ENGELSEN IN OORLOG TEGEN… ENGELAND
Bij het lezen van onderstaand artikel werd ik tegen mijn zin, teruggevoerd naar mijn prilste kinderjaren naar de ‘Hofstede van Caloen’ (Dudzele bij Brugge) waar mijn fantastische nonkel René hereboer was tijdens de oorlog. Als kinderen hadden wij met ‘die van ’t kasteel’ absoluut geen uitstaans, en het was ons streng verboden daar dichterbij te komen, alhoewel het tuinmansbootje van de onderhoudsman op de kasteelwal ons onweerstaanbaar aantrok. Wij wisten niet veel van die oorlog en als kind hadden wij heerlijke dagen op die hoeve, de omringende bossen en de verleidelijke aantrok van het Zeekanaal, waar later de RAF (Royal Air Force) kwam mitrailleren dat het…een lieve lust was. Wisten wij veel dat ons Ma daar deftig meehielp aan het vele werk dat boer en boerin en de oudste kinderen bijna niet aankonden.
‘Pietje’ was de naam van de boever, een simpele jongen, die telkens Nonkel ongewild verklapte aan Tante, “waar hij bleef om te eten’ als Pietje met de paarden, zonder boer, alleen te middag op het hof aankwam om ze te stallen…Wij wisten het wel, maar zwegen wijselijk, want Nonkel had dan telkens wel een beloning voor ons. Dan zong hij, ’s avonds, in het halfduister, in de donkere boerenkeuken. Hij zong o.a. van de Spaanse Burgeroorlog en het arme kind dat naar de Vlaanders was gevlucht, ‘heel alleen op ’s werelds wegen, geen vader of moeder, geen broer of zuster: ziet mij aan, arme Spaanse vluchteling’… met veel tremelo’s, want Nonkel kon zingen! Waarom op bepaalde dagen de ‘grammofoon’ met de grote hoorn en de ‘muziekplaten’ van de zolder mocht gehaald worden, snapten wij kinderen ook niet. Maar toen dansten onze grote zus en broer depolka of de mazurka met de Brugse neven en nichtjes, en lachten zowel ons moeder als Tante, wat ze anders nooit deden…Blijkbaar moest er iets gevierd worden – maar daar werd, in ons bijzijn, over gezwegen…Ja, Nonkel Rern& was ‘ne plezante…Zelfs toen hij iedereen van tafel kreeg, als hij op ’t hof luidkeels een conversatie begon in zijn sappig Brugs dialect, tegen… een paar kippen. Iedereen recht e naar buiten – en Nonkel, smakelijk lachend: ‘Kom, we gaan naar ’t veld’….Jongens, wat was ik spijtig zelf geen vader meer te hebben, want die was, werd er verteld, nòg plezanter….
Waarom Nonkel zo dikwijls te laat kwam voor het middag-eten? Dan was hij naar ’t Boomtje’, om ’n dreupel (of meerdere) zei ie, maar wij zagen ook wel dat die madam van ’t Boomtje jong, rond en leutig was. Wat ’n verschil bij ons Tante, die door zorgen gekweld (?) veel te vroeg oud geworden was….
U gelooft me niet? Herberg ’t Boompje bestaat nog altijd, even oud als toen, langs de Steenweg Brugge-St Jozef naar Knokke, de Dudzeelse Weg…En Nonkel René? Zit ergens hierboven glunderend.”n straaltje takssap te zetten waar dat schattig engeltje straks haar voetjes zal willen neerzetten, denk ik. Ik ontmoette hem, zijn foto, gisteren op het Internet, toen mijn stamboom langs moeders kant (waarmee houden die mensen zich toch bezig!) onverwacht binnenrolde op Google-zoekmachine. Hij zag er nog uit als toen. Alleen stond er een hemels groot vraagteken te lezen in zijn ogen, die mij vroeger zo monkelend aankeken toen we , jong volkje, samenzweerderig een of andere grap in elkaar zaten te konkelfoezen achter het wagenkot….Die portefeuille aan een twijndraadje bijvoorbeeld….Of zwarte zeep onderaan de zware klink van het bakhuis waar Tante seffens brood zou gaan bakken…Ons opstoken, Ja, en dan kwansuis dreigen, als ’t resultaat meeviel (!) dat hij ons wel zou krijgen….Ja, Nonkel René, ik weet het ook niet. De meesten van toen zijn dood, en de ‘huidigen’ dragen nog wel Uw naam, maar onze wegen zijn uit elkaar gegaan….Gij zijt een van de laatsten (1962) die gestorven zijn in het middeleeuwse St Janshospitaal; aan de Dyver, onder de half-ondergrondse gewitte keldergewelven, waar ge wist dat het leven traagjes uit U wegsloop, Uw handgreep was van ijzer als vanouds, als wildet gij U vastklampen aana onze jeugd…
Van de Spaanse Burgerloorlog naar de Engelse Burgerloorlog, in….Afghanistan…..
Voorboden van een Europese burgeroorlog:
Britten vechten tegen Britten in Afghanistan
Brise soldaten die in een surrealistisch kleine burgeroorlog verwikkeld zijn met een toenemend aantal Britse jihadisten, die naar Afghanistan reizen om daar de Taliban te ondersteunen. Dit melden legerofficieren de krant de ‘Independent’ (1).
Of is iemand werkelijk van mening dat deze mensen als zij terugkomen (omdat zij de Britse pas bezitten), hier in Europa de vijandigheid van daar hier ineens van zich af leggen en dat alléén om de laffe regeringen hier een plezier te doen?
Britse geheime diensten schatten dat ca. 4000 Britse moslimsoldaten naar Pakistan zijn vertrokken.
Lord Ahmed (2) zal hen waarschijnlijk in Londen missen. Veel Britse jihadisten vertrekken ook naar Somalië en doen dienst in jihad-oorlogen. In Afghanistan echter vechten Britten tegen Britten. Men heeft bij veel gesprekken die afgeluisterd werden het Britse Midlands-accent gehoord.
De Britse regering is bovendien zo dom onnodig mensen als Mohamed Binyam (de Murat Kurnaz van de Britten) (3) uit Guantanamo op te nemen, die bovendien geen Brits staatsburger zijn. Dit is dus pure zelfvernietigingsdrift van de huidige Britse regering.
Dit artikel verscheen op ‘Kybelenes Weblog’ en is vertaald uit het Duits.
1. http://www.independent.co.uk/news/world/asia/exclusive-army-is-fighting-british-jihadists-in-afghanistan-1631347.html
2. http://www.kybeline.com/2009/02/18/lord-ahmed-fordert-seine-britische-untertanen-auf-gegen-die-juden-gesetzlich-vorzugehen/
3. http://www.jihadwatch.org/archives/024992.php#respond ; http://www.google.nl/search?hl=nl&q=Mur
Bron Het Vrije Volk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten