172 - DOORBRAAK
*
Zondag 29 maart 2020*
*
EEN SPECIAAL STATUUT VOOR DE ZEEUWS-VLAMINGEN?
*
**
De Schelde bij zonsondergang.
foto: ©Reporters
*
29 maart 2020 - Leestijd 5 minuten
De Schelde als coronagrens: NU!
*
Om als automobilist van Stekene naar De Klinge
te rijden moet je over een rotonde die volledig op Nederlands
grondgebied ligt. Als fietser of wandelaar zijn er, sinds
smokkel-heugenis, nog heel wat andere wegen om die grens, die we
verleden waanden, over te gaan, te joggen of te rijden.
Maar
dan ineens, corona. Dat virus zorgt voor gekke dingen aan de grens. De
terrasjes van Hulst en Sluis werden overspoeld door Belgen. Niks nieuws
onder de voorjaarszon, maar nu was het toch even anders. Er bleek bijna
een complot gesmeed te zijn om de Nederlanders te besmetten. Het
decennialange ‘goede zakendoen dankzij die Belgen’ veranderde in een
nachtmerrie. En omgekeerd werd elke Nederlander die de grens overstak de
les gespeld over de lakse houding van hun bewindvoerders.
Aan deze of gene kant van de grens
Er
was maar één oplossing: sluiten die grens. De gevolgen waren barbaars:
die rotonde was heel even een ‘no pasarán’. De bakker die dertig meter
aan de ‘verkeerde’ kant ligt, zag zijn oude vertrouwde klanten niet
meer. Een man met een Belgische nummerplaat moest in Nederland aan de
eerste de beste burger uitvoerig verklaren ‘wat hij hier in hemelsnaam
komt doen?’ Uitleggen dus dat hij al eeuwen in Nederland woont, of voor
een Belgisch bedrijf werkt en dat dit zijn bedrijfswagen is. Een
beroepsmusicus uit Gent kon zijn drumstel niet meer ophalen in Heikant.
Er kwamen dranghekken die verhinderden dat er nog gejogd of gewandeld
werd in dat stukje bos waarvan echt niemand weet of het aan deze of gene
kant van de grens ligt.
De NOS zakte af om er, net zoals Belgische kwaliteitskranten, anekdotes te sprokkelen
De
politieman moet dit alles controleren, maar dat is onbegonnen werk.
Sociale controle is er wel: als we niet oppassen verdedigen weldra
vrijwilligers de grens. De verwijzing naar ‘den draad’ van tijdens de
Eerste Wereldoorlog wordt, meer ten onpas dan te pas, bovengehaald. En
als kers op de taart zien ze in Koewacht zelfs belangstelling voor hun
dorpje. De NOS zakte af om er, net zoals Belgische kwaliteitskranten,
anekdotes te sprokkelen over ‘het nieuwe normaal’. Dat de gemeente Hulst
zoveel moeite deed en doet om Belgen te komen overhalen bij hen te
komen wonen: het lijken ‘andere tijden’. Nog even, en we zien elkaar
niet meer graag.
Twaalf kilometer
Toch
is de oplossing voor het probleem simpel als pompwater. Ieder kind met
gezond verstand vraagt zich af waarom die grens dààr ligt. En niet aan
de Schelde. De vraag stellen is ze beantwoorden, en meteen ook de
oplossing: die machtige prachtige vloed ligt er om het virus tegen te
houden. Oplossing. Zo, punt gemaakt. Twaalf kilometer verder ligt er dus
een natuurlijke grens te wachten om gebruikt te worden. Twee overgangen
controleren, één tunnel en één veerboot en klaar is Kees (en Jan).
Pas
op, het moet geen blijvende oplossing zijn hoor. Ik zou zeggen: de tijd
die een volmachtenregering in Belgie nodig heeft om de crisis te
klaren. Drie maand dus, eventueel één keer te verlengen. Maar daarna
gaan we over tot de orde van de dag en doen we weer alsof we februari
2020 zijn. Zoals de huidige regering in Belgie ook zal doen, naar men
zegt.
Alleen coronamaatregelen
‘Nood
breekt wet’ argumenteerde de architect van die Belgische coalitie. En
dat was nog lang voor de crisis in volle hevigheid uitbarstte. Als de
nood al wet kan breken, dan moet dat zeker met een grens kunnen. Even
doen alsof we samen zijn. We zullen dat wel moeten kaderen via
volmachten, maar het voorbeeld ligt klaar: een copy-paste van de onze en
we kleuren netjes binnen de lijnen. Alleen coronamaatregelen mogen
genomen worden. Neen we willen geen deel van de inkomsten van de haven
van Terneuzen, we willen geen belastinginkomsten, iedereen mag zijn
eigen boetesysteem behouden, zijn eigen verkeersregels, en natuurlijk
blijven wij ver weg van hun ruimtelijke ordening. Ja, zelfs het recht om
Heineken lekker te vinden moet overeind kunnen blijven, zelfs flauwe
moppen hierover mogen blijven getapt worden. Maar coronagewijs gaan we
er samen voor.
Dat is de ijzeren aardrijkskundige logica.
In
deze materie moeten de Zeeuws-Vlamingen zich dan maar even aan de
Belgische maatregelen aanpassen. Dat is de ijzeren aardrijkskundige
logica. Van de mensen uit de Randstad zullen ze wel steun krijgen. Die
noemen hen nu al, half denigrerend, half humoristisch, ‘reserve-Belgen’.
En Sire, geef hen 100 dagen om deze tijdelijke oplossing te overleven.
Versailles
We
zullen hen beloven onze 1919-wensen niet boven te halen. Toen vroegen
we, de Belgen dus, hen erbij om militaire, nationaal-nostalgische en
economische redenen. Maar Nederland hield liever zeggenschap over de
twee Schelde-oevers en won de wedstrijd in Versailles. Daar hielden ze
nu eenmaal geen rekening met een virus. Al heerste er toen een
verschrikkelijke Spaanse griep. Die pandemie werd aan de
onderhandelingstafel niet als pasmunt of als ultieme reden gebruikt om
niet zo vanzelfsprekende oplossingen door te drukken.
Maar
101 jaar later eist dat virus andere maatregelen. Ons verenigd Europa
zal zo’n experiment graag verwelkomen, ja toch? Er moet vast nog wat
geld zijn om zo’n uniek project te financieren. Even een speciaal
statuut dus voor de Zeeuws-Vlamingen? Te weinig mensen? Ze zijn met
100.000. Dat zijn er 20.000 meer dan onze vrienden, de Duitstaligen. En
die hebben een mooi statuut. Misschien is er ergens nog een werkloze
minister of staatssecretaris die, in duo met een Nederlandse collega,
even deze verantwoordelijkheid als interim kan opnemen.
Als een goede huisvader
Neen,
deze suggestie zal geen schoonheidsprijs krijgen, maar dat zeggen
ministers ook van de huidige Belgische regering, waarin ze nota bene
zelf inzitten.
er zijn 1001 praktische redenen te verzinnen om het niet te doen
En
ja, er zijn 1001 praktische redenen te verzinnen om het niet te doen.
Om de Schelde maar te laten vloeien als machtige prachtige vloed. Maar
daarmee maakt men een virus overwinnaar. Stel dat het onmogelijke toch
waar wordt: de politieagent moet die onzinnige controles niet meer doen,
bakker en beenhouwer zien hun klanten terug, de Belg hoeft geen
verklaring meer af te leggen tegen de mondige Nederlander. En de
beroepsmuzikant kan zijn drumstel ophalen en opnieuw aan de slag gaan in
Belgie. Alhoewel, dat laatste mag hij nog even niet.
Als
we nu beloven dat we voor de Zeeuws-Vlamingen gaan zorgen als een goede
huisvader en het land en zijn bewoners keurig en netjes gaan
terugbezorgen. Moet kunnen toch?
Johan Van Duyse
Geen opmerkingen:
Een reactie posten