zaterdag 12 november 2016

3819



.
Zaterdag  12 november 2016
H. Lieven, H. Josafat
*
3819 - OVER DE KLEINE KANTJES VAN DE O ZO GROTE VLAAMSE POLITIEK

® ‘t Pallieterke
*
*
WERELDSCHOKKENDD NIEUWS

De striemende aanklacht van Filip DeWinter in het Brussels Parement die U wel niet zult terugvinden op het scherm of in de corrupte media. Het complete halfrond wordt geconfronteerd met hun eigen failliet.
Ja, mannekens, hoe moet dat nu verder met jullie, want ‘times are changing’
Proficiat Vlaams Belang met Uw TV-uitzendingen die wel zeer spoedig tot de meest bekeken zullen worden in heel media-land.
*
’T Pallieterke. Anderen nemen het graag te grazen, ik graas er graag in. Omdat het gras daar altijd groener is.

’t Pallieterke. Het schrijft de dingen altijd zoals ze zijn. Het schrijft – spreekwoordelijk – met een goed hart en een slecht karakter.

’t Pallieterke is een soort levend geweten van de Vlaming. Heel zeker.

“t Pallieterke choqueert als het Paul Magnette bedankt voor zijn nederlaag inzake CETA, omdat diens ‘deelstaat’ zich nu ook feitelijk gevangen voelt in dat Coburger keurslijf.

’t Pallieterke heeft groot gelijk als het stelt dat de VZW Arrogantie maar blijft doorgaan met ploeteren in het politiek moeras om de verkeerde vijand te kunnen bevechten.
Maar waarom ’t Pallieterke niet schrijft dat, moest de VZW-Arrogantie de rangen willen sluiten met het Vlaams Belang, de volgende 24 uur de Vlaamse Onafhankelijkheid in alle legitimiteit in het Vlaams Parlement kan uitgeroepen worden?
De vraag stellen is ze beantwoorden.
Eerst handelen, vervolgens nadenken over de nieuwe opportuniteiten. Nu blijft dat ouwehoeren in de marge. Wat het Vlaams Parlement nu doet en blijft doen tot in der eeuwigheid, is de koe bij de staart grijpen.
Misschien dat er eerst ‘ns een geweldige aardschok moet komen genre Brexit en een bliksemflits als van de soort van 8 November.
*

*
De N-VA blijft koppig inbeuken op verkeerde tegenstander.

N-VA is er welkom. Zou Vuye dat niet inzien?
De professor speelde – op het terrein van de tegenstander – eerder voorbije zomer iets te roekeloos met lucifers. Kritiek op de collega’s, die “slaafs achter het politieke genie van De Wever aanlopen”, dat werkt voorspelbaar averechts. Bij collega’s en bij de chef. Nog geen week later lagen Vuye en Wouters buiten. Maar Vuye ziet nog altijd niet wat er toen fout was aan dat zinnetje, en vindt De Wever “een klein beetje kleinzerig”.
Fiches
Vuye lijkt niet helemaal te snappen hoe de pers politici “vangt”. Dus gaat hij door. Partijleden  zitten  in  een  carcan,  de  partijtop  eist  onderwerping aan de debatfiches. Dat De Ceulaer en volgelingen hitsig reageren op dit soort steekkaartjes, viel te verwachten.
Dat  Vuye  en  Wouters  hun  communicatie  er  staatshervorming  moesten  voorleggen aan ondervoorzitter Sander Loones, behoort tot het normale overleg, toch? En laat ons wel wezen, elke partij gebruikt dit soort fiches als partituurtjes voor het eigen orkest. “Stel u voor, wij bereiden ons voor op een interview. Misdadig. En wij zijn het vaak eens binnen de N-VA”,
twitterde  kamerlid  Valerie  Van  Peel,  recht  in de roos.
Vuye wilde - eens fractievoorzitter af - geen pion  zijn  op  de  tweede  rij.  Hij  vindt  dat  zijn kritiek op zomerse kwakkels van zijn collega’s
Peter De Roover (“een beroepsverbod invoeren”), Nadia Sminate (algemeen boerkiniverbod) of Jan Jambon (politierazzia’s bij illegalen, “een  enorme  kemel”)  moet  kunnen.  Inderdaad, maar hoe en waar?
Alle  begrip  voor  Vuye,  die  zoals  wel  meer academici botst met de realiteit van het politieke spel, met zijn conventies, partijtucht en particratie. Maar die horen er nu eenmaal bij.
Het verwijt van Vuye dat de N-VA het confederalisme pas nu weer ter sprake brengt, nu hij weg is, stelt ook weinig voor. Ook hij en Wouters hielden zich lang aan de strategie van stilte.
Zijn kritiek op de allergie van De Wever voor de PS is ook vreemd. Sociaal-economisch valt er met die partij niet te besturen. De sociaaleconomische  tegenstellingen  tussen  noord en zuid zijn gigantisch groot en spinnen door zowel elk dossier. Dan moet je op je strepen
staan.
Misschien is de sociale kritiek dan terecht?
Vuye  -  een  taalgrensbewoner  met  een  Vujo-verleden  -  behoorde  tot  de  sociaal-progressieve kant van de N-VA en noemt zichzelf ook “ethisch progressief”.
Op sommige punten heeft Vuye natuurlijk gloeiend  gelijk.  “Het  centrale  probleem  van  de  Belgische  staat  is  de  complexiteit  ervan”. 
Aan zijn studenten krijgt hij het niet meer uitgelegd. Rationeel lijkt ons ook zijn optie om in latere  afspraken  de  staatsschuld  confederaal te houden om paniek op de financiële markten  te  voorkomen.  Maar  denkt  de  N-VA-top daar anders over?
Alternatief
Wat is het alternatief van Vuye en Wouters dan? “We moeten ons op een rationele manier afvragen  wat  we  best  samen  kunnen  doen. 
De rest moeten we splitsen”, zegt Vuye. Zelfde vraag. Moet Vlaanderen eenzijdig de onafhankelijkheid uitroepen, zoals Vlaams Belang dat zou willen?
Zoals  Schiltz  al  zei:  het  Vlaams  Parlement zou zoiets kunnen... als haar sterke arm het wil.
In de beste omstandigheden, dus. Die zijn er vandaag niet. Een Vlaamse meerderheid hiervoor is er vandaag in geen geval. Samenwerken met het VB zal Vuye niet doen, ook al is hij tegen het cordon. Op communautaire punten misschien wel, maar inzake mensenrechten is de kloof te diep. Maar ook hij heeft zijn debatfiches: “Wij willen niet achter een cordon terechtkomen... wij willen op een inhoudelijke manier aan politiek doen.” 
Bon, weg van de treuzelende N-VA, weg van Vlaams  Belang  lanceert  Vuye  deze  doordenker: “een onafhankelijk Vlaanderen binnen een confederatie”.  Kunt u nog volgen?
Klem
Neen, we zijn niet meteen laaiend enthousiast over de duo-slim van Vuye en Wouters.
Maar evenmin over de klem die de N-VA zet op haar eigen communautair en sociaal profiel.
Dat  communautaire  zal  nog  meevallen,  omdat de tegenstellingen tussen Vlaanderen en de andere gewesten gewoon niet invriesbaar zijn. Wat Magnette rond CETA deed was ook voor Vlaanderen een stap vooruit. Europa
praatte met de president van een deelstaat en ook in het zuiden is er nu een grote partij die een  vuist  maakt  naar  het  Belgische  systeem waarin ze buitenspel is gezet. Goed zo.
Is de N-VA - zoals Vuye nu zegt - een “liberale partij” geworden? Welnu, de manier waarop ze zelden of nooit haar liberale partners viseert, maar des te meer haar natuurlijke bondgenoot CD&V, doet ons denken van wel. En dat is dom.
Volgens Gazet van Antwerpen (5 nov.) staat het huwelijk tussen beide vroegere kartelpartners op springen. Carl Devos heeft het in De
Morgen over “De gewapende vrede” (7 nov.).
De Wever gunt CD&V niet de meerwaardebelasting die Beke en Peeters als trofee hopen binnen te halen (N-VA mikt op een lagere ven
nootschapsbelasting, Open Vld op het mobilseren van spaargeld als economische brandstof).
Wie de dichtste politieke bondgenoot permanent schoffeert voldoet misschien aan de wetten van de electorale dynamica (vang kiezers aan de grenzen, op aanpalend grondgebied), maar zaagt aan de poten onder de eigen
macht. Punt aan de lijn.
Over de vraag van CD&V moet er toch een compromis  mogelijk  zijn,  dat  beide  partijen  tegemoetkomt?  Zou  het  Kapitaal  voor  een  beetje  meerwaardebelasting  op  de  vlucht 
slaan, zoals N-VA zegt te vrezen? “Zwans naa ni e ”...
Een beetje meer respect voor wie onderaan de ladder bengelt, is dat fout? Grotere bedrijven kunnen tegen zo’n stootje, wat de immer onderkoelde minister van Financiën Johan Van Overtveldt  daar  in  zijn  beleidsnota  ook  over  mag zeggen.
Moeilijk. De N-VA lijkt er genoegen in te scheppen soloslim te kunnen spelen.  Zo maakt de partij fouten in haar financieel-economische, sociale en communautaire strategie.
Voorop het financieel-economische. Op het economische verhaal van de N-VA zit ruis. Ze mist  de  moed  om  consequent  te  wijzen  op de belangrijkste oorzaken van de budgettaire problemen:  onze  deuren  staan  te  wijd  open  voor  nieuwkomers  (goedkope  arbeidskrachten,  handig  voor  sommige  ondernemers)  en jaarlijks blijven we structureel miljarden versassen van een niet-socialistisch naar een socialistisch landsdeel. Ondertussen speelt het orkest van de francofonie ‘De wonderbaarlijke genezing van Wallonië’.
Dan het sociale. Op het grote N-VA-verkiezingscongres was voor de geoefende luisteraar al duidelijk dat de koers door veel leden te liberaal werd bevonden. “We zijn géén liberale partij... We zijn een gemeenschapspartij”, zei Vuye.
“We zijn niet de partij van de rijken”, zei Bart De Wever toen. En wat zegt de partij vandaag?
En tot slot het communautaire. De christen-democraten  zullen  in  2018  én  2019  mee  de knikkers  verdelen. Samen met CD&V ging De
Wever de strijd aan tegen Het land van Paars en Waal. Nadien trok N-VA de communautaire sluier aan. En nu?
“De  N-VA  heeft  in  2014  wel  voldoende gewonnen, maar de anderen niet genoeg verloren”, was geen domme analyse van De Wever. 
Zal het in 2018 en 2019 anders zijn?
Naar aanleiding van de moeilijkheden met zijn Kamerleden Hendrik Vuye en Veerle Wouters zei Bart de Wever onlangs dat hij  de kritiek vanuit de Vlaamse Beweging  “ten dele aanvaardt”. Dat incident, dat leidde tot de exodus van de twee kamerleden, ging over communautaire strategie, maar ook over partijdiscipline en andere politieke menings-verschillen. Dat geheel wordt veel voor een man alleen.
*
Elders weg geritst bij een gelijkgezinde.

“Na de “Brexit” en de verkiezingsoverwinning van Donald Trump is de toekomst van de gevestigde Europese politieke partijen onzeker. Terwijl de voorzitters van “rechts-populistische” partijen juichen, wordt de macht van het politieke establishment in Europa meer dan ooit bedreigd. De te leren les luidt: “dat ook kleine partijen met een grandioze boodschap verkiezingen kunnen winnen”.
*
Zelf zou ik het niet beter kunnen verwoorden, dan
 

Geen opmerkingen: