189 - DOORBRAAK
*
Maandag 6 april 2020
*
ONDERGEDOKEN IN CORONATIJDEN
*
**
lockdown
Smartschool is niet de slimste...
foto: © Reporters / DPA
VRIJE TRIBUNE - 06/04/2020 Kayla Vandewalle
*
De
coronacrisis maakt voor mij een iets duidelijk. Het leven van een non
is niet voor mij weggelegd. Sociale media lijken de heilige oplossing —
zo denken velen toch over onze generatie — maar neen, dat is enkel
aanvullend en zeker niet plaatsvervangend. ‘Less is more’ gaat niet op
als het over sociale contacten gaat, dat kunnen volgens mij jong en oud
beamen.
Smartschool is niet de slimste
Terwijl
ik van app naar app zap op mijn smartphone, staan mijn
smartschoolberichten niet stil. Ik ervaar vervelende stress wanneer weer
een ‘ping’ schalt van een nieuw bericht met de verwachtingen van
leerkrachten tijdens deze coronacrisis. Ik wil zeker niet de zagende en
klagende duts zijn, maar nu ik mijn frustraties niet kwijt kan bij mijn
vrienden, zal ik jullie hiermee lastigvallen.
Leerkrachten
communiceren in deze coronatijden onoverzichtelijk en verwarrend, dit
merk ik zelfs als leerling van het zesde middelbaar latijn-wetenschappen
op. Ik wil ze zeker niet pamperen, maar ik vraag me af hoe de
eerstejaars hier mee omgaan. Naast de vele zogenaamd korte
herhalingstaken en lessen, waagt hier en daar een leerkracht zich aan
het geven van zelfstudie, want we zijn toch ‘zesdejaars’. Het is goed
dat de leerkrachten de relevante leerstof per vakgroep filteren, maar
door gebrek aan overleg onder de leerkrachten is het een soepzootje van
jewelste.
Toch
kan ik begrip voor hen opbrengen, want in deze uiterst ongewone
situatie moeten ook zij manieren zoeken om ons schoolritme niet volledig
te laten wegkwijnen. Naar mijn mening moet naar een optimale wijze
gezocht worden door middel van een betere communicatie tussen leerlingen
en leerkracht.
Preteaching, zegen of vloek?
Doorheen
de overvloed van nieuwsberichten las ik de uitspraken van Ben Weyts
tijdens de plenaire zitting van het Vlaams Parlement. Omdat het ernaar
uitziet dat we na de paasvakantie nog altijd thuis moeten blijven, wil
hij graag een volgende stap zetten door het aanbrengen van nieuwe
leerstof aan de hand van online lessen.
ik maak me wel zorgen of we op deze manier de normale leerstofpakketten voldoende zullen beheersen
Met
deze preteachingmethode wenst hij de jongeren blijvend te prikkelen en
de aandachtsboog gespannen te houden. Hier kan ik mij wel in vinden,
want jézus, die herhalingstaken beginnen ook mij de keel uit te hangen.
Ik hoop wel dat dit niet leidt tot een overstelping van leerstof of een
achterstand op mijn overstap naar de universiteit volgend jaar. Want ik
maak me wel zorgen of we op deze manier de normale leerstofpakketten
voldoende zullen beheersen en, mochten de examens in juni doorgaan, we
er dan klaar voor zijn. Het zou erg jammer zijn moest dit effect hebben
op onze resultaten of diploma en wij dus de dupe worden van deze
situatie. Maar goed, ik ben geen leerkracht of onderwijsdeskundige. Als
het lesgeven op een duidelijke en langzame manier gebeurt, met oog op
het begrip van de leerstof, is dit zeker een goed alternatief.
De coronavloek
Je
zou denken: ‘Een 18-jarig meisje in haar laatste jaar middelbaar zou
zich toch eerder druk maken om dat feestje dat ze gemist heeft of denken
aan hoe ze nu eigenlijk met haar beste vriendinnen zou moeten roddelen
over veel belangrijkere zaken.’ Ik geef toe, ik ben niet 24/7 opgejaagd
door mijn schoolwerk en ik verlang zeker naar het eerstvolgende feestje
waar ik met mijn vriendinnen helemaal loco kan gaan. Op mijn laatste
jaar secundair onderwijs rust een coronavloek. Vergeet niet, onze
eindejaarsreis, onze 100-dagenfuif en onze laatste schooluitstapjes
werden allemaal in één klap gecanceld. Mijn zesde jaar had één groot
feest moeten worden, maar ook dat heeft het stomme virus verpest.
Ik
ben er mij zeker bewust van dat er veel gruwelijkere en serieuzere
gevolgen zijn en dat de consequenties voor mij persoonlijk te
verwaarlozen zijn in vergelijking met het wereldwijde leed, maar het
blijft toch steken in mijn feestend 18-jarig hartje.
Anne Frank-gevoel
Ik
lees dat wat we meemaken vergelijkbaar is met de wereldoorlogen vorige
eeuw. Bij analyse durf ik wel te stellen dat een Anne Frank-gevoel mijn
enigszins overvalt. Opgesloten tussen vier muren, angstig de realiteit
ondergaan en in eerste instantie hopen dat je naasten het overleven.
Hoewel ik beter af ben vanuit mijn luie zetel, met een zak BBQ-chips, op
de laptop Netflixen, chatten en schoolopdrachten maken. Het is een
paradijs in vergelijking met Anne’s lot in het Achterhuis.
achter elk cijfer schuilt iemands oma, opa, vader, moeder, broer of zus
Het
dagelijks dodencijfer op tv is anoniem en onpersoonlijk, maar achter
elk cijfer schuilt iemands oma, opa, vader, moeder, broer of zus. De
golf van empathie die mij elke dag opnieuw overweldigt, geeft me de moed
om door te gaan, en deze lockdown plichtsbewust te doorstaan.
Als
we nu allemaal nog even op onze tanden bijten en in ons kot blijven,
zoals Maggie het ons oplegt, dan kunnen we misschien binnenkort toch nog
genieten van alles wat de zomer ons zal brengen en komt er een einde
aan deze trieste en sombere tijden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten