204 - DOORBRAAK
*
Zaterdag 11 april 2020*
*
VOOR GESCHRIJFSEL
*
Het
sloefkens-profitariaat ziet in deze pandemische tijden dus de kans van
haar leven om… tot leven te komen. De opstanding uit de doden wil dus
zegen dat er al een overlijdensakte klaar lag…
Wat
is erger, de oorzaak of de gevolgen? Waaraan moet er dus geremedieerd
worden? Aan de wortels of aan te takken? Het Communisme of het
Corona-Virus? De oorzaak voor deze geseling en marteldood in onze Lage
Landen, ligt bij zekere ‘Geniën’ van iets of wat betere stand. Mensen
als Emile Vander Velde die onlangs (1894) in Quaregnon de oorlog verklaarde aan ons aller welvaart .
Zijn
ietwat verwaarloosde prachtige rijkeluis-villaaatje met rondom de
prachtige tuin in St Martens Latem daarentegen, kan model staan voor het
profitariaats-socialisme dat hij andenen die ervoor gewerkt hadden,
wilde afnemen.
-
Maar
de mens is een raar beest. Als de abnormaliteit tot norm verheven
wordt, waar is dan onze Beschaving aan toe? Normaal lost de Natuur de
afwijkingen zelf op. De Slinxe moderniteit koestert ze.
‘Holebi’s die trouwen en kinderen hebben is ‘n brug te ver.’
-
Mevr. Dominiek Spinnewyn-Sneppe (1973) uit Loppem
(bij Brugge, de Zwanenstad), is geen ‘domme gans’ maar eerder een
edelhert dat verschijnt aan de rand van het bos. Weet U nog? Met een
lichtend Kruis tussen het weelderig gewei…. Daarenboven is zij dicht
aangeleund bij het (door den Belziek verboden) VMO. De Vlaamse Militanten Orde,zijnde de voorhoede van barricaden-vechtersvoor ons Recht.
CONNER ROUSSEAU
BART DE WEVER EN DE N-VA KOMEN AMPER NOG AAN ZET IN DE CORONACRISIS.
*
***
Bart De Wever en de heropstanding van de rode kameraden
foto: ©Reporters
*
Terug naar het collectivisme van Quaregnon
*
07/04/2020 Julien Borremans - Leestijd 6 minuten
*
Het
spreekt stilaan tot de verbeelding dat Covid-19 – een virus van
minuscule afmetingen – maatschappelijke en economische verschuivingen
met tektonische proporties teweegbrengt. Geschat wordt dat ongeveer 3,5
miljard mensen in één of andere vorm van lockdown leven. Om de
economische gevolgen van de coronacrisis enigszins te boven te komen,
zullen geen miljarden maar biljoenen dollars nodig zijn.
De Vlaams-nationale partijen zitten in het defensief
De
frêle economische resultaten die Michel I met de N-VA kon voorleggen,
worden als een strohalm door een orkaan weggeblazen. Erger zelfs. Het
begrotingstekort dreigt buitenproportionele afmetingen aan te nemen. De
N-VA zit momenteel in een weinig benijdenswaardige positie. Op federaal
niveau dreigt de irrelevantie. Op Vlaams niveau oreert
minister-president Jan Jambon om de haverklap hyperkinetisch dat we met
zoveel mogelijk mensen – waaronder de poetsvrouwen en de bouwvakkers –
weer aan de slag moeten gaan. Terwijl het gezin zich gemaskerd in de
slaapkamers opsluit, kan de poetsvrouw ‘den beneden’ doen. Wel wat
wereldvreemd, niet?
Niemand die er nu nog durft aan te denken om binnen de sociale zekerheid te snoeien
Ook
de bedenking van de N-VA dat er in de sociale zekerheid nog
verschillende miljarden euro kunnen worden bespaard, komt bij de partij
als een boemerang terug in het gelaat. Niemand die er nu nog durft aan
te denken om binnen de sociale zekerheid te snoeien. Voeg daarbij de
neo-belgicistische recuperatie van de traditionele partijen en de media,
het demoniseren van elke communautaire reflex en iedereen begrijpt dat
de N-VA in het defensief zit, zelfs niet meer aan zet komt.
Er
dreigt zelfs een paradigma-wissel. De federale overheid werd tot voor
kort als afgeleefd en disfunctionerend omschreven, maar beleeft nu haar
tweede jeugd. In de internationale pers wordt ze geroemd om haar
doortastende en professionele aanpak, tot in The Financial Times toe.
‘Tous ensemble’. Perceptie en verpakking, maar het tanende belgicisme
veert weer op.
‘Vandaag is iedereen socialist.’
Intussen
kraait links al victorie. In de regimekrant De Standaard ruikt Conner
Rousseau al de overwinning: ‘Vandaag is iedereen socialist.’.
Solidariteit, een sterke overheid en een toegankelijk en betaalbaar
zorgsysteem vormen de drie onwrikbare pijlers van onze verzorgingsstaat.
‘Allemaal samen vooruit.’ Op de vraag wie nadien deze gigantische
factuur zal betalen wordt ontwijkend geantwoord. ‘Dat zien we later
wel.’
Miljarden
uitgeven is nu eenmaal leuker dan inkomsten innen. Voeg daarbij nog de
demonisering van het confederalisme, nationalisme en iedere vorm van
regionalisme, en de sossen zitten op rozen. Bart De Wever blinkt uit
door afwezigheid. De N-VA was electoraal al in vrije val, het zou wel
eens kunnen dat de Vlaams-nationalisten na het coronadebacle in een
andere politieke realiteit wakker worden.
‘De domme gans’
De Vlaams-nationale partijen vinden moeilijk hun draai in deze corona-tijden
Even terzijde. Voor het Vlaams Belang profileerde
**
DOMINIEK SNEPPE,
Kamerlid, zich in het coronadossier. In een interview in Terzake
liep ze pijnlijk de feiten achterna en kwam ze niet veel verder dan wat
gestamel in de marge. Met de federale verkiezingen profileerde ‘de
domme gans’ – althans volgens partijgenoot Chris Janssens – uit
West-Vlaanderen zich met de ‘briljante’ slagzin: ‘Holebi’s die trouwen
en kinderen hebben is brug te ver.’
Voorzitter
Tom Van Grieken kwam woorden te kort om zich te verontschuldigen,
terwijl volgens mevrouw Sneppe er geen vuiltje aan de lucht was. Hoe het
de voorzitter in zijn hoofd haalt om zo’n ‘domme gans’ op dergelijk
belangrijk en dominant thema zich te laten profileren, laat duidelijk
zien dat de partij nog wat werk aan haar communicatie heeft. De
Vlaams-nationale partijen vinden moeilijk hun draai in deze
coronatijden.
De bobo’s van de sp.a
Enfin,
tot ergernis van de voorzitter van de N-VA verkeren de socialisten al
half in een overwinningsdelirium. Bart De Wever heeft zijn afkeer voor
de socialisten nooit onder stoelen of banken gestoken. In 2007 liet hij
al optekenen: ‘Waarom mensen die nog oprecht en overtuigd links zijn
voor de sp.a zouden stemmen, ontgaat mij. Inhoudelijk heeft de sp.a het
collectivisme van Quaregnon allang begraven.’ Op het congres van 1894 pleitte Emile Vandervelde nog voor de omverwerping van het kapitalisme, de afschaffing van de klassen en de overgang naar een collectivistisch stelsel.
In
de nasleep van de val van het communisme in het Oostblok werd deze
doctrine ingeruild voor een links-liberale herpositionering. Tony Blair verscheen met New Labour op het politieke toneel. In Duitsland schoof Gerhard Schröder het Neue Mitte naar voor en bij ons was er Steve Stevaert.
Het collectivisme werd ingeruild voor het kapitalisme met de nodige
sociale correcties. Je hoort af en toe nog wel eens een verdwaalde sos
fulmineren tegen de toplonen van CEO’s, maar de geloofwaardigheid is
uiteraard zoek nu de sp.a’ers zich ruim tegoed doen aan vet betaalde
mandaten.
Intussen
is de fakkel van Quaregnon door de PVDA overgenomen, met het
taalgebruik en de oratorische kracht er bovenop. De sp.a is
noodgedwongen geëvolueerd tot een links-liberale partij waarvan het
electoraal kiesvee van weleer al geruime tijd de uiterste grenzen van
het politiek spectrum is gaan opzoeken. ‘Gauche caviar is de norm, bourgeois bohémien de vorm.’
‘Laat de rijken de crisis betalen.’
Het aloude internationalisme wordt van stal gehaald en de massieve, omni-presente staat maakt weer zijn opwachting
In
de volgende jaren zal de sociaaleconomische malaise groot zijn, zullen
delen van de bevolking zichtbaar verarmen en zal links zich deels moeten
terugplooien op de thema’s van weleer. Rutger Bergman gaf in Knack
al een ferme voorzet. ‘Laat de rijken de crisis betalen.’ De
Nederlandse historicus spreekt van ‘forse vermogensbelastingen’ en ‘een
basisinkomen van 1500 euro’. Het aloude internationalisme wordt van stal
gehaald en de massieve, omnipresente staat maakt weer zijn opwachting.
In aloude socialistische traditie beschouwt Rutger Berger ‘de
autoritaire maatregel zoals tracking als een blijver’. Deze digitale
stasi-versie kan dan perfect nagaan of iedereen wel de ware
socialistische profetie aanhangt en met welke groupuscules er contacten
zijn.
Terug naar Quaregnon
Wil
bobo Conner Rousseau de sp.a weer op de kaart zetten, dan zal hij niet
alleen de orthodoxie moeten instuderen, maar zal hij ook de taal van de
werkman moeten leren spreken. Het idee alleen al maakt hem zichtbaar
onwennig. Conner Rousseau kan alvast symbolisch teruggaan naar de
wortels van de partij en een congres in Quaregnon organiseren. Daar kan
hij met de Waalse kameraden samensmelten tot een rode, belgicistische
partij. Bart De Wever kan dan verlekkerd vanuit de coulissen meekijken,
want dan krijgt hij en zijn partij weer bestaansrecht.
NA GESCHRIJFSEL
*
‘Vandaag is iedereen socialist.’
‘Allemaal samen vooruit.’
*
En dat met een ‘Nack’ op de voorgrond.
Mijn
eerste Baas, die mij leerde werken, de Directeur van de Melkerij in
Langemark die ik nog altijd als een Heilige vereer, janen samen met zijn
oude vriend Willy De Nolf,, aan mij (1958), nietig
schrijverken, in een bedrijfje met 14 man persopneel, voorstelde, kynnen
nu, hand in hand zich samen op beurten omdraaien in hun graf.
Na
de jaren van beorenwijsheidn bracht Amor mij naar het Land van de
‘Golden River’. Om dar de ondergang van het vlas intens mee te beleven.
Tot er in Wielsbeke ‘Boeren’ vfan het gehalte van Roger Declerck bleken
te bestaan, die op korte teermijn via Londen ons land terug op de
wereldkaart konden zetten. Hoe hij dat deed? Door zelf zere voort te
doen…
-
Kijk,
dat is precies het toverwoord dat ons na het CV, met Dames als ons
Sneppeke aan het hoofd, er in een minimum van tijd weer bovenop zal
brengen. Niet op fluwelen sloefkens, en pluchen zetelkes, maar er met
vuile voeten door te gaan. Klinkt het niet, zo botse het.
De voorhoede sneuvelt soms, maar wijkt niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten