O LAND VAN STEEN E KOORD

Normaal zouden wij zingen O Land of Hope and Glory, maar onder in vloed van de vredelievende godsdienst moet dat dan maar lichtjes gewijzigd worden.
Primitief, zegt U?
Weet ik nog niet zo goed. Kunnen stenen (om te stenigen) zijn met historische waarde, en koorden met culturele achtergrond, beide hulpmiddelen op maat van de Islam. Dat Iran daarenboven de beschikking heeft over nucleair geweld, zegt U…..
Inderdaad. Maar dat houden ze in reserve voor de vernietiging van Israël en de start van Wereldoorlog III, Finale Final. Als Vriend Obama maar tijdig wakker schiet….


Stenigende baardmannen met nucleaire wapens?
vrijdag 27 februari 2009 09:28

Deze week is de eerste Iraanse kernreactor in werking gesteld. Hij is gebouwd met behulp van de Russische Federatie. Pas eind dit jaar kan hij volledig in gebruik worden genomen.

Het Internationaal Atoomenergie Agentschap (IAEA) kwam eerder deze maand met een rapport over het nucleaire programma van het islamitische Iran. Volgens het IAEA beschikt Iran over 5.600 centrifuges waarvan alleen al 4.000 actife zijn voor de verwerking van uranium tot nucleaire brandstof.
Ook meldde het IAEA dat Teheran aanzienlijk meer uranium heeft verrijkt dan tot dusver was bekendgemaakt. Het land beschikt nu over 1.010 kilogram laagverrijkt uranium. Als deze hoeveelheid verder wordt bewerkt tot verrijkt uranium, dan is dat voldoende voor de productie van een atoombom. De directeur van het nucleaire programma van Iran kondigde deze week aan dat ze naar 50.000 centrifuges streven. Dit laatste zou genoeg zijn voor een compleet nucleair wapenarsenaal.
Obama
In Israël kunnen ze, anders dan in het land van hoop en verandering, het land van Barack Obama, niet rustig slapen door deze berichten. Het is heel begrijpelijk dat Israël deze berichten uit Teheran en de Verenigde Naties angstaanjagend vindt.
Als president Obama het islamitische Iran te veel ruimte gaat gunnen, woordoor ze hun plannen moeiteloos kunnen voltooien, moet Israël zelf gaan optreden.
Wat dit betekent, weet niemand precies. Want dan zou president Obama in tegenstelling tot zijn voorgangers niet in staat zijn Israël te kunnen beïnvloeden. Maar in welke toestand verkeert het islamitische nucleaire Iran?
Gestenigd
In de afgelopen jaren werden in Iran verschillende personen in verschillende provincies gestenigd of opgehangen.
Vorige week was er sprake van een klassiek geval. Vier jaar geleden was een muziekdocent in een noordelijke stad van Iran gearresteerd wegens een seksuele relatie met een leerling.
Het ging niet om een minderjarige leerling. Een liefdesgeval dus. Een buitengewoon ernstig geval! Want de vijftigjarige muziekleraar had ook nog een vrouw. De moeder van de muziekleraar zei tegen de Iraanse kranten dat haar zoon in ‘voorlopig huwelijk’ was getreden met zijn leerling. Dat mag, volgens de sjiitische sharia.
Kwade tongen
Dat zou weer te maken hebben met het feit dat vrouw van de ter dood veroordeelde wegens ziekte geen seksuele relatie kon hebben met haar man, aldus de moeder van de ongelukkige. Kennelijk kan het vervangen van het begrip liefde door seks tot meer begrip leiden.
Uiteraard kun je in Iran voor één uur of één dag in het huwelijk treden met iemand. Kwade tongen spreken hier van de door sharia goedgekeurde hoererij.
Ophanging
Onder druk van een aantal geestelijken was de steniging van de man omgezet in ophanging. Het meisje, de leerlinge, was ongetrouwd, en daardoor was er geen sprake van overspel. Zij zou met zweepslagen worden bestraft.
Maar nog keer fout, getrouwd of niet getrouwd, dan hebben de ayatollahs ook voor haar genoeg touw en of stenen in voorraad.
De muziekleraar is donderdag 19 februari opgehangen wegens liefde en erotiek. Er zijn nog veertien personen (mannen en vrouwen) die tot de steniging zijn veroordeeld.
Barbaarse straffen
Mijn vraag aan u is: vindt u het niet gevaarlijk dat een land met dergelijk barbaarse straffen en een barbaars regime straks het vermogen heeft om kernwapens te produceren?
Zijn deze baardmanen zo betrouwbaar, dat wij met hen vrede kunnen onderhandelen?
Bron Elsevier mail.