1630
296 - DOORBRAAK HET CORDON SANITAIRE IS
DE STROP VOOR DE VERKEERDE
**
*
Dinsdag 30 juni 2020
*
VOOR GESCHRIJFSEL
*
Denkend
aan de onthoofding van Lodewijk XVI en zijn Marie Antoinette, viel mijn
oog op nog maar eens een reden waarom de verzamelde kleurenpartijen als
koningskinderen al een jaar of 20 de traag maar zeker dieperik
intuimelen. Hebben die nog eens chance dat er in onze dagen geen
guillotines meer mogen zijn. Want, net als in 1789 is het Volk woedend
en buiten zichzelf. Verandering? Ja! Maar niet boven de hoofden van de
mensen, de ene willekeur vervangen door een andere…
**
*
Precies alsof criminele politieke spelletjes geen algemene politieke gevolgen zouden hebben.
Kijk om U heen, ieder voor zich, en neem de nodige beslissing. Laat verandering verandering zijn.
Cordon sanitaire: kamikaze voor CD&V en VLD
*
*
CD&V en VLD kwamen in existentiële crisis door zich te onderwerpen aan linkse cordon-strategie
Uit
tal van onderzoeken blijkt dat de Vlamingen dat cordon sanitaire moe
zijn. Maar de partijtop luistert niet. En dus loopt die kiezer weg.
foto: ©Europees Parlement
Links
is zwaar in de minderheid in Vlaanderen. Al sinds de invoering van het
enkelvoudig stemrecht na WO I haalt links in al zijn oude vormen en
gedachten opgeteld amper een dik kwart van de Vlaamse kiezer. Als een
linkse partij verkiezingen wint, is dat altijd ten koste van andere
linkse partijen. Maar het linkse blok als geheel wint niet.
Bij
de dioxineverkiezingen van 1999 haalde Groen met 11,6% nooit meer
stemmen. Maar dat ging ten koste van de socialisten. Bij de volgende
verkiezingen in 2003 kwam de sp.a op een climax van 24%. ‘Steve is God’,
titelde De Morgen triomfantelijk. Maar de groenen zakten tegelijk onder
de kiesdrempel. Ook de doorbraak van de communistische PVDA in 2019
ging ten koste van de SP.A en leidde zoals altijd tot een min of meer
even kleine linkerzijde in Vlaanderen met amper 26%. De inzet voor
linkse partijen in Vlaanderen is enkel tactisch: het leiderschap op
links veroveren. Daarvoor moeten ze andere linkse partijen
kannibaliseren. Hoe komt dat?
Linkse dwergen op de schouders van Waalse reuzen
De
strategische winst ligt voor elke linkse partij elders. Meer bepaald in
Wallonië. Dat is het spiegelbeeld van Vlaanderen. Daar haalt links
immers sinds WO I een meerderheid. Dat verklaart ook meteen de innige
liefde van Groen voor Ecolo. Conner Rousseau gaat zijn hele partij zelfs
huisvesten bij de schoonmoeders op het PS-hoofdkwartier. De linkerzijde
in Vlaanderen moet daarom gehoorzamen als de Waalse heren dat wensen.
Daardoor moet ze fundamenteel tegen de belangen van de eigen Vlaamse
bevolking kiezen. Daardoor is ook de sociologie van de linkse stem in
Vlaanderen fundamenteel gewijzigd.
het verraad van de sociaaldemocraat
Vlaamse
arbeiders die de Vooruit opgebouwd hebben stemmen al lang niet meer
socialist, maar ondertussen Vlaams-nationalist. Elke poging om dat
historische electoraat terug te winnen botst altijd op het verraad van
de sociaaldemocraat. Conner Rousseau trok zijn standpunt over een
hoofddoekenverbod sneller in dan de kranten erover konden berichten. In
de nipte tactische strijd om het leiderschap op links in Vlaanderen kan
hij het zich niet permitteren allochtoon electoraat te verliezen. PVDA
met de BLM-betoging en Groen met praktijktesten sprongen meteen in het
gat. Als het erop aankomt, liggen de prioriteiten van links bij een
allochtone agenda, en tegen de belangen van de Vlaamse werkende klasse.
Quid CD&V?
De
echte machtsverschuivingen in Vlaanderen gebeuren immers aan de
rechterzijde. Daar zit al evenzeer sinds WO I zowat driekwart van de
Vlaamse kiezer. Centraal hier is de Vlaamse christendemocratie die
decennia de dominante politieke macht was. In 1978 haalde Leo Tindemans
nog 45% van de stemmen, bij de laatste verkiezing bleken zijn opvolgers
daar maar liefst twee op de drie kiezers van toen kwijt te zijn
gespeeld. En de bodem is nog niet bereikt. De Vlaamse
christendemocratie flirt in de peilingen met de irrelevantie op de grens
van 10%. De verzuiling bestaat enkel nog in de structuren, niet langer
in de hoofden en al zeker niet in de harten van de mensen.
Ooit
was de CVP de emanatie van de grondstroom in Vlaanderen. Niet
revolutionair, maar conservatief. Ondernemend maar sociaal
verantwoordelijk. Vlaams-bewust… maar met mate. In de psychologie van
vele lokale CD&V-bestuurders zijn ze dat nog steeds gezien hun
relatieve sterkte op dit niveau. Maar als het niet over de
spreekwoordelijke straatstenen gaat, dan kiest de Vlaming massaal voor
andere, duidelijk Vlaamse en rechtse partijen. Tegenover de 45% van
Tindemans in 1978 haalden Volksunie en Vlaams Belang samen met moeite
15%. Nu zijn de rollen precies omgekeerd. De kiezer heeft de
christendemocratie niet verlaten, de CD&V heeft de Vlaamse kiezer
verlaten.
CD&V en VLD betalen de prijs van het cordon
Het
cordon sanitaire werd voor links eind jaren ‘80 opgelegd, zogenaamd om
de democratie te beschermen tegen het Vlaams Belang. Gezien de duurzame
opgang van Vlaams Belang is dit compleet gefaald. Maar daar draaide dat
cordon sanitaire natuurlijk helemaal niet over. Het ging wel over het
verdelen van de rechts-Vlaamse meerderheid vanuit een eigen linkse
machtslogica. Links betaalt immers de prijs niet voor het manipuleren
van de Vlaamse democratie. De gewone Vlamingen betalen de financiële
prijs met steeds hogere staatsschulden en belastingen om Waalse putten
te vullen en de maatschappelijke prijs met steeds meer vervreemding en
verlies van identiteit. De Vlaming op zijn beurt vertaalt dat door de
partijen CD&V en Open Vld af te straffen. Beide partijen zijn
ondertussen in een existentiële crisis terechtgekomen door zich te
onderwerpen aan deze linkse cordon-strategie.
Zelfmoord van de traditionele partijen
Het ongenoegen borrelt ondertussen op bij de basis. Kamerlid Hendrik Bogaert
stelde onlangs het duidelijk inhoudelijk oneens te zijn met Vlaams
Belang, maar niet langer het cordon sanitaire te willen handhaven. Zo
worden immers kiezers genegeerd, uitgesloten en functioneert de normale
werking van onze democratie niet volgens Bogaert. Ook met Vlaams Belang
moet een compromis mogelijk zijn vond hij.
Pacificatiedemocratie
is de wijze waarop men, ondanks grote verschillen, er toch in slaagt
consensus middels compromis te vinden. Het behoort tot het DNA van de
Vlaamse christendemocratie. Partijvoorzitter Joachim Coens reageerde
echter scherp door elke dialoog te weigeren, en elk compromis met Vlaams
Belang op voorhand af te wijzen. Elke letter van wat het Vlaams Belang
voorstelt namens 800,000 Vlaamse burgers is volgens hem dus per
definitie 100% tegengesteld aan wat de CD&V daar over denkt.
Hetzelfde geluid konden we bij zijn kersverse liberale collega Egbert
Lachaert horen.
Uit tal van onderzoeken blijkt dat de Vlamingen dat cordon sanitaire moe zijn
CD&V
en Open Vld geven daarmee blijk van een vreemdsoortig extremisme
waarbij hun voormalige kiezers afgeschilderd worden als totale onmensen,
complete onwetenden, of alleszins burgers waar op geen enkele wijze ook
maar enige rekening mee moet gehouden worden. Uit tal van onderzoeken
blijkt dat de Vlamingen dat cordon sanitaire moe zijn, Maar de partijtop
luistert niet. En dus loopt die kiezer weg.
Laat de zon opkomen in Vlaanderen
Politici
moeten het niet eens zijn met elkaar om toch verschillen te overbruggen
en een eerbaar compromis te kunnen sluiten. Want hun functie is het
algemeen belang dienen. ‘Zelfs als Vlaams Belang de zon kan doen opgaan,
zou ik nog niet meestemmen’ snauwde Bart De Wever Tom Van Grieken toe
in hun eerste duel op de Zevende Dag in 2015. Het is hem slecht
bevallen. Omdat de grondstroom in Vlaanderen centrumrechts is, en die
heeft geen boodschap aan het arrogante extremisme van het cordon
sanitaire. De Wever luisterde naar de Vlaamse kiezer, en knoopte
volwassen onderhandelingen met het VB aan. CD&V en Open Vld
negeerden de kiezer nogmaals. Mogelijks voor de laatste keer.
In
2024 staan immers zowel Vlaamse als lokale verkiezingen op de agenda.
In elke peiling sinds 2019 is Vlaams Belang de grootste partij en is er
bovendien een meerderheid met N-VA in het Vlaams Parlement. Voor het
eerst in de geschiedenis zijn alle traditionele partij dan overbodig om
een coalitie te vormen. Een machtspartij zonder macht is nutteloos en
gedoemd, zo weet CD&V sinds paarsgroen. Lokale besturen vormen nog
steeds de ruggengraat van de traditionele machtspartijen. Bovendien is
het goed mogelijk dat de lokale verkiezingen van 2024 danig beïnvloed
zullen worden door de Vlaamse verkiezingen enkele maanden ervoor. Als
Coens en Lachaert blijven weigeren om de zon in Vlaanderen te doen
opgaan, zullen ze de laatste zijn om het licht uit te doen in hun
partij.
Tom Vandendriessche
NA GESCHRIJFSEL
*
Zou
Jos Geysels van Agalev reeds ter ziele, nu Groen, ook al op z’n Turkse
zwammigheid op apegapen, dan niet weten, dat elke revolutie haar eigen
jongen opvreet? Of, op z’n Vlaams gezegd, dat wie het gevaar bemint, er
ook zal in vergaan?
Ja, dat is nu eenmaal zo. Wie in de natuur naar de zaken groen opkijkt doet dat meestal met kikvorsperspectief.
En
och Gottekes, die Hasseltse kanaalduiker…. Is het niet beter dat die
nooit geboren was? Idem dito voor Frank VandenBroucke, de
geldverbrander. Of voor Willy Claes, de veroordeelde Minister-Crimineel
en ex-Grote Navo-Baas?
Nochtans komen die voort uit het volk dat ze als Judassen verkocht hebben aan de onderdrukkers ervan.
-
Tot
inkeer komen en de rangen vervoegen… Het zou hen sieren. Zo lang er
geen overwinnaars zijn, zijn er ook geen verliezers. Ideaal dus om samen
op te trekken.
Maar
dan moet de pretentie worden opgeheven. Niet verder doen zoals de
Openbare Omroep. Van de daken schreeuwen omdat GROEN in Frankrijk de
verkiezingen zou gewonnen hebben; omdat ze in coalitie met andere
mini-partijtjes, de zittende Linkse burgemeester in een paar steden
hebben kunnen van de Macht verdringen. De toon alleen al van de melding
sprak boekdelen.
-
En
toch kan ik me van de indruk niet ontdoen, dat er elders nog een paar
rattenvangers van Hamelen bezig zijn. Altijd richting afgrond, verblind
door de rode lichten…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten