Het Perzië van vòòr Ajaotllah KHOMEINI, zijnde van na de Tweede Wereldoorlog tot 1979, was pro-Westers en vooral pro-Amerikaans, waar door communistisch gestook de moslim ‘beschaving’ de overhand kreeg. De Sjah met zijn 3de echtgenote, de glamour-prinses Farh Diba, moest vluchten, om in het buitenland kort daar op (aan kanker) te overlijden. Het sprookjesland Perzië werd omgedoopt tot Iran, en alras heerste er een blederige tirannie onder de strengste islamwetgeving ter wereld. Korte tijd later was het land in oorlog met Irak (Sadam Houssein), zodat alras de pro-nazihouding van het land in WO II vergeten werd.
(Nogmaals met dank aan Wikipedia, die inzake al die dingen werkelijk de rol van de H. Geest niet alleen heeft overgenomen, maar ook verbeterrd….)
Laat mij Pezië/Iran als voorbeeld stellen, hoe het werk van één man (Khomeini) bijgestaan door een tiental fanatiekelingen, in een minimum van tijd een land compleet binnenste-buiten kan keren, wat bij ons, als we niet op onze hoe zijn, ook staat te gebeuren. Teheran, ten tijde van de Sjah en Farh Diba, was een westerse stad qua uitzicht en leefwijze. De vrome moslimbevolking zag er maar al te graag de voordelen van in – maar was dat, onder gestook van het communisme en de zweep van de Islam, al vlug vergeten. Nu ziet men in de straten van Teheran alleen nog gestalten lopen in boerka.
Not without my daughter
Voor wie het beeld van Teheran van vòòr en nà Khomeini nog niet duidelijk is, kan ik verwijzen naar dit boek, of deze film. Vanzelfsprekend is de succesperiode er van voorbij, en zullen er in de boekhandels geen stapels en stapels meer liggen. Ik vrees zelf dat er een ‘no passeran’-devies geldt…want niet poiltiek-correct en ‘gefundenes Fressen’ voor Filip Dewinter…..
Ik kan U verzekeren dat dit waar gebeurd verhaal (zie Wikipedia) werkelijk bloedstollend werkt. En niet te vergeten: gisteren dààr, morgen hier…..Vandaar dat ik mijn steentje wil bijdragen in de waarschuwing door te helpen dat beetje inzicht te geven in de strafwet aldaar, onder de sharia….
Wie wil weten hoe het leven eruit ziet in een samenleving waarvan de regels door de aanhangers van de ”religie van de vrede” overeenkomstig de richtlijn en eisen van hun heilige boek worden gemaakt, zou eens een kijkje moeten nemen in die landen die al het dichtst bij het einddoel van alles moslims zijn. Bijvoorbeeld Iran, waar islamitisch recht (sharia) al staatsrecht is geworden. In het onderstaande stuk wordt u geïnformeerd over de bijzonderheden van het islamitische rechtswezen door de – inmiddels geëmigreerde – Iranese advocate Mehrangiz Kar.
Doodvonnissen
Volgens artikel 90 wordt een man of een vrouw terechtgesteld als ze meerdere malen vreemdgaan. En volgens artikel 95 kunnen zelfs geesteszieken op grond van deze beschuldiging worden terechtgesteld.
In de wet wordt benadrukt dat de islamitische wetgeving niet omzetbaar zou zijn in het land van de vijand van de islam. Ergens anders wordt in artikel 7 benadrukt dat de Iraniërs die in het buitenland zulke daden plegen in Iran kunnen worden veroordeeld wanneer ze in Iran zouden worden gearresteerd. Daarom worden Iraniërs die in ballingschap leven en Europeanen die met Iranese vrouwen een seksuele relatie onderhouden niet automatisch beschermd door de islamitische wet, in ieder geval niet als ze naar Iran gaan.
Volgens artikel 179 wordt een man of een vrouw terechtgesteld wanneer deze meerdere malen werd betrapt op de consumptie van alcohol en daarvoor meerdere malen zweepslagen kreeg toegediend en toch nog steeds alcohol drinkt. De terechtstelling volgt bij de vierde keer bewezen alcoholconsumptie. Volgens artikel 180 kunnen ook geesteszieken, die meerdere malen hebben gedronken, worden terechtgesteld.
Volgens artikel 157 wordt in het geval van ongeoorloofde geslachtsgemeenschap, nadat er driemaal zweepslagen zijn toegediend, bij de vierde keer het doodvonnis uitgesproken.
Tegenover niet-moslims is vooral artikel 82 discriminerend. Wanneer een niet-moslim met een islamitische vrouw ongeoorloofde geslachtsgemeenschap heeft, wordt de niet-moslim direct bij de eerste keer terechtgesteld. Dat betekent dat een Europeaan die met een Iranese in Europa buitenechtelijk geslachtsgemeenschap heeft volgens de Iranese wet in Iran kan worden terechtgesteld als hij daar wordt gepakt. Want zulke geslachtsgemeenschap geldt als verkrachting van de moslima. In hetzelfde artikel 82 wordt ook voor verkrachting in het algemeen de doodstraf vastgelegd.
Volgens artikel 111 worden twee homoseksuelen, die volwassen en bij hun verstand zijn, in het geval van een duidelijke seksuele relatie terechtgesteld.
Volgens artikel 112 wordt een volwassen man, die geslachtsverkeer met een minderjarige had, terechtgesteld. Als de minderjarige deze geslachtsgemeenschap vrijwillig had, wordt deze met 74 zweepslagen bestraft.
Volgens artikel 122 worden twee mannen bij de vierde keer terechtgesteld als ze driemaal seksuele omgang met elkaar hadden, maar niet in elkaar waren binnengedrongen en al driemaal zweepslagen kregen toegediend.
Wanneer twee lesbische vrouwen vanwege een seksuele relatie al driemaal zweepslagen kregen toegediend, worden ze volgens artikel 131 bij de vierde keer terechtgesteld.
Weliswaar wordt in de islamitische wetgeving, zoals deze in Iran werd vastgesteld, voorzien in de doodstraf voor een moordenaar, maar niet altijd wordt een moordenaar terechtgesteld, want er bestaat ook de mogelijkheid tot schadevergoeding, die in de bloedwetgeving is vastgelegd.
Alleen een islamitische man geldt als een volledig mens
De bloedwet is de wet die de ongelijkheid van de mensen vastlegt.
De bloedwetten zijn vooral discriminerend tegenover niet-moslims en vrouwen. Alleen een islamitische man geldt als een volledig mens, die de hoogste bloedprijs bezit.
Een islamitische vrouw is de helft zoveel waard als een islamitische man. Volgens de Iranese juriste mevrouw Mehgrangiz Kar wordt een moslim nooit ter door veroordeeld als deze een niet-moslim doodt. Als een moslim een moslima doodt, wordt hij niet ter dood veroordeeld. Wanneer echter de familieleden van de gedode vrouw de helft van de bloedprijs van de moordenaar aan de moordenaar betalen, kan de moordenaar worden bestraft. Dit betekent dat familieleden van het slachtoffer ook nog eens geld moeten betalen opdat de moordenaar überhaupt strafrechtelijk wordt vervolgd.
Wanneer een vader of een grootvader een kind of een kleinkind doodt, wordt hij nooit ter dood veroordeeld. Want kinderen zijn volgens islamitisch recht eigendom van de vader. Volgens artikel 220 kan de vader hoogstens worden veroordeeld tot het betalen van het bloedgeld voor het kind.
Wanneer een man ook maar vermoedt dat zijn vrouw is vreemd gegaan en haar doodt, wordt hij nooit terechtgesteld. De islamitische wetgeving beschermt de moordenaar, die zijn vermoeden niet hoeft te bewijzen. Deze kan zonder straf verder leven. Bij de geringste verdenking mag de man zijn vrouw en haar vermoedelijke minnaar doden en krijgt hij geen straf. De moordenaar wordt volgens § 630 zelfs niet eens verhoord.
De juriste schrijft dat de moorden die door mensen die zichzelf de schijn van vroomheid, van ”beschermer van de islamitische waarden” geven worden gepleegd, niet voor hun daden worden terechtgesteld.
De rechtbank kan afzien van veroordeling wanneer de vermoorde als Mahdur al-Dam, als iemand wiens bloed niets waard is, geldt. Kar voert het voorbeeld van de kettingmoorden op intellectuelen aan die gepleegd werden in de jaren-90. De verantwoordelijken werden niet vervolgd, omdat de intellectuelen anti-islamitisch zouden hebben geargumenteerd.
Mevrouw Kar haalt ook het voorbeeld van de Bahai aan, wier bloed geen waarde heeft, in ieder geval niet in de ”Islamitische Republiek Iran”. Mevrouw Kar schrijft dat ze zich in haar hele loopbaan van 22 jaar als advocate in de ”Islamitische Republiek” niet kan herinneren dat iemand vanwege het doden van een Bahai zou zijn terechtgesteld. Ook kan de advocate het zich niet herinneren dat de moordenaar van een christen of een Jood de doodstraf zou hebben gekregen.
Weliswaar benadrukt de Iranese justitie constant dat wanneer de moordenaar van een lid van een erkende religieuze minderheid, die van de christenen en de joden, door een niet-moslim gedood zou worden, deze de doodstraf zou verdienen, maar een islamitische moordenaar hoeft daar niet bang voor te zijn. Bescherming voor de islamitische moordenaar van niet-moslims bieden artikel 226 en artikel 295, die speelruimte geven aan de islamitische rechter.
Volgens artikel 222 mag een geesteszieke door een gezonde moslim worden gedood.
Het toedienen van zweepslagen is foltering
Volgens artikel 84 van de Iranese strafwetgeving worden een getrouwde oude man of een getrouwde oude vrouw die vreemdgaat, terechtgesteld. Voordat ze gestenigd worden krijgen ze 100 zweepslagen.
Volgens artikel 83 wordt een getrouwde vrouw die geslachtsgemeenschap heeft met een jongere tot 100 zweepslagen veroordeeld.
Volgens artikel 88 worden een ongetrouwde vrouw of een ongetrouwde man die ongeoorloofde geslachtsgemeenschap hebben tot 100 zweepslagen veroordeeld.
Volgens artikel 174 wordt een ieder die alcohol consumeert tot 80 zweepslagen veroordeeld.
Volgens artikel 121 worden twee mannen die niet bij elkaar zijn binnengedrongen, maar wel seksueel contact hebben gehad, ieder met 100 zweepslagen bestraft. Wanneer de actieve man een niet-moslim was, wordt de niet-moslim met de dood bestraft.
Volgens artikel 123 worden twee naakte mannen die onder een deken worden ontdekt veroordeeld tot 99 zweepslagen.
Wanneer twee vrouwen seksueel contact met elkaar hebben, krijgen ze ieder 99 zweepslagen.
Executie en foltering
Wanneer een getrouwde vrouw, die met haar echtgenoot een seksuele relatie heeft, toch vreemd gaat, wordt ze gestenigd. Wanneer ze het misdrijf bekent, moet volgens artikel 83 en artikel 99 een geestelijke de eerste steen gooien en daarna de menigte. Wanneer ze het misdrijf niet bekent, maar getuigen het bevestigen, moet eerst de menigte een steen op haar gooien en dan pas de geestelijke.
Volgens artikel 101 moet de rechter de bevolking op de hoogte brengen van het tijdstip van de steniging.
Volgens artikel 102 wordt de man tot de heupen en de vrouw tot de borst ingegraven voordar de steniging begint. De vrouw mag niet de mogelijkheid hebben om te vluchten.
Volgens artikel 104 moeten de stenen niet zo groot zijn dat de persoon al na een of twee worpen sterft. Maar de steen moet ook niet te klein zijn. De persoon moet in ieder geval gepijnigd worden voordat hij sterft.
De advocate, strijdster voor vrouwen- en mensenrechten Kar benadrukt dat speciaal met betrekking tot seksuele vergrijpen de getuigenis van de vrouw helemaal niet belangrijk is. De stem van een vrouwelijke getuige telt niet. In andere gevallen telt de getuigenis van een vrouw half zoveel als de getuigenis van een man, maar vaak geldt de stem van de vrouw helemaal niet.
Amputatie van lichaamsdelen vormen een ander hoofdstuk van de islamitische strafwetgeving: vier vingers, de rechterarm of het linkerbeen kunnen volgens artikel 198 en artikel 201 worden afgehakt. Het linkerbeen wordt afgehakt als de dief nog steeds steelt, ook al zijn er al vier vingers afgehakt.
Volgens de wet zijn mannen vanaf hun vijftiende en vrouwen vanaf hun negende jaar strafrechtelijk aansprakelijk. Dit is vastgelegd in artikel 49 van de Iranese strafwetgeving. De wet bestraft kleine meisjes dus zes jaar vroeger dan jongens.
Als een 15-jarige jongen of een 9-jarig meisje een moord plegen, kan de rechter voor minderjarigen de doodstraf uitspreken. Ze worden terechtgesteld vanaf 17 jaar.
De realiteit van een fascistische ideologie in de praktijk, waarop naar de wil van vele Europese politici kritiek verboden zou moeten worden!
Bron: www.pi-news.net
Oorspronkelijk artikel: www.roozonline.com
Bovenstaand artikel werd vertaal uit het Duits door:
E.J. Bron
Geen opmerkingen:
Een reactie posten