227 - DOORBRAAK
*
Vrijdag 17 april 2020µ
*
VOOR GESCHRIJFSEL
*
Dit
is de eerrste dodelijke noodkreet die de buitenwereld bereikt, over
‘rest-groepen’ of ‘voltooide levens’. En het valt niet eens op, dat het
weer eens de Vlaamse intelligentsia is die het voortouw neemt.
Want
neen, in Boekzele zijn er andere katjes te geselen. De maand-weddes,
bijvoorbeeld of die niet beter bij het begin van de maand ipv op het
einde zouden kunnen binnen gerijfd worden.
Dat
van die wel zeer speciale bezorgheden is de tweede vbaststelling. De
eerste is dat die Vlaamse intelligentsia zich tot hiertoe door de
zelfverklaarde Elite in de hoek heeft laten dringen. Uit eigenbelang?
Het
Vlaams Bealng werd vanaf het begin kordaat overal uitgesloten. De PS
wil ‘en aucun cas’ regeren met de NVA. Wat dus neerkomt dat zij en zij
alleen zichzelf bekwaam achten om dit apenland te regeren. De reden ligt
natuurlijk aan hun door onbekwaamheid of luiheid altijd lege
portemonnee. Die ze op die manier dievelings en achrer de rug van de
Vlaamse kiezers eindeloos kunnen bijvullen.
Vandaar
mijn bedenking, dat calamiteiten ook hun gode kant hebben. Ook de
spreekwoordelijke Lamme Goedzak begint het door te hebben.
Spijtig
dat deze vaststelling er slechts komt na het zo goed als vaststaand
tevergeefs levenseinde van zoveel sukkelaars. Om nog maar te zwijgen
over zij die voor hen hun gezondheid, ja zelfs hun eigen leven
riskeerden.
-
U
las deze woorden die uit de mond kwamen van zelf een 15/15 invalide,
die thuis ‘zijjn plan trekt’, en daarvoor maandelijks zo’n €160 als
aalmoes wordt toe geschoven….
MENSEN MET EEN HANDICAP
**
Het zorgpersoneel in voorzieningen voor gehandicaptenzorg doet wat het kan, maar het kan zich niet aan social distancing houden
foto: ©Judita Tamošiūnaitė / Pexels
*
Mensen met een handicap en hun begeleiders verdienen beter
17/04/2020 Andre Cornille - Leestijd 5 minuten
*
Blijkbaar
dringt het bij de overheid, de media en bij de publieke opinie maar
moeizaam door dat mensen met een handicap in een voorziening voor
gehandicaptenzorg niet beter af zijn dan oudere mensen in een
woonzorgcentrum.
Eerst
ging alle aandacht uitsluitend naar de ziekenhuizen sinds kort ook naar
de woonzorgcentra. Mensen met een handicap behoren blijkbaar tot een
‘restgroep’ waar weinigen van wakker liggen. Dat ook daar het virus hard
kan toeslaan met zware gevolgen wordt zwaar onderschat. In de
voorzieningen gehandicaptenzorg leeft de vrees voor een uitbraak zoals
we die nu meemaken in de ouderenzorg. In een kwart van de voorzieningen
zijn er al bewoners besmet.
Vooral mensen met een verstandelijke handicap lopen gevaar.
Aan
mensen met een verstandelijke handicap kan al naargelang hun
ontwikkelingsniveau moeilijk of onmogelijk uitgelegd worden wat er aan
de hand is. Probeer aan een volwassene met een verstandelijke
ontwikkeling van een peuter maar eens uit te leggen dat knuffelen nu uit
den boze is. Dat hij afstand moet houden van de andere leefgroep
bewoners. Dat hij niet naar huis kan. Of dat zijn ouders niet op bezoek
mogen komen. Dat hij niet naar de manège of het zwembad kan. En dat dit
allemaal de schuld is van een heel besmettelijk virus.
Dit
gaat niet lukken. Je kan dus niet verwachten dat zij hun gedrag gaan
aanpassen aan deze uitzonderlijke omstandigheden. Deze vaststelling
maakt dat deze mensen extra kwetsbaar zijn. Omdat zij niet beter weten,
brengen zij ongewild hun gezondheid in gevaar.
Aan hun lot overgelaten
Dan
zou je toch mogen verwachten dat men alles in het werk zou stellen om
deze kwetsbare mensen extra te beschermen? Voorzieningen voor
gehandicaptenzorg vallen onder dezelfde beschermende maatregelen als de
woonzorgcentra. Ook zij zijn in lockdown gegaan. Helaas weten we sinds
kort wat deze lockdown waard is. Wat is een quarantaine waard als je
niet eens weet of de bewoners en hun opvoeders/opvoedsters (dat zijn
diegenen die voor hen zorgen) besmet of coronavrij zijn?
Hoe kan je anderhalve meter afstand houden als je mensen moet wassen, kleden, helpen bij het eten, bij toiletbezoek…?
Het
zorgpersoneel in voorzieningen voor gehandicaptenzorg doet wat het kan,
maar het kan zich niet aan social distancing houden. Heel wat bewoners
zijn dermate zorgbehoevend dat zij voor haast alles begeleiding nodig
hebben. Hoe kan je anderhalve meter afstand houden als je mensen moet
wassen, kleden, helpen bij het eten, bij toiletbezoek…?
Van
overheidswege moeten voorzieningen voor gehandicaptenzorg niet veel
verwachten. Geen testkits, geen beschermende kledij, geen mondmaskers,
geen medisch materieel. Ze moeten zélf voor alles zorgen. Wat er is,
werd van overal bijeengesprokkeld (zoals schorten die in beenhouwerijen
gebruikt worden). Voorzieningen kunnen aanvragen indienen bij de
overheid, maar ze hebben geen enkele garantie dat er iets zal worden
geleverd.
Wat
te denken van het feit dat zorgverleners in voorzieningen voor
gehandicaptenzorg niet getest worden om uit te maken of ze al dan niet
drager van het coronavirus Covid-19 zijn? Is dat geen absolute
voorwaarde om de leefgroepen coronavrij te houden. De overheid blijft hier zwaar in gebreke.
Een zware emotionele belasting
Door
de lockdown zijn voorzieningen voor gehandicaptenzorg veranderd in
gesloten gemeenschappen, waarbinnen de verschillende leefgroepen ook nog
eens van elkaar gescheiden functioneren. Alleen het zorgpersoneel heeft
toegang tot een leefgroep. Niemand anders komt er in.
Zij verzorgen hun bewoners alsof het hun eigen kinderen zijn
Als
er toch een besmetting wordt binnengebracht kan dat alleen maar via het
zorgpersoneel gebeuren. Dat is het laatste wat die mensen willen. Zij
verzorgen hun bewoners alsof het hun eigen kinderen zijn. Hun werk
moeten doen met in het achterhoofd de akelige gedachte zelf besmet te
zijn, en het virus door te geven aan een bewoner, moet op emotioneel
vlak een bijzonder moeilijke opgave zijn.
In voorzieningen voor gehandicaptenzorg werken ook ‘helden’
Via
allerlei acties in de media wordt het personeel in ziekenhuizen en
bejaardenvoorzieningen al dan niet letterlijk in de bloemetjes gezet.
Waarom krijgen mensen die zich dag in dag uit in vaak moeilijke
omstandigheden inzetten om mensen met een handicap een menswaardig leven
te bieden niet datzelfde respect en diezelfde erkenning?
Hun
job valt zowel fysisch als psychisch niet te onderschatten. In de
gehandicaptenzorg is het immers gebruikelijk dat opvoeders/opvoedsters
slechts maximum een driekwart betrekking aangeboden krijgen. Directies
weten uit ervaring dat hun job zo zwaar is dat ze niet vol te houden is.
Deze toestand sleept al jaren aan alsof het een normale gang van zaken
is.
Een voorziening voor gehandicaptenzorg is geen ziekenhuis
Voorzieningen
proberen een quarantaine-ruimte in te richten om besmette bewoners te
isoleren. Maar het personeel is niet opgeleid om zieken op te vangen. En
al zeker niet om mensen besmet door een gevaarlijk virus op efficiënte
wijze te verzorgen. De door de overheid gesubsidieerde
personeels-omkadering van dergelijke voorzieningen voorziet nauwelijks
medisch personeel.
Ziekenhuis-opname van mensen met een verstandelijke handicap is geen optie
Een
verstandelijk gehandicapte volwassene met een ontwikkelingsniveau van
een peuter op een afdeling intensieve zorgen onderbrengen is niet alleen
niet wenselijk, maar ook compleet onhaalbaar. Hij kan op geen enkele
manier voorbereid worden op wat hem te wachten staat. En als hij in zijn
vertrouwde leefgroep niet eens toelaat dat de opvoedster een klever op
een wondje aanbrengt, wat zou hij dan doen als men hem wil beademen?
En wat met kunstmatige coma?
Het
is een vaststaand feit dat dit voor mensen met een verstandelijke
handicap af te raden valt omdat het risico groot is op bijkomende
hersen-beschadiging.
Conclusie:
men moet ervoor zorgen dat mensen met een handicap in het algemeen en
met een verstandelijke handicap in het bijzonder niet besmet geraken
zodat hen alle verdere ellende bespaard blijft en hun leven niet in
gevaar komt. Maar dan moet de overheid dringend werk maken van een
efficiënte bescherming van deze doelgroep. Want die is er vandaag niet.
NA GESCHRIJFSEL
*
De
produndis clamavi ad te Domine zongen onze ouders en voorouders, toen
er nog priesters waren om ze te begeleiden. Die zijn er niet meer, dus
moeten we wel onszelf redden. En dat gebeert niet (herhaling van de zoveelste herhaling) door biddend en smekend voor de eigen poorten te blijven staan.
Zoveel
geduld als het Godsvolk hebben we nu ook niet, die op hun klaroenen
blazend, tot zeven keer toe omheen de muren van Jericho liepen om deze
te doen vallen.
Vlaamse intelligentsia, waar wachten jullie op? Tot het geluk vanzelf jullie in de schoot valt?
Neem
een voorbeeld aan de ‘Regering in Ballingschap’ die tijdens de
Bezeettng het Land regeerde vanuit het veilig gewaande Londen. Na de
Brexit biedt jullie dat de kans van jullie leven. Roep van daar uit de
Vlaamse Onafhankelijkheid uit.
Bij
Uw thuiskomst zullen op alle transen de Leeuwen dansen. Remenber D-Day
en de Normandische stranden: heel de wereld stond hen op te wachten om
hen toe te juichen.
**
*
Och
God, laat dat alles toch geen droom blijven. Binnen 16 jaar word ik er
honderd en ik zou niet graag varen lijk Mozes. Die zag namelijk slechts
van heel uit de verte, van op de berg Tabor, het Beloode Land, dat
ocerliep van melk van honing….
PCD.i. Post Corona, daar waar er vroeger stond Post Scruptum…
Vervang in de laatste zon het woord Tabpr door KEMMELBERG en je hebt de dader….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten