VROUWENROKKEN ZIJN NIET HALAL

VROUWENROKKEN ZIJN NIET HALAL

Versta me niet verkeerd. Ik probeer alleen, naar moslim gebruiken, eerlijk te zijn in mijn taalgebruik. Volgens de woestijncultuur die men zegt niet te willen overnemen, maar toch stilaan toelaat zo niet oplegt, zijn de verleidelijke wezens, waar de moslim mannen niet willen/niet mogen kwijlkend naar kijken, het best in te pakken in tentzeilen, burka’s genaamd. Wee hen, zij, die het wagen met blote onderbenen, of, o gruwel, met mini-rokken en ontblote knieën, door het straatbeeld te wandelen.
Ze zullen bespuwd en beledigd worden, en als het niet helpt, zal een vitriool-besprenkeling dat wel doen. Allah ter ere….
Neen! Neen! Het zal zo geen vaart lopen, vertellen onze Grote Geesten. De moslims zullen zich stilaan aanpassen….
Juist. De discussie zal eindigen…als de mode meer Oosters wordt…..
Op het hoofd kleurige sjaaltjes, en rond het lichaam wijde gewaden tot op de grond, bijvoorbeeld. Honderd jaar geleden liep mijn oud grootmoedertje ook zo rond. Het enige verschil, de vooruitgang, zal zitten in de kleuren. Toen was de enige kleur zwart, of nonnen-grijs, en onder de kapmantel kon het halve gezin, toen er, bij nacht en ontij, door de kerkwegeltjes in het donker moest opgetrokken worden naar de vroegmis, drie kwartier ver. Van aan ‘De Drij Gapers’, aan de grens met Aartrijke tot Eernegem-centrum. Het enige lichtpunt was het gehucht ‘De Molen’, ruim halfweg, waar de sliert misgangers stilaan aangroeide tot een kleine processie. Onder die kapmantel rook het naar mottebollen, oude snuif en verschaalde lichaamsgeuren. Hopelijk zal nu daaraan verholpen zijn. Alhooewel, om authentiek te zijn, de parfumwereld ook zal moeten overgeschakeld zijn. De overheersende geuren zullen dan neigen naar oud leer, natte geitenkeutels en de rook van uitdovend kampvuur. Waarlijk een hele vooruitgang….
Ik ben alleen bevreesd, dat de overheersende modekleur groen zal zijn. Met , voor de berer gestelden, opgenaaide pareltjes in zwaardvorm.
Parijs: het dragen van een rok is een waagstuk

E.J. Bron 28 maart 2009

Parijs is de modehoofdstad van de wereld. De mooiste rokken werden door Parijse ontwerpsters ontworpen. Dat zou binnenkort echter spoedig verleden tijd kunnen zijn. Want vrouwen die een rok dragen, gelden in Frankrijk intussen onder steeds meer medeburgers uit de islamitische cultuurkring als ”vogelvrijverklaarde”.
Omgekeerde wereld: in Frankrijk maken vandaag de dag feministes reclame bij vrouwen voor het dragen van lange broeken – opdat ze door immigranten met rust worden gelaten. Niet alleen in de modehoofdstad Parijs durven steeds minder meisjes en vrouwen een rok te dragen. Reden: jeugdbendes en medeburgers vallen hen aan en betasten hen als een ”vogelvrijverklaarde”. Dit hebben de Fransen te danken aan de morele voorstellingen van de geïmmigreerde medeburgers uit de islamitische cultuurkring.

Overal daar, waar steeds meer minaretten de silhouetten van Franse steden bepalen, verdwijnt de tolerantie. Vooral vrouwen krijgen daarmee te maken. Jonge moslims gooien met stenen naar hen. Het begon in Parijs: jonge meisjes, die een rok dragen, worden door hen met stenen bekogeld (tot aan straatklinkers toe!). De meisjes worden door de medeburgers uitgescholden voor ”slet” en ”hoer”.
Toen enkele jaren geleden al ook Duitse scholieren die op uitwisseling waren het slachtoffer werden van deze praktijken, berichtte het weekblad Der Spiegel hierover eenmaal kort en terughoudend onder de kop “Minirok-alarm in Parijs” (http://www.spiegel.de/schulspiegel/0,1518,408863,00.html).
Men verzweeg daarbij echter de herkomst van de daders. Intussen komen zulke voorvallen in het hele land voor. Niemand voegt ze samen. Dat zou politiek niet correct zijn. En Duitse (Nederlandse!) media kijken nog steeds de andere kant op.

Maar in Frankrijk bestaat de succesvolle film ”Vandaag draag ik een rok”, met Isabelle Adjani in de hoofdrol. En daarin wordt de culturele verarming door medeburgers uit de islamitische cultuurkring met het thema ”vrouwen en rokken” gethematiseerd.

Korte inhoud van de film: Sonia, lerares op een probleemschool in een Parijse voorstad, wordt iedere dag blootgesteld aan respectloosheid en vernederingen van haar islamitische leerlingen. Als zij de revolver van een van de leerlingen in handen krijgt, wordt ze zelf onbedoeld de gijzelnemer van de klas en eist een officiële dag onder het motto: ”Vandaag draag ik een rok!”. Een dag waarop meisjes zelfbewust vrouwelijk gekleed – in een rok – op school kunnen komen zonder bang te hoeven zijn voor hun veiligheid en het verlies van hun goede naam.

De Weense krant ”Kurier” heeft de film als aanleiding genomen om een keer politiek incorrect naar de realiteit in Frankrijk te kijken. Onder de kop: ”Frankrijk: het dragen van een rok is een waagstuk” wordt bijvoorbeeld gezegd: ”Inderdaad vermijden in wijken met sociale woningbouw steeds meer meisjes het dragen van een rok en verbergen ze hun vrouwelijkheid door middel van unisekskleding”, volgens de sociologe Isabelle Clair. En de krant vraagt: ”Wordt de rok het symbool voor het zelfbeschikkingsrecht van vrouwen? En bedreigt de mannelijkheidcultus van delen van de sociaal achtergebleven jeugd, plaatselijk vermengd met de radicale islam, de seksuele vrijheid?”

En inderdaad raden feministes Franse vrouwen heel openlijk aan om hun rokken in de kast te laten hangen en uit veiligheidsoverwegingen alleen nog maar in een broek over straat te gaan.

( http://www.kurier.at/nachrichten/306214.php)

Bron: www.info.kopp-verlag.de

Bovenstaand artikel werd uit het Duits vertaald door:

E.J. Bron in Het Vrije Volk