Onderstaand verhaaltje is biechte-waar: het werd mij zo pas gesignaleerd door een trouwe (en bijgevolg) lieve lezer(es?).
Elke gelijkenis met bestaande personen of landstreken is zuiver toevallig, daar aan de integriteit van de verteller niet kan getwijfeld worden. Uylenspiegel is terug in het Land!
Het jaar 2050.
België bestaat al lang niet meer, Vlaanderen en Wallonië zijn twee
onafhankelijke republieken.
In een klein bouwvallig huisje in de cité van Luik zitten Jean en Louisa
bij kaarslicht te praten.
Jean is een gepensioneerde postbode, militant van de FGTB en op pré-
pensioen sinds zijn 41ste.
Louisa was kuisvrouw in de gebouwen van de Parti Socialiste maar is al 19
jaar op ziekteverlof.
Het is oudjaar en Jean en Louisa zitten bij aan tafel.
De elektriciteit doet het al jaren niet meer; de gas is afgesloten en van
stromend water is al geruime tijd geen sprake meer.
Plotseling springen alle lichten in het huis aan. Er is elektriciteit!
Louisa loopt naar het gasvuur en ja, er is ook gas.
Ze draait de kraan van de lavabo open en er is stromend water.
Jean vertrouwt het niet en roept in paniek naar zijn vrouw:
"Louisa, va chercher mon fusil ! Les Flamands sont de retour!".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten