.
DONDERDAG 24 NOVEMBER 2016
H. ALBERT van LEUVEN, H.FLORA, H.
MARTELAREN van VIETNAM
3853 - OVER DE
TOEKOMST VAN DE MOGELIJKHEDEN OF DE MOGELIJKHEDEN VAN DE TOEKOMST
*
De Bijbel van de Vlaamse Beweging, ons aller lijfblad ’t
Pallieterke schrijft deze week een hoofdartikel waaruit we moeten onthouden,
dat het helemaal niet houdt van herrie in de eigen rangen. Vooral niet als die herrie
komt uit de hoek der geboren herrie-makers die misschien wel eens gelijk zouden
kunnen hebben. Allez, dat is toch de mening van de opiniërend hoofdredacteur
daar.
Enfin, U leest het maar zelf hieronder…
*
*
72ste jaargang • nummer 47 •
donderdag 24 november 2016 Voor mensen
met een goed hart en een slecht karakter...
*
Vlaams Belang: lijden
in de marge
of relevanter worden?
*
Heeft
VRT-correspondent Bruno Tersago
gelijk als hij wijst op tal van bedenkelijke signalen uit die hoek?
Voedselbedelingen organiseren “alleen voor Grieken”, parlementsleden die
betrapt worden met hakenkruistatoeages en - vlaggen, een woordvoerder die in
het parlement een vrouwelijke collega in het gezicht slaat, geweld tegen
standjes van buitenlanders
op markten, het wegjagen van verplegenden in ziekenhuizen
omdat ze niet Grieks zijn, betrokkenheid bij geweld en zelfs een moord,
inbraken, wapenbezit... Sinds twee jaar zijn er geen zware incidenten meer,
maar toch... Wat ga je in hemelsnaam zoeken bij kerels die zich inspireren op
een politieke figuur (Iannis Metaxas) die in de jaren dertig andere partijen en
stakingen verbood, boeken verbrandde en de media censureerde?
Berisping?
De reactie van
voorzitter Van Grieken
was moedig, maar niet helder. Hij distantieerde zich formeel en
expliciet van wat zijn partijgenoten tegen de wil van het partijbestuur in
hadden gedaan. Anke Van dermeersch, ook
mee op reis, werd uit het
partijbestuur gegooid. Dewinter, die de beslissing “eenzijdig” en “bijna
dictatoriaal” noemde, kreeg enkel een berisping,
net zoals Jan Penris. Welke logica zit hierachter? Die van de
realiteit vrezen we. De realiteit dat Van Grieken wel een meerderheid achter
zich heeft in het partijbestuur, in de partijraad ook – daar
gaat hij alvast van uit – maar niet in Antwerpen.
Komt het tot een harde confrontatie? Heeft Vlaams Belang daar
‘belang’ bij? Eén ding lijkt wel zeker: veel mensen keren zich af van een
partij die zich
verliest in interne
confrontaties. Maar die zijn er al erg lang, en zullen blijven opduiken.
Er lijkt dus voor Vlaams Belang geen goeie kant aan de zaak.
Krijgt Dewinter in de partijraad - tegen de verwachtingen in - veel steun, dan
zal Van Grieken als voorzitter veel moeilijker kunnen functioneren. Wordt
Dewinter in de hoek gezet, of verder, dan dreigt een crisis in Antwerpen. Als
de voorzitter het meent, kan hij geen vrede nemen met een zoveelste compromis,
want dan rest er niets meer van wat eruit zag als een poging om Vlaams Belang
op de politieke kaart te zetten.
Van Grieken kreeg de voorbije dagen steun van onder
meer de voormalige
voorzitters Gerolf Annemans en
Frank Van Hecke.
Wellicht kan hij – als hij een verandering forceert – rekenen op de
terugkomst van sommigen die
eerder al de partij verlieten. En natuurlijk op de VB’ers die
Verandering willen.
Wat is die partij allemaal overkomen? Laat ons teruggaan
naar 2004. Vlaams
Belang haalde toen net geen kwart
van de stemmen. Mét Dewinter in
‘pole position’. Maar
wat nadien volgde was minder. In
2006 werd de Antwerpse voorman bij
de gemeenteraadsverkiezingen geklopt
door Patrick Janssens.
Nadien volgde een
steile electorale afgang.
Dewinter bleef echter het uithangbord van de partij.
Wat onder meer
Annemans als voorzitter
probeerde was verdienstelijk, maar
de N-VA werd en bleef voor veel kiezers een beter
alternatief. Daar hebben
kiezers een reden
voor.
Annemans ging op zoek naar een derde, radicaalrechtse weg.
Het Congres van de partij in de Zuiderkroon was duidelijk. Annemans zette in op
drie thema’s.
Vooreerst wou hij
met een ‘sociale
volkspartij’ vooral de kleine man bekoren. Vlaams Belang paste
voor een te
strak Voka-gericht
Vlaanderen. Meer zelfs,
de partij stelt
zich opvallend positief op
tegenover het syndicalisme,
noemde de sociale
zekerheid “een kerntaak van
de overheid” en
pleitte voor betaalbare zorg, huisvesting, betere
thuisbegeleiding, aanpak van verborgen armoede, sociale woningbouw,
opvoedersloon van 24 maanden per kind, etc.
Annemans zette ook
in op communautaire
scherpte en duidelijkheid: Vlaamse
(en Waalse)
onafhankelijkheid via een
“ordelijke opdeling”. Iets waar we Dewinter weinig over horen. En een
duidelijke keuze “Voor Europa, dus
tegen deze EU,
België in het
groot” (de “EUtopie”) was ook
niet onzinnig. Annemans verpakte de VB-boodschap met minder bombastisch gedram
en meer zakelijkheid.
Helaas Alhoewel de VB-thema’s nadrukkelijk aanwezig waren in
de aanloop naar de verkiezingen van 2014 bleef de kiezer waar hij was: weg.
“We zijn opnieuw vertrokken”, had voorzitter Annemans voor de
verkiezingen gezegd. Wat stemmen betreft dan toch in de verkeerde richting.
Alleen was het niet zijn fout.
In februari 2015,
in volle vluchtelingencrisis, leek het tij te kunnen
keren. Maar het bleef duidelijk dat de nieuwe voorzitter Van Grieken geenszins
de sterke man van de partij was. Dat bleef Dewinter. Begin 2016 schreven we dan
ook dat
Vlaams Belang in
interessante tijden bleef worstelen
met het eigen
profiel. In de
peilingen verdubbelde het Belang haar score tot in de late
lente. Na de zomer lijkt de doorbraak stilgevallen.
Voorzitter Tom Van
Grieken en collega’s
als Barbara Pas kwamen wel rationeler uit de hoek over migratie. Over de
kostprijs daarvan,
bij voorbeeld: Na ‘Brood, Bad en Bed’ komen immers nog huisvesting, begeleiding,
scholing,
onderwijs, leefloon, kindergeld en ga zo maar door. Het VB
zwalpte in 2014
naar de zwakste
score in jaren.
Dat Dewinter in
Antwerpen solo slim bleef uitpakken met potjes pepperspray, oude
bokshandschoenen en fanatieke
taal bleef in veel huiskamers niet onopgemerkt.
“Nu nog afkomen
met die symbolen
is niet meer
van deze tijd...”,
relativeerde Van Grieken. Wat niet belette dat Dewinter
campagnes lanceerde zonder dat
het nationale partijbestuur er iets van afwist, laat staan
er goedkeuring voor had gegeven.
Dewinter is er nooit in geslaagd het cordon tegen zijn partij
te breken. Het was dus wachten tot Van Grieken voldoende sterk zou zijn om
het roer over te nemen. Hij vond het Antwerpse boegbeeld “nog
nodig” in de Kamer... Dezelfde
woorden herhaalde hij zo ongeveer deze week. Maar Van
Grieken zei ook al vaker
dat het “geen
zin heeft om
naar rechts op te schuiven”...
Juist. Winst zit er voor
Vlaams Belang alleen aan de centrumkant.
Politicologen plaatsten
zowaar vraagtekens bij
het cordon sanitaire. Maar het is
veel waarnemers niet on te gaan dat Vlaams Belang enkel zonder Dewinter het
cordon kan doorbreken. Natuurlijk
heeft Dewinter een
sterke achterban, maar het gaat
om de keuze die niet te vermijden valt: lijden in de marge (cfr. Gouden
Dageraad...) of relevanter
worden? Dat is de
vraag die voorligt op de partijraad van 3 december. Een tussenweg is er niet
meer. Of toch geen die deuren opent.
Zou De Wever nu blij zijn of niet, nu concurrent Vlaams
Belang worstelt met de eigen doelstelling? Het lijkt alleszins onvoorspelbaar
tot wat de heisa met Filip Dewinter zal leiden. Wat Dewinter nu weer uit zijn
mouw schudde, is gewoon verbijsterend, zelfs voor zijn eigen achterban. Wat
hoopte hij te leren bij de extremisten van Gouden Dageraad?
Die partij bezet in het Griekse parlement welgeteld 18 van de
300 parlementszetels.
*
Ja, inderdaad. Er dreigt een storm ove
Filip DeWinter wordt meestal afgeschilderd als een ‘ongeleid
projectiel’, gewoon omdat die zijn tijd altijd ver vooruit is en daar onstuimig
over wil communiceren. Anderen doen dat misschien meer diplomatischer, maar dat
verandert helemaal niets aan de kerk van de zaak. Wat dan te zeggen, bvb, als
zelfs De Morgen uitvoerig bericht
Schrijver en islamcriticus Wim Van Rooy vergelijkt de
islam met het nazisme
*
En, met alle sympathie voor de jonge gedreven TVG,
maar ik denk dat een Legeroverste die zijn troepen niet stevig in de hand
heeft, dringend aan een serieus gewetensonderzoek aan toe is.
Waarbij het aantal dienstjaren van zijn soldaten niet
eens van belang is. Wat telt is het doel, de eind-overwinning. Dat is
enige denkbare doel, daar waar men geen kleinheid kan ontwaren.
Och, die Legerleiding zal het wel beter weten dan een onaanzienlijk
bloggerke, dat net als de kids van een ruziënd koppel, geen partij kan kiezen
noch voor d’een noch voor d’ander. In de volle overtuiging, dat alles wel weer
zal worden bijgelegd.
*
De beiaard speelt zo schoon hij kan
De vreug’heerst alom.
Met bloemen kroont de vrouw haar man,
De bruid haar bruidegom.
En vrij, en blij, is Vlaanderenland nu weer….
*
Maar wie gooit nu zo maar zijn Goudhaantjes weg,
zonder er zelf beter van te willen (of kunnen) worden… Al is het natuurlijk ook
weer waar, dat de beste stuurlui altijd aan de veilige wal staan.
*
PS:
Qatar is natuurlijk Vlaanderen niet. Hierover is voor
straks een volgend stukje in de maak dat voor ons allemaal zeer leerrijk moet
zijn, omdat de zeden en gewoonten van daar straks ook in Vlaanderen zullen
gelden. Fluppe DeWinter zou glunderen, want het is daar de gewoonte dat de
zedenpolitie gewoon alles van de baan rijdt, dat aanstoot geeft omdat het niet
islamitisch genoeg is.
Gewoon zoals Vera Lynn ooit zong: ‘We will meet again. D’nt
know where or wenn. Wait and see’. Bomen ontmoeten elkaar niet, Mensen wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten