu, hij relativeert de westerse waarden. De uiterste consequentie van zijn denken is culturele capitulatie en nihilisme.
Zijn verwijzing naar Auschwitz is absurd. De twintigste eeuw werd gekenmerkt door totalitaire filosofieën met een universele pretentie. Auschwitz was het gevolg van het nationaalsocialisme en de werkkampen van Stalin en Mao sproten voort uit het communisme. Beide streefden naar een wereldheerschappij, uit naam van atheïstische theorieën, zoals een vernietigende rassenleer en de dictatuur van het proletariaat. Beide ontkenden nationale identiteiten van natiestaten.
Verhofstadt zit op een dwaalspoor. Hij is voor een federale Europese entiteit, zoals veel Belgische politici. Zij zoeken Europa als Ersatznation omdat ze de problemen in eigen land niet kunnen oplossen. Het Belgisch model wordt onbetaalbaar, het Belgisch bestel niet hervormbaar en Brussel onbestuurbaar. Europees federaal idealisme is een vlucht uit de Belgische werkelijkheid. Verhofstadt pleit voor een Europese belasting en vindt dat Europa via de uitgifte van obligaties schulden moet maken. Hij herhaalt alle fouten van zijn Belgische regering.
In zijn eigen liberale fractie in het Europees Parlement heeft Verhofstadt Ieren, Finnen, Nederlanders, Italianen, Spanjaarden en Fransen. Durven zij — net als hun fractieleider — thuis zeggen dat hun ‘nationale identiteit' een crimineel concept is dat ultiem kan leiden tot gaskamers? Laat Verhofstadt zijn betoog in De Standaard eens afsteken in zijn eigen fractie. Ik kom graag kijken.
DERK JAN EPPINK Wie? Europees parlementslid (LDD) en lid van de fractie van Europese Conservatieven en Hervormers.
Wat? Verhofstadt ziet in Europa een ‘Ersatznation'.
Waarom? Omdat Belgen geen natiestaat hebben en er dan maar eentje gaan zoeken.
Bron Iskander
Geen opmerkingen:
Een reactie posten