234 - DOORBRAAK
*
Woensdag 22 april 2020
*
VOOR GESCHRIJFSEL
*
Weeral
iets nieuws over China en Wuhan, de thusgebieden van deze pandemie die
op het punt staat onze welfvaart te vernietigen. Tyoisch viir onze
Staatszenders om zoiets te verezwijgen! Want het bewijst de opzet van de
Chinezn. Het vliegverkeer, na de uitbraak, werd selectief gestopt… Uit
de rest van onderstaand waar gebeurd reisverhaal trekke eenieder aijn
eigen besluiten.
Maar
vooraleer dat te doen, ga eerst in totale cijfers de onderseiden
bevolkingen na, daar ter plaatse en in de rest van de wereld.
Daarna is het de beurt aan Conficius.
Wel, hebde van z’n leven!
Een
‘Rechtse’ Doobraak met hang naar openheid is weg met de primeur van de
eeuw. War zal het er gaan stinken, zowel in de Reyerslaan als in het
Antwerpse hoerenkwartier… Bedorven Rockefort uit de vergeethoek heeft er
niets aan. Want lang vóór het Zaligmakend communisme, was er al
eeuwenlang in die Oosterse Gebieden, het Confucianisme, dat in wezen
veel gelijkenis vertoont met het… Christendom.
**
*
Maar
eerst de lectuur hieronder, met in het achterhoofd ons aller
jeugd-fantast Erich von Däniken, de Pré Historie en… de Bijbel. In die
zin, dat deze drie ‘onderwerpen’ bijna elkaars evenbeeld zijn.
CHINEZEN MET MONDMASKER: EEN NIEUW CONFUCIANISTISCH RITUEEL?
**
foto: ©Photo by Macau Photo
**
*
Agency on Unsplash
Verschil Chinese en Vlaamse lockdown
China en corona (3)
21/04/2020 Jan Wostyn - Leestijd 7 minuten
*
Twee
eerdere stukken behandelden de bipolaire percepties die bestaan over
China, en analyseerden sterktes en zwaktes van het Chinese systeem oog
in oog met het nieuwe coronavirus. Vandaag: de verschillen tussen China
en Vlaanderen qua lockdown-maatregelen en -mentaliteit. Ik verbleef zelf
van 30 januari tot 19 februari gedurende drie weken in Shanghai.
Ondertussen ben ik in Vlaanderen aan mijn tweede lockdown toe.
De ene lockdown is de andere niet
Als
we puur naar de ingevoerde maatregelen kijken, moeten we eerst en
vooral duidelijk maken dat er in China twee types lockdown waren. Er was
de totale lockdown in Wuhan en later in de hele provincie Hubei enerzijds, en de iets mildere lockdown in de rest van het land anderzijds.
Wuhan
werd op 23 januari van de buitenwereld afgesloten. Later volgden
verschillende aanpalende steden dat voorbeeld tot finaal de hele
provincie Hubei (60 miljoen inwoners) onder quarantaine kwam. De reden
hiervoor was vooral dat er tussen 15 januari – wanneer bevestigd werd
dat er sprake was van intermenselijke transmissie – en 23 januari naar
schatting zo´n 5 miljoen Chinezen Wuhan hadden verlaten. Het meerendeel
hiervan keerde terug naar hun thuissteden, voornamelijk in de provincie
Hubei. In de rest van het land werd vervolgens nauwgezet nagegaan wie
uit de provincie Hubei was gekomen; die personen werden meteen gedurende
veertien dagen in quarantaine geplaatst om het virus in te dijken. Ook
opvallend is dat China enkel de nationale vluchten uit Wuhan stopte,
maar niet de internationale. Op die manier werd de verdere
internationale verspreiding dus niet gestopt.
De
lockdown in Hubei was totaal. Een Argentijnse collega die vastzat bij
haar Chinese schoonfamilie in de stad Huangshi vertelde me dat tijdens
de eerste twee weken van de quarantaine slechts om de twee dagen één lid
van de familie boodschappen mocht doen. Daarna werd de quarantaine
verder verstrengd en schakelde men over op een voedselbedelingssysteem
met één verantwoordelijke per woonblok. Dit systeem duurde een volle
maand. De bewoners mochten tijdens die hele periode hun appartement op
geen enkel moment verlaten. Daarna kon inkopen weer elke andere dag.
Sinds 8 april kunnen inwoners de provincie Hubei weer verlaten, na 74
dagen opgelegde isolatie.
Anekdotes uit spookstad Shanghai
In
de rest van China, inclusief Shanghai waar ik zelf verbleef, was het
leven gelijkaardig met de Vlaamse lockdown. Alle niet-essentiële winkels
bleven dicht, net als restaurants en bars en alle andere plaatsen waar
mensen bijeen konden komen. Initieel verbleef ik in een AirBnB waar ik
’s avonds laat aankwam. De volgende ochtend om 8 uur kreeg ik bezoek van
de juweihui (buurtcomité) om me te laten registreren en te verifiëren
dat ik niet uit Hubei kwam. Zo´n buurtcomité bestaat meestal uit wat
oudere dames die overal een oogje in het zeil houden. Een soort
geïnstitutionaliseerde sociale controle. Mijn paspoort werd
geïnspecteerd maar daar had de ayi (letterlijk ‘tante’) in kwestie
duidelijk niet veel ervaring mee. Na een minuutje feuilleteren vroeg ze
me finaal dan toch naar mijn nationaliteit. Ze had geen flauw idee welk
land ‘België/Belgique/Belgien/Belgium’ eigenlijk was.
Na
enige tijd ruilde ik mijn AirBnB in voor een hotel omdat de argwanende
sfeer in mijn community me wat te benauwd werd. Zo had ik elke avond de
grootste moeite om weer binnen te raken omdat ik er niet officieel
woonde. Overal in de stad verschenen exact dezelfde acht karakters aan
elke ingang van een woonblok 返沪人员必须登记: ‘al wie terugkeert naar Shanghai,
moet zich registreren’.
Mondmaskers en temperatuurmetingen
Het
grootste visuele verschil met Vlaanderen waren ongetwijfeld de
mondmaskers. In Shanghai kon je het gewoon niet maken om de straat op te
gaan zonder mondmasker. Ik deed het toch een paar keer uit
vergetelheid, maar het schuldgevoel dat ik er aan overhield was zo groot
dat ik ook trouw mijn plicht vervulde. Zelfs in de hotellobby en bij
het ontbijt was dit verplicht.
McDonald’s
was een tijdlang zowat het enige ‘restaurant’ dat nog open was. Ter
plaatse eten kon, maar niet na eerst een temperatuurscontrole te
ondergaan door opnieuw een ayi als vrijwilligster van dienst. Ze richtte
het temperatuurpistool op mijn voorhoofd gericht en klokte af op 26,2°
(sic). Nog even naam, telefoonnummer en temperatuur invullen op een blad
papier dat niemand ooit zou lezen en het eten kon beginnen.
Hoe goed werd de lockdown nageleefd? Plichtsbesef of burgerzin?
De
mate waarin de maatregelen worden nageleefd lag in China ongetwijfeld
stukken hoger dan in Vlaanderen. De redenen hiervoor liggen mijns
inziens vooral in een veel grotere neiging tot sociaal conformisme, net
als een grotere voorzichtigheid op het vlak van persoonlijke
ziektepreventie. Die voorzichtigheid is allicht ingegeven door de
eerdere ervaring met SARS en een wankel vertrouwen in het Chinese
gezondheidssysteem.
ik durf te stellen dat de coronarepressie bij ons met hoge politieboetes eigenlijk hoger ligt dan in China
Kwatongen
zullen beweren dat Chinezen enkel in de pas lopen uit angst voor
repressie. Maar ik durf te stellen dat de coronarepressie bij ons met
hoge politieboetes eigenlijk hoger ligt dan in China. Verstikkende
sociale controle en de angst van een doorsnee Chinees om maatschappelijk
onverantwoord gedrag te stellen bleken in Shanghai alvast voldoende om
de straten zo goed als leeg te houden, terwijl het niet verboden was je
huis te verlaten. Het voelde alvast heel onwezenlijk aan om helemaal
alleen een zondagwandeling op de Bund te maken, de wandelzone langs de
Huangpu-rivier met het bekende gezicht op de skyline van Shanghai.
De
beschamende Vlaamse lockdownfeestjes of weekendshoppers in Nederland
getuigden vooral van een gebrek aan sociale verantwoordelijkheidszin.
Niettemin ontdekte ik ook in Shanghai een expatrestaurant dat stiekem
open bleef op de tweede etage. Het cliënteel bestond echter haast
exclusief uit… westerlingen.
Burgerzin
Dit
alles betekent echter geenszins dat de burgerzin in China hoog
ontwikkeld is. Maatregelen worden er heel nauwgezet opgevolgd vanuit een
confucianistisch plichtsbesef, niet vanuit een fijn ontwikkelde
burgerzin. Het dragen van mondmaskers en het meten van de temperatuur
zijn als het ware moderne confucianistische rituelen, waarmee elke plek
en elke onderdaan aangeeft zich te schikken naar de regels. Ordnung muss
sein!
dat dit land geen halfslachtige maatregelen verdraagt
Het
gebrek aan individuele burgerzin is eigenlijk net de reden waarom de
maatregelen vaak zo allesomvattend móeten zijn. Wanneer er geen
maatregelen van kracht zijn, zullen Chinezen ook niet snel uit eigen
beweging hun gedrag aanpassen. Als de overheid niets doet, betekent dat
dat er niets aan de hand is. Simpel. Wie de beelden zag van de zeeën van
toeristen op de Huangshanberg in de provincie Anhui enkele weken na de
lockdown, beseft meteen dat dit land geen halfslachtige maatregelen
verdraagt. Ofwel doet iedereen iets, ofwel niemand. Iets ertussenin
bestaat niet.
Top-down
Tot
slot is het ook interessant na te gaan hoe de lockdown besluitvorming
tot stand kwam. In China werden de maatregelen heel snel en vooral
uniform over het hele land en dus voor 1,4 miljard mensen
geïmplementeerd. Daar ging geen maatschappelijk debat aan vooraf en al
zeker geen discussies over het maximum aantal toegelaten aanwezigen op
evenementen (100, 500, 999?). Ook van discussies over het al dan niet
open blijven van de kapsalons bleven de Chinezen gespaard. Fine-tuning
in een land van 1,4 miljard mensen is nu eenmaal een lastige zaak.
Het
hiërarchisch ingestelde maatschappelijk systeem zorgde er ook voor dat
niemand de maatregelen in vraag stelt of vertraagt. Wanneer in een
noodsituatie in China iets op het allerhoogste niveau beslist wordt, is
de naleving door de lagere niveaus een evidentie. Nochtans zijn de
provincies vaak weerspannig en ondermijnen ze graag het centrale gezag.
Al voelen ze tegelijkertijd feilloos aan wanneer er geen marge is om te
chipoteren.
Bottom-up
Dat
staat in schril contrast met de bottom-up besluitvorming zoals we die
bij ons hebben gezien. Eerst kwam via de media een maatschappelijk debat
op gang, waarbij virologen aan het woord kwamen, net als politici,
schooldirecteurs, ouders, artsen, gewone burgers, enzovoort. Hier en
daar nam een burgemeester in zijn/haar gemeente al eigen maatregelen,
voor die finaal, mee onder druk van de publieke opinie, doortastende
maatregelen trof.
Bij
ons moet eerst het draagvlak komen, dan de maatregelen. In China is het
meestal andersom: eerst de maatregelen, daarna werken aan een
draagvlak.
Bij
thuiskomst wilde ik graag een coronatest afleggen. Na wat rondbellen
bleek dat onmogelijk te zijn. Geen symptomen betekent geen test. Dat
voorspelde weinig goeds.
NA GESCHRIJFSEL
*
Om
dus bij Confusius en de Chinese Volks Republiek uit te komen, eerst
iets over de Aardrijkskunde van deze, onze Blauwe Planeet. Om terecht te
komen bij een haast onbekend berggebied, dat luistert naar de naam
Kasjmir.
Kasjmir
is een gebied in Azië, verspreid over China, India en Pakistan en wordt
betwist door verschillende landen. Wie bij ons in Vlaanderenin (in de
Middeleeuwse context) spreekt over Kasjmir, spreekt niet alleen over
dure exotische Smyrna-tapijten, maar ook over de Hanza-steden van
Venetië, Noorderlijk over de Lage Landen, tot Vladivostok en via de
Oeral en de Zijderoute de aardbol rond. Niet in gedachten, niet
digitaal, maar hand- en voetelings.
De Leer van Confucius (551 – 479 v.Chr.); hier in het Westen een eerder vaag begrip, dat bij nader toezien als een 2de
been past bij het Christendom zoals de H. Paulus, de opportinist, dat
zag.. Zodat je bijna kunt stellen wie was er nu het eerst; de kip of het
ei…
In ’De Gesprekken” zegt Confucius: "Ik werd niet met kennis geboren. Ik ben toegewijd aan de Oudheid en zoek snel naar kennis."
Heerft
die nu afgekeken van mij, of ik van hem? Maar ik ben Vlaming zo God mij
Vlaming schiep, en daarom luidt het bij mij, dat iedere wijze uil oot
een uilskuiken is geweest. Iedereen dus ook Confucius en later de
Stichter van het Christendom. Als door de bliksem getroffen, onderweg
naar Damascus om er leerlingen van diene Nazareeër te vangen…
Alle Chinezen zijn wel Chinezen, maar de ene Chinees is de andere niet.
Mea
Culpa dus; om inzake de CCP pandemie, geen onderscheid te hebben
gemaakt tussen ‘Chinezen’ en de Chinese Volks Republiek’. Een beetje
vergeetachtig geworden, zou ons Ma zeggen.
Ee,
vergissing die alle verhoudingen in acht genomen, zowat dezelfde is als
kwaaadwilligen of buitenlanders spreken over Belgen als ze Vlamingen
bedoelen…
-
En dan de link tussen verbeelding en realiteit, na eerst even te hebben stil gestaan bij de onlangs ontdekte Pyramiden in Bosnië, die zelfs de voorlopers zouden zijn van deze uit Egypte…
Enne,
o ja, ergens in de Bijbel (Genesis) staat er een doodgezwegen zinnetje,
die luidt dat op bezoek zijnde ‘ruimtewezens’ vaststelden dat de
vrouwen hier ‘mooi wren’ en dus besloten om maar te blijven….
Verder
geen aandacht, want het kleinste kind ziet met eigen ogen hoe mooi onze
vrouwen en moeders wel zijn. Alle aandacht dus naar de appel van Eva en
de slang…
Von
Däniken dan. Die vertelt over een verre reis van hem en dat avondlijk
bezoek aan een kleine ondergrondse crypte, waar, volgens de plaatselijke
overlevering, een zekere Jezus Christus zou liggen wachten op de
Eewigheid. Zijn haast dode lichaam zou uit Jeruzalem zijn weggesmokkeld
naar daar, waar deze, hertrouwd en al, zou geleefd hebben tot in lengte
van jaren. Kasjmir en confucius…
Door
de jaartallen en Confucius daarbij te betrekken, komt het beeld
tevoorschijn dat ….het wel eens zou kunnen. De kruisdood overleven, meer
dood dan levend het Romeinse weerelrijk uit gesmokkeld worden, bij
vrienden bekednen een tweede leven kunnen beginnen…Zorgen voor
nageslacht…daar weer volksheld en mythische figuur worden…Alles zo
menselijk, maar Gode gelijk.
Het feit is, dat de bevolking van Kasjmir veel gemeens schijnt te hebben met de Joodse Samenleving…
Wahrheit
oder Dichting? De feiten blijven de feiten. Wat in het oog springt, is
de felle gelijkenis tussen de twee ‘stelsels’, elk aan een andere kant
van de wereld. Stelsels die geweld vervangen door… verstandhouding.
Precies alsof iedere Mens ‘geschapen’ is naar het beeld en de gelijkenis
van…de eigen Geest die hem ooit tot leven heeft gewekt.. De Geest
immers, om het even de naam ervan, is Eewig. Want geen begin en geen
einde…
Een
gedachte die past als een tang op een varken bij het …Goddeloos
Communisme van die ‘Volksrepubliek’ die het Eigen Volk met ijzeren vuist
wegleidt uit zijn eeuwenoude samenhorigheid.
Benieuwd
hoe Pater Ferdinand Verbiest herover zou gedacht hebben…Maar dat is
zorg voor een andere keer. Post Corona en Post Communisme..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten