9/2177 * - Der Untergang des
Abendlandes -
.
DEEL 1
MAANDAG 26
SEPTEMBER
HH. Cosmas en Damiaan, patroonheiligen van Dokters
en Apothekers,
Z. Maria van
Oplinter,
*
Kleine
Kevin komt thuis na zijn eerste schooldag in het tweede leerjaar. “Hoe is het
geweest bij de meester?” wil moeder weten.
“Goed”, zegt hij, “maar ik peinze dat hij verzekers gene gemakkelijken
is,” voegt hij er mysterieus aan toe.
“Wat bedoel je?” vraagt zijn moeder . “Wel,” zegt Kevin, “hij slaat
terug!”
*
3719 - HOE DE
WESTERSE WERELD JAREN LANG ZICHZELF IN
DE VERNIELING HEEFT GEREDEN
*
*
*
Ondergetekende is iemand die zijn eigen beperkingen kent.
Geplaatst tegenover iemand als “Taljaard” (zie hierna) maak ik een diepe buiging voor
diens talent. Ik buig en trek me ruggelings terug als een butler voor zijn
Meester.
Wat niet wegneemt, dat ons beider gedachtengoed naadloos op
elkaar aansluit.
Alleen is het spijtig dat ook hij zo maar niet van direct
geen oplossing nergens ziet. Noch
Kameraad Stalin, noch Voorzitter Mao, en al zeker Marc niet, laten zich zo maar
als een oud meubel, wegzetten. Het vergift zit hen ondertussen in de genen van
hun adepten.
Alleen het Christelijk Geloof onzer Vaderen is misschien de
enige veilige wal waarachter onze Beschaving zou kunnen standhouden. Ware daar
niet de lauwheid van onze Kerkelijke Leiders die geen repliek durven geven op
het mollenwerk van Linkx. De ‘Scheiding van Kerk en Staat’ heeft vooral geleid
tot de vernieling van de Kerk. Die hoeft zelfs nu niet meer ‘gescheiden’ te
worden, want de Macht van de Kerk is vernietigd. De Staat van ‘de uitvinders
van het buskruit’ zoals die hieronder genoemd worden, is absoluut. Die is zelfs
veel absoluter dan vòòr de vergoddelijkte Franse Revolutie (1789), waar de
Vorst in ’t Fransoos peroreerde
dat L’Etat, c’est moi’ en daarmee doef!!!!!
*
GEPLUKT BIJ
*
De ouderen onder ons zullen zich ongetwijfeld
nog het gedweep herinneren van de toenmalige linkse jongeren met wat later
niets anders bleken te zijn dan dictators en pathologische massamoordenaars. In
diverse met wiet- en hasjlucht doorwalmde kelders en overbodige kamers van
morsige gebouwen werd er lustig op los gefulmineerd door toenmalige
testosteronbommen met lang haar, vlasbaardjes en John Lennon brilletjes, die
dankzij de Mammoetwet de universiteiten waren binnengerold en die zich daarom
”intellectueel” waanden. Want zij mochten studeren en meenden daarom het
buskruit te hebben uitgevonden. Maar wat zij toen beweerden zou hen nu met
diepe schaamte moeten vervullen.
Zonder blikken of blozen werd er beweerd dat wanneer kameraad Stalin, zo
noemde men dit grootste monster van de 20e eeuw, er niet door het
internationale grootkapitaal aan zou zijn gehinderd om tijdens de Spaanse
burgeroorlog het communisme in Spanje te vestigen, er nooit een Tweede
Wereldoorlog zou zijn geweest. En dat, wanneer Chroetsjov en zijn
”revisionistische kliek” kameraad Stalin niet zou zijn afgevallen na diens
dood, de Cuba crisis heel anders was afgelopen. En de ”bevrijdingsoorlog van
het proletariaat” in Vietnam tegen het Amerikaanse, imperialistische
grootkapitaal dan allang gewonnen zou zijn. De zgn. ”grote sprong voorwaarts”
van de door velen van deze uitvinders van het buskruit al evenzeer aanbeden
voorzitter Mao was ook alleen maar mislukt door de sabotage en de tegenwerking
van het internationale kapitalisme. En daar had voorzitter Mao dan ook volkomen
terecht op gereageerd met zijn culturele revolutie. Zodat reactionaire
elementen, kleinburgers en andere met het kapitalisme heulende saboteurs de
revolutionaire voortgang niet langer in de weg zouden staan, door hen simpelweg
te elimineren.
Hierdoor was het China van Mao, zo redeneerden deze uitvinders van het
buskruit, de ideale staatsvorm. En deze ideale staat moest natuurlijk ook in
Nederland en Europa worden gevestigd. Het was zaak om de arbeidersklasse hier
van de noodzaak tot revolutie, een revolutie die volgens de marxistische
dialectiek hoe dan ook onvermijdelijk was, te doordringen. Het West-Europese
proletariaat moest er van bewust worden gemaakt dat ”de fopspenen van de
kapitalistische consumptiemaatschappij” slechts zoethoudertjes waren om hen van
deze revolutie af te houden. Maar zij, de jeugd die had mogen studeren, de
uitvinders van het buskruit, zouden de thesen van Marx, kameraad Stalin en voorzitter Mao ook hier in de
praktijk brengen.
De jaren verstreken echter. En de uitvinders van het buskruit zagen met
lede ogen aan hoe leiders als Ronald Reagan en Margareth Thatcher zowel de door
hen zo vurig verhoopte revolutie blokkeerden en tevens alles waar zij in
geloofden als leugens ontmaskerden. Velen onder hen waren intussen, vanwege hun
universitaire bullen, op sleutelposities binnen de rechterlijke macht, het
onderwijs, het bestuur en de media terechtgekomen. Hierdoor waren zij zelf
leden van de door hen eens zo diep verachte en gehate bourgeoisie geworden.
Sommigen vroegen zich daarom af, of zij nog wel links genoeg waren.
Om deze voor hen diep existentiële vraag te beantwoorden, werden er
diverse workshops en retraites in vormingscentra in bosrijke omgevingen
georganiseerd. Deze laatste soort meerdaagse bijeenkomsten resulteerden
voornamelijk in echtscheidingen. En er werden lange kletsartikelen over
deze vraag in Vrij Nederland, de Volkskrant en de Haagse Post geschreven,
waarmee deze uitvinders van het buskruit elkaar troostten en op de borst
sloegen. En onderwijl bood men elkaar in de ”king size victories”, zeer
pretentieuze vacatureadvertenties in de zaterdagse bijlage van de Volkskrant,
de meest lucratieve topbaantjes in onveranderlijk zwaar door belastinggeld
gesubsidieerde sectoren aan. Hun ouders waren vaak lid van de VARA geweest.
Maar dat was voor hen natuurlijk veel te plebejerachtig. Vandaar dat zij
VPRO-leden werden en de zondagavonden voor de tv doorbrachten; in schier
ademloze bewondering voor de zo avant-gardistische en trendy programma’s,
waarmee men elkaar opnieuw veren in het achterste stak. En hoewel de meesten
onder hen er nog geen letter van begrepen, waren schrijvers als W.F. Hermans en
Gerard Reve vanzelfsprekend absoluut verwerpelijk, want zij hadden het zowaar
gewaagd om contacten te onderhouden met het apartheidsregime in Zuid Afrika.
Hoe meer hun bankrekeningen en hun materiële bezittingen toenamen, des te meer
zij zichzelf en elkaar wilden overtuigen van het feit hoezeer zij ondanks alles
toch wel niet bleven deugen.
De Sovjet-Unie en het hele Oostblok stortten in elkaar en het bleek voor
de hele wereld dat de door deze uitvinders van het buskruit eens zo vurig
verhoopte rode heilstaat op drijfzand en drogbeelden was gebaseerd. Het was dus
noodzakelijk om op zoek te gaan naar een nieuwe invulling van de door hen
beleden geloofsdogma’s, waaraan zij hun zijn en wezen al tientallen jaren
hadden opgehangen en waaraan zij hun hele narcistische zelf-manifestatie en
identiteit ontleenden. Bepaalde vrouwelijke uitvinders van het buskruit vonden
in deze soelaas in het feminisme, waarin zij zichzelf zowel cognitief als
emotioneel op zo mogelijk nog krankzinniger ideologische wegen dan voorheen
begaven. Anderen wierpen zich op het behoud en de verbetering van de natuur en
het milieu en verklaarden zichzelf niet langer als rood links, maar als groen
links. En weer anderen, de gestaalde marxisten, meenden dat de West-Europese
autochtone arbeidersklasse te zeer was verburgerlijkt en gecorrumpeerd voor het
praktische bewerkstelligen van het socialisme.
Hoe haalden die onontwikkelde en ongeschoolde plebejers, die het
socialisme hadden afgewezen, het overigens in hun hoofd dat zij meenden
voorrechten te kunnen ontlenen aan het feit dat zij niet in de Derde Wereld
waren geboren? Nee. Dat kon niet. Dat mocht niet. Want dat ging tegen alle
belijdenisgeschriften en geloofsdogma’s van de uitvinders van het buskruit in.
Kameraad Stalin en voorzitter Mao hadden daar wel raad mee geweten! Maar helaas
was het niet meer mogelijk om het kapitalisme langs deze weg af te breken;
hoewel de thesen van Marx natuurlijk nog altijd boven iedere twijfel verheven
waren.
De deconstructie van het kapitalistische Westen, en de daarmee verbonden
verwezenlijking van de socialistische revolutie, moest dus langs andere wegen
worden bewerkt. En dat was meer noodzakelijk dan ooit, want het milieu werd
door het kapitalisme kapotgemaakt en de bevolking van de Derde Wereld werd door
het neo-kolonialistische en vanouds imperialistische en racistische
grootkapitaal van haar grondstoffen beroofd en uitgebuit. En wie beweert dat de
armoede en de structurele chaos in Afrika toch ook wel de schuld mag heten van
de lokale bevolking is volgens de uitvinders van het buskruit een racist. En
een verwerpelijke apologeet van het neoliberale kapitalisme. Het is de schuld
van het kapitaal! Dat kan niet anders, want dat staat in Marx.
De deconstructie van het kapitalisme in dat vreselijke Westen moest
plaatsvinden langs demografische wegen. Dit vereiste het importeren van zoveel
mogelijk onbedorven nobele wilden en zonnekinderen uit de Derde Wereld. Hiermee
meenden de uitvinders van het buskruit een nieuw en door hen manipuleerbaar
proletariaat te kunnen scheppen, wat de gecorrumpeerde autochtone werkende
klasse, die het socialisme had durven te verwerpen, op den duur zou vervangen.
Zo zouden zij de socialistische heilstaat alsnog kunnen verwezenlijken. En dat
niet slechts in Nederland, maar in heel Europa. Want deze uitvinders van het
buskruit hadden ook overal in Europa hun geestverwanten die, net als zij, vaak
maatschappelijke sleutelposities bezetten. Sterft, gij oude vormen en
gedachten! Sterf ook, jullie autochtone Tokkies, die het evangelie van Marx
hebben durven te verwerpen. Want de Internationale zal morgen heersen op
d’aard. Jullie hebben niet willen deugen, zoals wij wel deugen.
Wij, de uitvinders van het buskruit, zullen jullie bekrompen en
onderontwikkelde plebejers daarom een lesje leren in wereldburgerschap. Want
het socialisme zal en moet hoe dan ook overwinnen. En wanneer jullie het wagen
hier bezwaar tegen te maken, zijn jullie racisten, xenofoben en nazi’s, die
door onze hoogsteigen KGB aan de publieke schandpaal zullen worden genageld en
naar de Goelag van de sociale en maatschappelijke uitsluiting zullen worden
verbannen.
Maar wat blijkt nu? De uitvinders van het buskruit hebben zich vreselijk
verkeken op de spiritualiteit en de cultuur van deze ”nobele en onbedorven
zonnekinderen.” Zij gingen er namelijk, geheel volgens de marxistische
catechismus, van uit dat religie en cultuur er niet toe doen. Omdat dit volgens
hen slechts kunstmatige en door de heersende klasse opgeworpen blokkades
moesten heten die het wereldwijde proletariaat van het bewustzijn beroven dat
de echte vijand het kapitalisme is. En dat het enige verschil tussen mensen het
verschil in materieel inkomen en bezit moet zijn. Maar opnieuw blijkt ook in
dit opzicht dat de marxistische leer op drijfzand is gebouwd. De werkelijkheid
van de islam, die er wel degelijk toe doet, omdat religie veel meer is dan
opium voor het volk, manifesteert zich meer en meer in al haar onverzoenlijke
en levensgevaarlijke gruwelijkheid. En het blijkt onmogelijk te zijn om deze
islam in de Europese samenleving te incorporeren, noch om hem te seculariseren,
d.w.z. de islam door middel van het socialisme te ”temmen” om de islamitische
tijger zo door de hoepels van de uitvinders van het buskruit te laten springen.
Zij hoopten deze tijger daarmee te kunnen gebruiken om de revolutie eindelijk
eens gestalte te kunnen geven. Maar deze tijger zal hen net zo goed
verscheuren. En waarschijnlijk als eersten.
Elke door de uitvinders van het buskruit aan het marxisme ontleende
historische analogie is dood gelopen op de realiteit, met uitzondering van de
terreur. Deze analogie van de terreur is de uitzondering die recht overeind
staat. Omdat zowel het marxisme als de islam van A tot Z zijn gebaseerd op
terreur, onderdrukking, geweld, collectieve misleiding en pseudo-godsdienstige
drogbeelden. Kameraad Stalin en de islam vallen in dit opzicht volkomen samen.
Maar dat is een inzicht wat de uitvinders van het buskruit slechts zullen
verkrijgen wanneer zij de loop van een Kalasjnikov op zich gericht zullen zien.
Door:
“Taljaard”
(www.ejbron.wordpress.com)
“Taljaard”
(www.ejbron.wordpress.com)
*
*
*
Dit prachtig stuk inzicht in de Geschiedenis spreekt
inderdaad nergens expliciet over het Christelijk Geloof. Maar tussen de
lijntjes laat het geen twijfel over bestaan: er is een macht die de genoemde
morene ‘afgoden’ zou kunnen weerstaan. Het is dezelfde Macht die Westerse
Wereld de huidige Beschaving heeft gebracht en die deze, doorheen de eeuwen, is
blijven verdedigen. In een totaal andere context zouden we kunnen zeggen: ‘Het
Spaanse Graan heeft de Orkaan doorstaan’.
Al die moderne ‘afgoden’ werden maar in tegenstelling
tot de Kerk van Christus die al 2.000 jaar stand houdt, een kort leven
beschoren. De Franse Revolutie is na 200 jaar totaal voorbij gestreefd. Het
Marxisme met Stalin en Mao duurde minder dan 100 jaar. Het Duitse Nationaal
socialisme duurde amper 12 jaar (1933-1945) maar wel 2.000 keer bloediger dan
de Franse Revolutie. Andere Beschavingen kennen misschien godsdiensten die nog
veel ouder zijn dan die van Rome. Geen probleem, ze waren minder of helemaal
niet gewelddadig. De islam daarentegen heeft nu al 1400 jaar stand gehouden,
maar komt in hoofdzaak door haar bloeddorstigheid.
Alles wat hier in dat artikel over Nederland geschreven
staat, geldt ipso facto ook voor Coburgia en dus zoveel te meer oor Vlaanderen.
Vooral de ge-prolitaliseerde ‘verrijkers’ zijn mij een
zorg. Niet omdat ze kontheffers zijn, maar omdat ze in wezen – bij definitie -
zo bloeddorstig zijn. En gelijktijdig daarmee de ge-islamiseerde ‘Globalisatie’
voor staan. Onder de beschermende vleugels van het Amerikaans Sociaal
Democratisch maar in wezen kapitalistisch systeem.
*
*
En daartegen helpt geen lievemoederen. Maar
maatregelen in dezelfde zin van wat onze verre voorvaderen deden in 1096… Onder
de leiding van Godfried van Boonen, de Graaf van Vlaanderen.
*
*
Geen opmerkingen:
Een reactie posten