209 - DOORBRAAK
*
Donderdag 9 april 2020
*
VOLKSVERTEGENWOORDIGER KARL VANLOUWE, GEVELD DOOR CORONA
*
Door corona gevelde volksvertegenwoordiger herstelt langzaam
Karl Vanlouwe: 'Geen gewone griep!'
*
Interview - 09/04/2020 Winny Matheeussen - Leestijd 6 minuten
1
Karl
Vanlouwe, Vlaams volksvertegenwoordiger en deelstaatsenator (N-VA),
herstelt langzaam van een corona-infectie. Op 23 maart werd hij
opgenomen in het Universitair Ziekenhuis Brussel (UZBrussel) te Jette
met onrustwekkende symptomen. Na een verblijf van een week mocht hij het
ziekenhuis verlaten, maar het herstel verloopt langzaam en de
lijdensweg is nog niet voorbij. Doorbraak had hem aan de lijn voor een
toelichting.
Prikkelhoest
Doorbraak: ‘Goedemiddag, volksvertegenwoordiger, hoe maakt u het?’
Karl
Vanlouwe: ‘Beter. Dank u. Ik kan terug een gesprek voeren. Het is
begonnen met een prikkelhoest, maar twee weken geleden was dat een héél
zware hoest geworden met koorts en kortademigheid. Ik kon geen zin meer
uitbrengen zonder naar adem te snakken. Mijn huisarts heeft me dan op
zondag 22 maart doorverwezen naar het UZBrussel, waar ik zuurstof
toegediend kreeg. Het ging dan ’s avonds weer beter, zodat ik naar huis
mocht. Het vermoeden was toen al wel dat er corona in het spel was.’
U mocht naar huis?
‘Ja,
omdat mijn parameters na een paar uur zuurstof krijgen weer goed waren,
maar de volgende dag, maandag, was de situatie weer hetzelfde, zelfs
erger. Mijn huisarts heeft me ogenblikkelijk terug laten opnemen en dan
heeft men bijkomende onderzoeken – met name een longscan en
bloedonderzoek– gedaan. Op de longen zag men toen duidelijk de witte
vlekken, waarna beslist werd me permanent aan de zuurstof te leggen.’
Rillen en daveren van de koorts
Hoe verliep de behandeling?
‘Ik
kreeg terug zuurstof toegediend, omdat mijn saturatie (zuurstofgehalte
in het bloed, nvdr) veel te laag was. Ik kreeg ook medicatie: Dafalgan, om de vier uur, tegen de koorts en Plaquenil(*),
een middel tegen malaria. Maar het belangrijkste was de zuurstof. Ik
kreeg aanvankelijk twee liter per uur. Dat werd wel snel opgedreven naar
vijf à zes liter. Ik had een zware hoest, druk op de longen en ik was
volledig verzwakt. Ik kon niet meer praten…
En
dan de koortsaanvallen: rillen en beven, koud en warm. Dat ging met ups
en downs, ik kon ’s ochtends hoge koorts hebben om dan in de namiddag
weer bijna koortsvrij te zijn. Ze hebben tijdens de opname verschillende
keren bloed afgenomen, aan het begin van de opname, maar ook tijdens
een zware koortsaanval, om de waarden te vergelijken. Dat was de hel, ik
zat zo te rillen en te daveren van de koorts dat het bijna onmogelijk
was om juist te prikken, ze moesten mijn arm stevig vasthouden en dan
nog is de naald er uit geschoten…
Zaterdag (28 maart) hebben ze dan de zuurstof afgebouwd en ’s middags helemaal stopgezet
Vrijdagavond
ging het eindelijk beter en waren mijn parameters genormaliseerd.
Zaterdag (28 maart) hebben ze dan de zuurstof afgebouwd en ’s middags
helemaal stopgezet. Zondagmiddag mocht ik naar huis.’
Verschillend ziekteverloop
Hoe zat het ondertussen met uw huisgenote?
‘Mijn
vrouw is naar alle waarschijnlijkheid ook besmet. Die is ogenblikkelijk
thuis in quarantaine gegaan, maar ze heeft geen symptomen, behalve dan
een licht verlies van smaak- en reukzin. Die zijn ondertussen aan het
terugkomen, maar ze heeft geen hoest, geen uitputting en kortademigheid
zoals ik het heb meegemaakt.’
De ene mens is de andere niet…
‘Nee,
het is me ook een raadsel. Ik ben in goede conditie, rook niet, sport
veel. Ik rij veel met de fiets… Mijn kamergenoot was een gezonde man,
heel sportief, niet-roker, maar die was er nog erger aan toe dan ik. Ik
begrijp niet hoe het komt… En dan hoorde ik het verhaal van die
verpleegster van veertig jaar, in Limburg, bij wie het op het hart is
geslagen… Zij is er aan bezweken. Een drama. Hoe komt dat? Het zijn
zeker niet enkel de zwakkeren die er onderdoor gaan…’
Weerslag
U bent nu een dikke week terug thuis. Hoe gaat het nu?
‘Ik
ben nog steeds verzwakt, maar je hoort dat ik terug een normaal gesprek
kan voeren. Het verschrikkelijke hoesten is voorbij maar de
vermoeidheid zit er nog in. Ik heb vanochtend een twee uur durend
skype-overleg gehad en dat laat zich nu voelen. Ik ga straks nog wat
werk verzetten, maar ik denk niet dat ik het tot zes uur ga uithouden.
Dit vreet aan je.
De
pneumoloog wist me te zeggen dat het zeker twee maanden kan duren voor
mijn longcapaciteit terug normaal is en de vermoeidheid verdwenen zal
zijn. Twee maanden, en dan heb ik nog geeneens de ergste variant gehad.
Ik ben nooit naar intensieve gemoeten en heb niet aan de beademing
gelegen, er werd enkel extra zuurstof toegediend… Ik draag dit nog even
mee…’
Quarantaine
Mag u al terug het huis verlaten?
‘Wel,
toen de symptomen begonnen, een week voor mijn opname, hebben we
onszelf al in quarantaine geplaatst. Mijn vrouw en ik kwamen niet meer
buiten, enkel in de tuin. De boodschappen werden gedaan door
vriendelijke buren…
We zijn uiteindelijk tot nu zondagmiddag volledig in quarantaine gebleven
Na
mijn ontslag uit het ziekenhuis kreeg ik ook enkele richtlijnen mee:
gescheiden slapen, afzonderlijk toilet, de deurklinken regelmatig
ontsmetten,… Ik heb ook regelmatig contact met de huisarts. Die hoort en
ziet dat het opmerkelijk beter gaat. We zijn uiteindelijk tot nu
zondagmiddag volledig in quarantaine gebleven.’
Pas toch op!
Heeft u nog een boodschap voor de mensen?
‘Graag
had ik ieder op het hart gedrukt toch op te passen en dit serieus te
nemen. Ik hoorde van een inspecteur dat er in onze politiezone (Zone
West, Vanlouwe woont in Ganshoren, nvdr) al meer dan 2000 pv’s werden
opgemaakt. Het valt wel op dat naarmate de tijd vordert de maatregelen
beter gerespecteerd worden. In het begin zag je nog veel mensen
rondhangen op pleintjes en in de parken. Ik zag zelfs een groepje
jongeren dat doodleuk een rokertje aan het delen was. Toen ik er hen op
aansprak werd er lacherig gereageerd, maar zo geef je het virus
natuurlijk gegarandeerd door. Niemand is onkwetsbaar. Daarbij moeten we
ons inspannen om de kwetsbaren te beschermen. Dit kan enkel door de
maatregelen goed op te volgen.’
Een woord van dank
‘Ik
wil alle mensen van het UZBrussel bedanken. Hun professionalisme heeft
me diep geraakt. De artsen, de verpleegkundigen, echt top! De zorg was
van het hoogste niveau. Iedereen stond paraat. Op het bellen werd snel
gereageerd, iedere dag kwam de dokter langs met een eerlijke stand van
zaken. Correct en to the point, en altijd respectvol. Maar ook de mensen
van de logistiek, de kuisploegen… Die staan ook in de frontlinie en
doen vol overtuiging hun werk. Chapeau! Het moet me ook nog van het hart
dat ik enorm tevreden ben dat ik in Brussel correct in het Nederlands
ben opgevangen. Mijn kamergenoot was Franstalig en werd zonder probleem
in zijn moedertaal geholpen, zoals het hoort. Een van de verpleegsters
was Franstalig, maar sprak perfect Nederlands. Zo kan het ook! Het
UZBrussel is een voorbeeld voor de andere ziekenhuizen in Brussel.’*
*
Geen opmerkingen:
Een reactie posten